Η Μαριλίζα έφυγε απ’ το ΠΑΣΟΚ

Η Μαριλίζα Ξενογιανακοπούλου ανακοίνωσε και τυπικά ότι αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ, διαφωνώντας πολιτικά και ιδεολογικά, καθώς -όπως λέει- έχει μετατραπεί σε «μικρό παράρτημα της Κεντροδεξιάς, με νεοφιλελεύθερες απόψεις και επιλογές», έχοντας και στο εσωτερικό του εξωβελίσει κάθε έννοια συλλογικότητας.

Η Ξενογιανακοπούλου, ουσιαστικά, ήταν εκτός ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή που δεν ψήφισε το δεύτερο Μνημόνιο

-ο Γιώργος Παπανδρέου την είχε διαγραψει τότε απ’ την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ο Βενιζέλος, όμως, την πήρε πίσω στα ψηφοδέλτια -όπως και όλους τους άλλους.

Δεν εξελέγη βουλευτής ούτε τον Μάιο ούτε τον Ιούνιο και έκτοτε απομακρύνθηκε από κάθε κομματική λειτουργία. Διαχρονικό ασανσέρ της κομματικής ανόδου της υπήρξε ο Χρήστος Παπουτσής, αλλά ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν που την εκτόξευσε στο κομματικό στερέωμα -μόλις εξελέγη πρόεδρος την έχρισε γραμματέα του ΠΑΣΟΚ.

Διαβάστε την επιστολή που έστειλε στον Βαγγέλη Βενιζέλο.

Κύριε Πρόεδρε,

Θέλω να σας εκφράσω τη διαφωνία μου με το νέο πακέτο μέτρων που θα
συζητηθεί στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα, τη θέση του ΠΑΣΟΚ, καθώς και με
τις εξελίξεις στο εσωτερικό του κόμματος.

Τον περασμένο Φεβρουάριο παραιτήθηκα από την Κυβέρνηση και καταψήφισα το
δεύτερο Μνημόνιο επισημαίνοντας ότι θα αυξήσει δραματικά την ύφεση  και θα
ωθήσει το λαό σε απόγνωση, και ότι δεν μπορεί να τίθεται ως προϋπόθεση του
νέου προγράμματος η «Βαλκανοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας και η κατάλυση
δημοκρατικών κοινωνικών κατακτήσεων που αποτελούν πολύτιμο και αναπόσπαστο
κομμάτι του Ευρωπαϊκού πολιτικού και νομικού πολιτισμού.

Στην συνέχεια, και παρά τη διαγραφή μου από τον Κοινοβουλευτική Ομάδα του
ΠΑΣΟΚ, ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα σας και συμμετείχα στα ψηφοδέλτια του
ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου για τρεις λόγους:

Πρώτον, για λόγους προσωπικής πολιτικής συνέπειας, γιατί μετά από 32 χρόνια
ενεργού συμμετοχής στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσα να αποχωρήσω μπροστά στη
διαφαινόμενη μεγάλη ήττα.

Δεύτερον, γιατί πίστευα ότι η δραματική οικονομική και κοινωνική
πραγματικότητα μετά από την έκφραση μιας ισχυρής λαϊκής εντολής θα
δημιουργούσε  όρους επαναδιαπραγμάτευσης της Δανειακής Σύμβασης, και ότι το
ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να συμβάλλει σε αυτήν την κατεύθυνση σύμφωνα με τις
προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Τρίτον, γιατί είχα ακόμη την προσδοκία ότι το ΠΑΣΟΚ θα είχε τη δύναμη και
τη βούληση να κάνει μια ειλικρινή και θαρραλέα αποτίμηση της πορείας του,
να επαναπροσδιορίσει την στρατηγική του και να διαδραματίσει δημιουργικό
ρόλο στην αναγκαία ανασυγκρότηση του προδευτικού και σοσιαλιστικού χώρου.

Δυστυχώς, σήμερα δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια ψευδαισθήσεων.

Ο στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης εγκαταλείφθηκε, η κυβέρνηση επέλεξε να
συνεχίσει την ίδια αδιέξοδη πολιτική με τα ίδια αδιέξοδα και δραματικά
οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα. Η πολιτική διαπραγμάτευση είχε νόημα
στην αρχή, όταν ήταν νωπή η λαϊκή εν