Ο εφιάλτης του πρεζάκια που έσφαξε την κοπέλα

Όσοι παρακολουθείτε εδώ και χρόνια τις σκέψεις μου στο aixmi.gr έχετε αντιληφθεί ότι ποτέ δεν γράφω εν θερμώ για τα γεγονότα. Αφήνω μια «απόσταση ασφαλείας» για μια – όσο το δυνατόν – πιο ψύχραιμη ματιά. Γιατί άνθρωπος είμαι κι εγώ. Με συναισθήματα. Με ψυχή από «τσιγαρόχαρτο».

Τι ψυχραιμία όμως να επιδείξει και ο πιο νηφάλιος, καλός, νουνεχής, προοδευτικός, ανοιχτόμυαλος, υποχωρητικός, ανεκτικός, κανονικός άνθρωπος μπροστά σε αυτή τη θηριωδία του πρεζάκια που κατέσφαξε την κοπέλα για να της κλέψει το κινητό, να το πουλήσει, να αγοράσει

Δεν μπορώ να ησυχάσω όλες αυτές τις ημέρες με αυτή την κτηνωδία. Μια γυναίκα, ένας άνθρωπος 32 ετών επέστρεφε στο σπίτι και την οικογενειά της μετά την εργασία της. Δεν επέστρεψε ποτέ. Τη σκότωσε με μαχαίρι ένας 58χρονος ναρκομανής. «Εξαρτημένους» τους λένε διακριτικά κάποιοι. Πρεζάκια τον λέω εγώ, γιατί έτσι έμαθα να λέω αυτούς από παιδί στη γειτονιά που μεγάλωσα.
Γιατί μεγάλωσα σε μια γειτονιά που πολλά παιδιά από την παρέα μου έχασαν τη ζωή τους από τα ναρκωτικά, μπήκαν φυλακή, σκοτώθηκαν με μηχανές τρέχοντας, έμπλεξαν σε τσαμπουκάδες, χουλιγκανισμούς στα γήπεδα και εγκλωβίστηκαν στον σκοτεινό κόσμο της παρανομίας. Λίγοι γλιτώσαμε. Λυπάμαι για τη ζωή τους. Λυπάμαι για την ταλαιπώρια τους. Λυπάμαι για τον πόνο που προξένησαν στους ανθρώπους τους και στον εαυτό τους.

Χαίρομαι όμως που εγώ σώθηκα. Ποτέ δεν έμπλεξα στο παραμικρό παράπτωμα. Ίσως – δεν θυμάμαι – να έκλεψα κάποτε κανένα περιοδικό ή καμιά τσίχλα κι αυτό γιατί δεν είχα χαρτζιλίκι. Μέχρι εκεί. Δεν πήρα ποτέ ναρκωτικά. Τσιγαριλίκια με χασίς, ηρωίνες και τέτοιους δαίμονες. Ούτε καν κάπνισα. Κι εγώ ρημαγμένη ζωή είχα σε μια διαλυμένη οικογένεια. Κι εγώ φτωχό παιδί ήμουν. Κι εγώ στην ίδια γειτονιά μεγάλωσα. Δεν δέχομαι λοιπόν και εξοργίζομαι μάλιστα με όποιον «τα ρίχνει» στην κοινωνία για το καταντημά του. Εγώ γιατί δεν έγινα πρεζάκιας, κλέφτης ή κακοποιός; «Στα ίδια σκατά» μεγάλωσα». Αλλά είχα όνειρο να ξεφύγω. Να κάνω «κάτι» στη ζωή μου. Αν τελικά έκανα…

Κι εντάξει να αυτοκαταστραφείς παίρνοντας ναρκωτικά. Αλλά ρε απόβρασμα να σφάξεις την κοπέλα γιά λίγα ευρώ να αγοράσεις πρέζα, αυτό είναι εξωφρενικό. Πρέπει να σαπίσεις στη φυλακή. Εσύ και όλοι οι ομοιοί σου. Δεν λέω – προσέξτε – ότι σου αξίζει λιντσάρισμα. Για όνομα του Θεού. Αλλά το Κράτος πρέπει να σε στείλει μέχρι να πεθάνεις σε ένα μπουντρούμι. Όπως αυτό το ψυχικό «μπουντρούμι» που έστειλες για πάντα τους γονείς, τα αδέλφια και τον σύντροφο της κοπέλας. Της εφοριακού όπως τη λένε εμετικά πολλά ΜΜΕ για να κάνουν «κλικαρίσματα». Γιατί άλλο να γράψεις «σκότωσε μια γυναίκα ή έναν άνθρωπο» και άλλο να γράψεις «σκότωσε την 32χρονη εφοριακό».
Επίλογος. Ναι στην ισόβια φυλάκιση του κτήνους. Όχι στο λιντσάρισμα και την αυτοχειρία σε καμία περίπτωση.

Κι ένα ερώτημα. Πόσοι επικίνδυνοι πρεζάκηδες, υποψήφιοι δολοφόνοι κυκλοφορούν αναμεσά μας. Πόσες γυναίκες και άνδρες, πόσοι άνθρωποι δηλαδή ενδέχεται να μη γυρίσουν σπίτι τους κάποτε, επειδή παραμονεύει ένας πρεζάκιας που θα τους σφάξει ή θα τους πυροβολήσει για ένα κινητό ώστε να αγοράσει τη δόση του;

Να πεθάνω στα γηρατειά μου υγιής πλήρης ημερών και στον ύπνο μου το ιδανικό. Φαντάζομαι αυτό ελπίζουμε όλοι. Άντε από κάποια ασθένεια στα γεράματα χωρίς να υποφέρω. Ή έστω αν είναι θέλημα Θεού νεότερος. Αλλά μαχαιρωμένος από έναν πρεζάκια δεν είναι εφιαλτικό;

Κι αφήστε εμένα που πες «τάφαγα τα ψωμιά μου». Αυτές τις τελευταίες ημέρες με βασανίζει ο φόβος για τους δικούς μου ανθρώπους. Ξέρετε – όπως όλοι – έχω δικούς μου ανθρώπους. Γυναίκες, άντρες και παιδιά…

The post Ο εφιάλτης του πρεζάκια που έσφαξε την κοπέλα appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.