Η Χαρούλα της καρδιάς μας…

Θα τη δείτε ανανεωμένη. Όχι που έχασε τόσα κιλά και τα παλιά της ρούχα γίνανε καινούργια, αλλά επειδή φαίνεται να λάμπει από χαρά δεμένη με αυτή την εξαίσια μουσική μπάντα. Μοιάζει να αλάφρωσε και από χρόνια! Η Χαρούλα Αλεξίου για μερικές νύχτες στο «gazARTE», μαζί με τους «NouvelleSextette»… μας δίνει ραντεβού σε άλλο χρόνο. Λες και ήταν χθες, προχθές ή πριν 20 χρόνια, ή μπορεί του μέλλοντός μας η φωνή, παίρνει τα τραγούδια της δικά της, του Μάνου και της Λίνας και με άλλο ήχο εντελώς καινούργιο, άλλοτε ροκ, άλλοτε τζαζ,

Αυτή είναι η μαγκιά του τραγουδιστή που έχει πια την εμπειρία να ακούσει τη φωνή του. Να μην βλέπει τον καθρέφτη και να λέει «ποια είναι η ωραιότερη», αλλά «ποια η σοφότερη». Και η Χαρούλα των νιάτων μας και της ωριμότητας μας, έμπλεξε και παρέδωσε άνευ όρων τη φωνή της, στις ορέξεις των νέων μουσικών. Τα τραγούδια μαλάκωσαν, όπου χρειάστηκε χαμήλωσαν, όπου έπρεπε υψώθηκαν στον ουρανό. Αίφνης το «Δι ευχών των αγίων ημών», αυτός ο ύμνος της Λίνας, ξαναβαφτίζει τη Χαρούλα στα καθαρά νερά του ελληνικού τραγουδιού, με ολόασπρο μανδύα αγνότητας.

Η Χαρούλα ήταν πάντα η τραγουδίστρια της καρδιάς μας. Στα πάνω και τα κάτω της, πηγαίναμε και εμείς μαζί, είτε ερμήνευε την Πανσέληνο, είτε τους έρωτες που την έμπλεξαν σε μονοπάτια παράδοσης. Από την εποχή της μεγάλης δόξας, των μαγαζιών και των εταιριών, ως τα τώρα, τα πλήρωσε όλα με τη φωνή της -όπως λέει– ή με τη ψυχή της. Και έτοιμη πια σαν να εξαργύρωσε όλες της τις επιταγές, παραδίνεται στο κοινό όμορφη, ήρεμη, κεφάτη και υπέροχα απαλλαγμένη.

Η Χαρούλα μπορεί να τραγουδά για κείνη, το διασκεδάζει αφάνταστα, αλλά η παράσταση είναι για μας. Που μπορεί να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να αναπολήσουμε, αλλά στο τέλος θα πούμε, εντάξει βρε αδελφέ, δεν χάθηκαν όλα σε αυτή τη χώρα. Έχουμε και εμείς τις τρύπες μας να χωθούμε και να μεταλλαχτούμε. Και μια από αυτές είναι η τρύπα της Χαρούλας. Μπορούμε να την αποθεώσουμε, για μια ακόμα φορά, και μαζί αυτούς τους υπέροχους μουσικούς που βγάζουν ήχους αλλοτινών μελλούμενων καιρών…