Η κρίσιμη καμπή

Κι όλα τα πράγματα έμειναν

όπως πριν,

μίζερα και φωτισμένα.

Σπ. Κατσίμης, Μετά τη συσκότιση

Σπάνε ένα – ένα τα αποστήματα της Μεταπολίτευσης. Ανήκω ηλικιακά σ’ αυτή την εποχή αλλά δεν υιοθέτησα ποτέ την κουλτούρα της γι’ αυτό και δεν αισθάνομαι την υποχρέωση να σηκώσω τον πολιτικό σταυρό της ενοχής και της συγκάλυψης εκείνων που κυβέρνησαν, αλλοτριώθηκαν, διεφθάρησαν.

Η διαδικασία της λιστο-κάθαρσης και αποκατάστασης της τιμής της Δημοκρατίας μέσω καταγγελιών και φημών είναι κατά τη γνώμη μου λαθεμένη.

Καμία οικονομική θυσία του λαού δεν μπορεί να πιάσει τόπο

αν η κοινωνία δεν πεισθεί ότι το πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, όχι μόνον είναι έτοιμο ν’ αλλάξει μυαλά και νοοτροπία, αλλά κυρίως ότι είναι έτοιμο να παραδώσει τη σκυτάλη στις νεότερες γενιές.

Και ένοχος και δικαστής και σωτήρας δεν νοείται.

Μέχρι τότε ίσως η καλύτερη λύση να είναι η μεσότητα ανάμεσα στην από-σταση και στη διά-σταση.

Υ. Γ. Πόσο πραγματικό πολιτικό αίμα χρειάζεται να χαθεί για να σοβαρευτούμε;

*Ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης είναι βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ.