Μαρξιστικά φωνήεντα και αστικά σύμφωνα…

Οι ελάχιστες ηχητικές μονάδες μιας γλώσσας (φωνήματα), πόσες και ποιες είναι και σε ποιους συνδυασμούς απαντώνται, αποτελούν αντικείμενο της γλωσσολογίας. Το ίδιο ισχύει και για τον διαχωρισμό των φωνημάτων σε «φωνήεντα» και «σύμφωνα». Την εν λόγω γνώση αποτυπώνουν οι ειδικές (επιστημονικές) γραμματικές μιας γλώσσας που είναι προϊόντα γλωσσολογικής μελέτης και έρευνας.

Πολιτικές αποφάσεις – νόμοι, διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις – επιβάλλουν τη μεταβίβαση της υπάρχουσας σε κάθε εποχή γνώσης για τη γραμματική

της ελληνικής γλώσσας, άρα και τη γνώση για τη φωνολογία της Ελληνικής, στους μαθητές. Το έργο αυτό στο Δημοτικό το αναλαμβάνουν οι δάσκαλοι, ενώ στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση οι φιλόλογοι.                                                                                                                    

Και επειδή οι νοητικές δυνατότητες των παιδιών δεν αντέχουν την πυκνότητα και την αφαιρετική αρετή του λόγου των γλωσσολόγων, όσοι διαμεσολαβούν στη μεταβίβαση αυτή (οφείλουν να) εκπαιδεύονται ειδικά για την αποστολή τους. Κατ’ αρχήν στα Πανεπιστήμια, και μετά στις διάφορες επιμορφώσεις και «εξομοιώσεις». Και ακριβώς εδώ ξεκινά το πρόβλημα.

Διότι, πρώτον, δεν καταρτίζονται όλοι οι πτυχιούχοι των πανεπιστημιακών τμημάτων που οδηγούν στο επάγγελμα του δασκάλου ή του φιλολόγου για το τι, γιατί και πώς θα διδάξουν στο γλωσσικό μάθημα, και ειδικότερα στη Γραμματική. Είναι άλλο πράγμα να γνωρίζεις τη γραμματική δομή μιας γλώσσας, έτσι όπως την αποτυπώνουν οι γλωσσολόγοι, και διαφορετικό να μιλάς σε μαθητές γι αυτήν, και μάλιστα με τρόπο που να παράγει αποτέλεσμα, δηλαδή μάθηση με πρακτικές εφαρμογές.

Δεύτερον, η διδασκαλία του γλωσσικού μαθήματος  είναι αντικείμενο μελέτης ενός κλάδου που ονομάζεται Διδακτική της Γλώσσας και που δεν ανήκει ούτε αμιγώς στη γλωσσολογία, ούτε αμιγώς στην παιδαγωγική. Είναι κλάδος διεπιστημονικός που στηρίζεται, ταυτόχρονα, στην επιστήμη της Γλωσσολογίας και στην επιστήμη της Παιδαγωγικής.

Η ίδια, βέβαια, ακαταστασία υπάρχει και για τα υπόλοιπα μαθήματα που διδάσκονται στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Ποτέ δεν μπορέσαμε να πείσουμε τους πολιτικούς υπευθύνους ότι υφίσταται οξύ πρόβλημα στην παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών και ότι αυτό δεν λύνεται ούτε με τη συσσώρευση ειδικοτήτων στα Παιδαγωγικά Τμήματα, ούτε με την αυθαίρετη ανακήρυξη της Διδακτικής σε κλάδο της Φυσικής, της Χημείας ή της Γλωσσολογίας. Ο νόμος 3848/2010 που επιβάλλει (ξανά) την παιδαγωγική κατάρτιση για όλους τους εκπαιδευτικούς, παρότι αναγνωρίζει την αναγκαιότητα αυτού του επαγγελματικού προσόντος, είναι τόσο πρόχειρος, που αν εφαρμοστεί όπως είναι, θα οδηγήσει σε τραγελαφικές καταστάσεις.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι υπάρχουν κενά στην κατάρτιση των εκπαιδευτικών στον τομέα της διδακτικής των μαθημάτων που διδάσκουν στο σχολείο. Μέσα σε μια συγκυρία όπου εξ αιτίας των καταιγιστικών ψευδών για τους Έλληνες που επινοούνται, εκπέμπονται και ανακυκλώνονται, έχει αναπτυχθεί σε ορισμένου