Ο Τζήμερος μειώνει την πατρίδα του για να εξυψώσει το είναι του…

Political Golden Boys στον προθάλαμο της Βουλής

Όταν μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού εκφράζει την ανησυχία και ενίοτε τον αποτροπιασμό της για την ίδια της τη φυλή, το κάνει, νομίζω, γιατί βιώνει την απουσία διάθεσης προσώπου από την πολιτική σκηνή να συμβάλει στην αλλαγή του -ούτως ή άλλως- σαθρού σκηνικού. Πιο απλά, ο κόσμος θα ήθελε κάποιον καθοδηγητή να τον εμπνεύσει για να διορθώσει τα λάθη του ώστε, στη συνέχεια, να «χαράξει τη ρότα του».

Εικάζω, όμως, ότι ο ψηφοφόρος ουδέποτε οραματίστηκε έναν εκφραστή όπως ο Θάνος Τζήμερος.

Ο

φιλελεύθερος – νεοεισερχόμενος στον πολιτικό στίβο ηγέτης μιας «πολιτικής ιδέας» -όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει το κομματικό του πόνημα- αυτοανακηρύχθηκε τον Μάιο ως ο «απολιτίκ» εκφραστής των ψηφοφόρων που «σιχάθηκαν το πολιτικό σύστημα». Όμως, είναι απορίας άξιον ποιος ακριβώς του είπε ότι ένα μη πολιτικό προσωπείο τον καθιστά λιγότερο επικίνδυνο ή διόλου ανεπαρκή ως πολιτική επιλογή…

Ένας ιδεολογικά υπέρμαχος των ολίγων και των δυνατών, μα κυρίως ένας επιχειρηματίας με έκδηλη διάθεση να μειώσει την πατρίδα του για να εξυψώσει το «είναι» του, εκτιμώ ότι δεν είναι αυτό που χρειάζεται στην παρούσα φάση, για να βελτιωθεί, η κατά τα άλλα πράγματι διεφθαρμένη, σπάταλη, και εχθρική σε κάθε προσπάθεια παραγωγής Ελλάδα που ο ίδιος περιγράφει στην επιστολή του προς την καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ. Απλούστερα, όταν -για παράδειγμα- ένα παιδί στην εφηβεία είναι παχύσαρκο, η στήριξη και οι ρεαλιστικές προτάσεις για να αδυνατίσει είναι μια σίγουρα προτιμότερη «αγωγή» από το να το προσβάλλουν αποκαλώντας το «χοντρό και άσχημο». Ή μήπως όχι;

Η τάση για «πολιτικό εμετό» μεγαλώνει, φρονώ, με την προσάρτηση – συνεργασία – σύμπλευση του εν λόγω πολιτικού γιάπη με έναν παραδοσιακό πολιτικάντη όπως ο  Στέφανος Μάνος. Ενός γιάπη, που κατά την ίδρυση της “Δημιουργίας, ξανά!”, σταθερά κατήγγειλε ως ένα από τα βασικά αίτια “σήψης” του ελληνικού κράτους και τον σημερινό του κομματικό συμπαίκτη.

Το «παζλ» συμπληρώνεται, πάντως, από την εικόνα αποδόμησης που εμφανίζει τις τελευταίες μέρες το «Μαγιάτικο φαινόμενο Τζήμερος». Το πρώην μέλος της Εθνικής Επιτροπής της αρχικής παράταξης, Μανόλης Επιτροπάκης κατηγορεί ανοικτά τον Τζήμερο για προσωπική ιδιοτελή ατζέντα, λέγοντας: «Ο Τζήμερος ουδόλως ενδιαφέρθηκε να συγκροτήσει ένα κόμμα με πραγματικές αρχές, πρόγραμμα και πολιτικούς στόχους, αλλά να ‘στήσει’ μια τεράστια επικοινωνιακή μηχανή, αξιοποιώντας τις πραγματικά εξαιρετικές ρητορικές ικανότητες του και χρησιμοποιώντας ως μόνιμο άλλοθι την πίεση του χρόνου».

Η χώρα δεν χρειάζεται καμία επικοινωνιακή μηχανή, παρά μια μηχανή παραγωγής οράματος. Μια μηχανή που δεν εστιάζει στο «εγώ», αλλά στο «εμείς». Σε ότι αφορά δε την πίεση του χρόνου, οι «παλιοί» λένε πως ποτέ και τίποτα που αποφασίστηκε με βιασύνη δεν ήταν καθ’ όλα σωστό. Ως εκ τούτου, όποιος φέρελπις –ή/και «περπατημένος»- πολιτικός πληροί τα παραπάνω, ίσως κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού.

Ειδάλλως, θα κερδίσει προσωρινή δημοσιότ