Καλά έκανε ο Τσίπρας και τράβηξε τα πράγματα στα άκρα‏

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ πιστεύω ότι ο Τσίπρας καλώς τράβηξε τα πράγματα στα άκρα, φεύγοντας από τις διαπραγματεύσεις και εξαγγέλλοντας δημοψήφισμα. Τίποτα ουσιαστικό δεν επρόκειτο να κερδίσει για τη χώρα, όσο παρέμενε στο πλαίσιο που οι δανειστές μονομερώς καθόριζαν. Χρειαζόταν μια «βοναπαρτική» κίνηση και, ευτυχώς, την έκανε.

Ξέρω, οι «νοικοκυραίοι» θα βλαστημάνε την ώρα

και τη στιγμή που αποφάσισαν να διαβάσουν τούτες τις αράδες. Τι να κάνουμε, όμως, δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι με όλους. Εκείνο που σίγουρα πρέπει να κάνουμε είναι να σεβόμαστε ο ένας τη γνώμη του άλλου -ακόμη και την πλέον παράδοξη.

Ας δούμε τι έχει συμβεί από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε το δημοψήφισμα.
Πρώτη εξέλιξη: οι δανειστές απέρριψαν το αίτημα παράτασης του μνημονίου και έκοψαν τη χρηματοδότηση των τραπεζών μας. Αναμενόμενο, κατά τη γνώμη μου, και οδυνηρό για τους Έλληνες. Προσωρινά, όμως. Γιατί;

Διότι ήδη έχει κινητοποιηθεί το σύμπαν για να επανέλθει η Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να υπάρξει συμφωνία. Αυτή είναι η δεύτερη εξέλιξη. Ο πρόεδρος Ομπάμα παρενέβη στη Μέρκελ, ο υπουργός Οικονομικών του στον Σόιμπλε και το επιμύθιο ήταν «κάντε κάτι με το χρέος της Ελλάδας».

Μα αυτό ακριβώς ζητάει ο Τσίπρας από την πρώτη στιγμή. Μια δεσμευτική δήλωση πως θα κάνουν «κάτι». Δεν του φτάνει μια απλή αναφορά, διότι οι δανειστές έχουν αποδειχθεί αφερέγγυοι. Είχαν δηλώσει ότι θα προχωρήσουν σε ρύθμιση μόλις η χώρα πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα,πράγμα που έγινε το 2014, αλλά αθέτησαν την υπόσχεσή τους.

Τώρα, λοιπόν, η εικόνα στη χώρα μπορεί να μοιάζει χαώδης, η μεγάλη εικόνα του κόσμου ωστόσο δείχνει ότι κάτι θετικό κυοφορείται. Δεν βλέπετε ότι ο Γιούνκερ και ο Σουλτς προσπαθούν να εξηγήσουν συους Έλληνες ότι υπήρχαν κι άλλα περιθώρια και πως, εν πάσει περιπτώσει, μπορούν να γίνουν και άλλα πολλά ακόμη; Δεν ακούτε ότι η Μέρκελ έχει ενοχληθεί, επειδή -λέει-ο Τσίπρας δεν παρουσίασε στους Έλληνες και τα θετικά της ευρωπαϊκής πρότασης;

Αλήθεια, γιατί τέτοια πρεμούρα αν είχαν αποφασίσει οριστικά να απαλλαγούν από τους «μπαταχτσήδες» Έλληνες; Μην κοροϊδευόμαστε. Οι ηγέτες της Ευρώπης έχουν τεράστια δυσκολία να σηκώσουν το βάρος της διάσπασης της Ευρωζώνης. Και μιλάω για τη Μερκελ, τον Ολάντ, τον Ρέντσι, τον Γιούνκερ, τον Φάιμαν -και όχι για τους «δορυφόρους» του Σόιμπλε, με τους οποίους δεν πρόκειται, έτσι κι αλλιώς, να ασχοληθεί η ιστορία.

Προτείνω, λοιπόν, να κάνουμε λίγο υπομονή και να διατηρήσουμς την ψυχραιμία μας. Βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση με το κλείσιμο των τραπεζών, ίσως όμως κερδίσουμε κάτι σημαντικότερο από τους δανειστές τα επόμενα 24ωρα. Κάτι που θα κάνει «γλυκύτερο» το δηλητήριο των σκληρών μέτρων που, έτσι κι αλλιώς, θα αναγκαστούμε να καταπιούμε…