Ο «αόρατος» Καραμανλής κι ο «αδικημένος» Γιώργος – Θα μας σώσουν ξανά;

Νάτος ο άνθρωπος που κρατάει τα κλειδιά της πολιτικής σταθερότητας.
Ποιός; Μα, ο κ. Καραμανλής. Μετά τη συνάντηση με τον κ. Σαμαρά έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει τουλάχιστον μερίδιο από την επιτυχή έκβαση της προσπάθειας συγκέντρωσης των 180 ψήφων και αποφυγής πρόωρων εκλογών.

Τουτέστιν το ρίσκο μιας επισφαλούς εξέλιξης σε κρισιμότατη φάση της χώρας .
Μάλιστα, ως καλός σιγουρατζής –σε περίπτωση, δηλαδή, που δεν συγκεντρωθούν τα κουκιά– έβαλε άτυπο εκπρόσωπό του ,βουλευτή της ΝΔ, να διαψεύσει

Αλλωστε, η επιτυχία των διαβημάτων του προς βουλευτές δεν είναι και απολύτως μετρήσιμο μέγεθος -ποιος ξέρει τι θα γίνει πίσω από τις κουίντες, πόσους και ποιους βουλευτές θα πείσει ο ίδιος και μόνον αυτός, άνετα μπορεί να πιστωθεί και αριθμούς και πρόσωπα, να ανέβει δηλαδή η μετοχή του ψηλά, στο Χρηματιστήριο πολιτικών μετοχών.

Αν θυμάμαι καλά είναι η πρώτη ευθεία ανάμειξη του κ. Καραμανλή στα πολιτικά πράγματα μετά τη δεινή ήττα το 2009.
Αν του βγεί, μου μοιάζει πως ο κ. Καραμανλής θα έχει πετύχει μια τεράστια υπέρβαση που αφορά τις ευθύνες του για τις περιπέτειες της χώρας και θα εμφανισθεί άσπιλος και σωτήρας.

Ρούμπος επικοινωνιακός, άλλωστε στην επικοινωνία στήριξε τη διακυβέρνησή του και όχι στην πολιτική επί του πεδίου.

Ηράκλειο Κρήτης, 23 Οκτωβρίου: Εκθεση με θέμα «Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή» .
Με όλο το σεβασμό, τρία πουλάκια κάθονταν στην άκρη στο ποτάμι…
Ποιον πολίτη που δέρνεται από τις μειώσεις μισθού, σύνταξης , από τον ΕΝΦΙΑ, από τα ασφαλιστικά, γενικώς τα φορολογικά, για να μη φτάσω στο έσχατο, στην αναδουλειά αλλά και στην ανεργία, αφορά μια τέτοια εκδήλωση;
Πάλι με όλο το σεβασμό, μια εκδήλωση -μνημόσυνο, κατηγορίας και διηγώντας τα να κλαις…

Υπάρχει ένα δόγμα που λέει πως «οι λαοί ξεχνούν».
Ισχύει. Αλλά μήπως δεν είναι απολύτως φυσιολογικό και ανθρώπινο για να πάς παρακάτω;
Ιδίως όταν το σημερινό είναι σκοτεινό και κυρίως χειρότερο από το χθεσινό…

Και δεν είναι ανθρώπινο και φυσιολογικό να ρίξεις μαύρο σ΄αυτούς που θεωρείς υπεύθυνους για την προσωπική σου περιπέτεια;
Ποιος θυμάται -κι άλλωστε προς τι- ότι ο κ. Καραμανλής μας καθησύχαζε το 2008 –στην έκρηξη της διεθνούς κρίσης- πως η ελληνική οικονομία είναι «θωρακισμένη»;
Ποιος θυμάται ότι ο τότε «τσάρος» της οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης εκπαραθυρώθηκε από τον κ. Καραμανλή όταν πρότεινε μέτρα συμμαζέματος, αφού ο τέως πρωθυπουργός είχε κάλπες μπροστά του;

Ακούτε, βλέπετε, διαβάζετε πια τους απίστευτους υπολογισμούς από την κυβέρνηση Καραμανλή, του ελλείμματος στο 6% ενώ έφτασε τελικά κοντά στο 16% όταν μπήκαμε στο ζυγό του
Μνημονίου, αποκλειστήκαμε από τον έξω κόσμο ;

Εχουμε πάθει όλοι απώλεια προσφάτου μνήμης, είναι πολυτέλεια για έναν πολίτη που λαχανιάζει να τα βγάλει πέρα, να κάνει απολογισμούς πενταετίας.
Σοφός αποδεικνύεται ο κ. Καραμανλής όσο και πονηρός και γνώστης του πολιτικού παιχνιδιού, γι αυτό και έγινε αόρατος σε όλη την κρίσιμη πενταετία.

Κι αφού τα χειρότερα μοιάζει να πέρασαν ήρθε η ώρα να μας προσφέρει τις υπηρεσίες του και πάλι.
Ενίσταται και επιτίθεται ο κ. Παπανδρέου, υποστηρίζει ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν τον υπερασπίσθηκε αρκούντως .
«Ας πούμε και μια αλήθεια κι ας πέσει στο κενό», που λέει ο ποιητής Σαββόπουλος.

Ακόμη κι αν ισχύει, το πρώτο και κύριο είναι ότι ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου δεν υπερασπίσθηκε αρκούντως τον εαυτό του.
Και δε θα μπορούσε να το κάνει.
Γιατί αν ο κ. Καραμανλής κατηγορείται για αμεριμνησία, ενώ το πιάνο έπαιζε στον Τιτανικό, τότε πώς μπορεί να απαντηθεί η ανυπομονησία του κ. Παπανδρέου να αναλάβει το ναυάγιο;

Κι αφού ναυάγιο παραλάμβανε εν πλήρη ή τουλάχιστον εν σχετική επιγνώσει, τότε προς τι τα ταξίματα για Παραδείσους;
Υπερτίμηση δυνάμεων;
Σχεδιασμοί και συμμαχίες που απέτυχαν;

Ο μόνος που μπορεί να απαντήσει είναι ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου.
Αλλά φοβάμαι πως κι αυτός τη Σχολή της Λήθης, όπως ο κ. Καραμανλής, ακολουθεί για να μην απαντήσει στα κρίσιμα ερωτήματα -ιστορικά ερωτήματα κι ως τέτοια, ίσως, μόνο πολύ αργότερα μπορούν να απαντηθούν.

Βλέπω πρωτοσέλιδο «Αυγής», με ημερομηνία 30 Οκτωβρίου, και δεν πιστεύω στα μάτια μου .
Τίτλοι :
«-Κόκκινα δάνεια: ρύθμιση με αστερίσκους
Υπότιτλος: Στη διακριτική ευχέρεια των τραπεζών πέφτουν οι επιχειρήσεις»

Άλλο κτύπημα πρωτοσέλιδο.
Τίτλος: «Αξονας Λευκωσίας –Καΐρου –Αθήνας για τις ΑΟΖ
Υπέρτιτλος: Απάντηση στην τουρκική προκλητικότητα
Υπότιτλος: Ελληνική φρεγάτα και υποβρύχιο σε Νατοϊκή άσκηση στα ανοικτά της Κύπρου»

Τόσο ειδησεογραφικά και υπεύθυνα –και το εννοώ – την ίδια ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας συναντούσε ΤΟΝ τραπεζάνθρωπο της χώρας, το Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, το Γιάννη Στουρνάρα -εκείνον που δεν ήθελε όχι απλώς να αναγνωρίσει, αλλά ούτε καν να μυρίσει, μέχρι πρόσφατα .

Αλλά, όπως είπε ο Αλέξης Μητρόπουλος στο MEGA «έχουμε πεί και αμετροέπειες και ανακρίβειες, βρισκόμαστε σε προοδευτικό ρεαλισμό»

Συμπέρασμα: Όποιος έχει να συμβάλλει ή φαίνεται ότι έχει να συμβάλλει στην τελική ευθεία για την έξοδο από την κρίση κερδίζει χιλιόμετρα από την απόδοση ευθυνών για στάσεις, πολιτικές συμπεριφορές άκαιρες, άχρηστες, βλαβερές, κατά τη θανατερή πενταετία που προηγήθηκε.

Όλα τα άλλα, μοιάζουν με συνεδρίες ψυχανάλυσης για τραυματισμένα «εγώ»…