Κινδυνεύω να ακουστώ σαν κακογυρισμένη διαφήμιση, αλλά θέλω να ακουστώ

Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, είθισται να κάνουμε τον απολογισμό μας για την χρονιά που πέρασε. Έναν απολογισμό που μοιάζει περισσότερο με εξομολόγηση, μπας και καταφέρουμε να ξορκίσουμε τα κακώς κείμενα του περασμένου δωδεκαμήνου. Μη τυχόν και τα ξαναβρούμε μπροστά μας και πάθουμε καμιά ανεπανόρθωτη λαχτάρα!

Αν μπορούσαμε δε να χορέψουμε και ημίγυμνοι γύρω από καμιά φωτιά με κοκάλινα αξεσουάρ εις την κεφαλήν μας, βγάζοντας τις πρέπουσες κραυγές χωρίς να κινδυνεύσουμε να φορέσουμε αυτά τα συμπαθητικά λευκά μπλουζάκια με τα μακριά μανίκια, η λύτρωση για τα περασμένα θα ήταν μεγαλύτερη!

Επειδή,

όμως, δε θέλουμε να γίνουμε τόσο… γραφικοί, χωρίς πολλές φανφάρες, σημαιοστολισμούς και ιλουστρασιόν περιτυλίγματα, θα κάνει ο καθείς τον απολογισμό του, θα κρατήσει τα καλά και θα διαγράψει τις πίκρες και τις στενοχώριες του.

Έτσι κι εγώ, έπειτα από αρκετές ώρες διαλογισμού και ξεσκαρταρίσματος (που θα μου επιτρέψετε να μην αναφερθώ λεπτομερώς για ευνόητους λόγους), έφτασα στα προφανή συμπεράσματα των ημερών μας. Κρατώ την αγάπη που εισέπραξα όλο αυτό τον χρόνο από την οικογένειά μου, από τους φίλους μου, από τους συνανθρώπους μου και αρχίζω να την μοιράζω απλόχερα όπου μπορώ.

Και για να μην γίνω μονόχνοτη και κουραστική (και θα μου πείτε ότι ποσώς σας ενδιαφέρει για το τι κάνω εγώ), λέω να περάσω κατευθείαν στις ευχές για την καινούρια χρονιά μπας και γλιτώσω τα μπινελίκια…

Εύχομαι λοιπόν χρόνια πολλά, χρόνια καλά για όλους τους συνανθρώπους μας.

Χρόνια που θα μας χαρίσουν υγεία, φώτιση, ελπίδα και θα μας δώσουν αίσθημα πληρότητας, αγάπης και συμπαράστασης για τον πλησίον μας που περνάει δύσκολα. Που κρυώνει και πεινάει.

Συμπαράσταση και αλληλεγγύη για τα παιδιά όλου του κόσμου που υποφέρουν και έχουν την ανάγκη μας. Για τα παιδιά που θα έπρεπε να φροντίζουμε περισσότερο και δεν το κάνουμε.

Είναι καιρός να αγκαλιάσουμε τον γείτονά μας και να του προσφέρουμε ό,τι μπορούμε για να απαλύνουμε τον πόνο του. Είναι μέρες γιορτινές κι, όμως, αυτά τα Χριστούγεννα είναι τόσο διαφορετικά από τα προηγούμενα.

Μπορεί μέχρι τώρα οι καιρικές συνθήκες να βοήθησαν αρκετά, έτσι ώστε να μην κρυώσαμε από… πολικές θερμοκρασίες, αλλά το κρύο είναι ζωγραφισμένο πια στα πρόσωπα των ανθρώπων. Κατήφεια και πικρία από αυτά που χάσαμε, από αυτά που στερούμαστε και που θα στερηθούμε στο εγγύς μέλλον. Γι αυτό το λόγο στηρίζουμε όποιον μας έχει ανάγκη.

Στηρίζουμε τα «κοινωνικά παντοπωλεία» που υπάρχουν σε κάθε Δήμο, είτε πηγαίνοντας τρόφιμα είτε ρούχα είτε κάποιο παιχνίδι.
Βοηθάμε και δίνουμε από αυτά που, πλέον, δεν μας περισσεύουν, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πραγματική ανάγκη τα πιο απλά πράγματα.

Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε για να μη χαθεί η αξιοπρέπεια των συμπολιτών μας.

Δίνοντας αγάπη στον συνάνθρωπό μας, δίνουμε αγάπη στον εαυτό μας! Κινδυνεύω να ακουστώ σαν κακογυρισμένη διαφήμιση, αλλά σημασία έχει να ακουστώ. Έστω και και μ’ αυτόν τον τρόπο.

Καλή χρονιά να έχουμε, λοιπόν, και το 2013 να είναι τυχερό, γιατί δεν φοβόμαστε τις προλήψεις. Γιατί θέλουμε να «πιάσουμε» το καλό 13άρι του ΠΡΟ-ΠΟ και να πανηγυρίσουμε μια φορά, γιατί το αξίζουμε! Χρόνια μας πολλά!