Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ απαρνιέται τη Γαλλία – Επέστρεψε το διαβατήριό του

Απαρνιέται, πλέον, την ίδια τη Γαλλία ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ και δηλώνει στον πρωθυπουργό της χώρας, Ερώ, ο οποίος τον χαρακτήρισε «άθλιο» επειδή μετακόμισε στο Βέλγιο για να μην πληρώνει φόρο 75%, ότι δεν έχουν πια την ίδια πατρίδα.

Για του λόγου το αληθές επέστρεψε στις αρχές το γαλλικό διαβατήριό του και την κάρτα κοινωνικής του ασφάλισης.

«Με αποκαλέσατε άθλιο; Τι αθλιότητα», γράφει στον πρωθυπουργό, για να προσθέσει απαξιωτικά: «Ποιος είστε εσείς κύριε για να με κρίνετε; Σας ρωτώ, ποιος είστε

Ο κορυφαίος Γάλλος ηθοποιός επισημαίνει ότι και άλλοι πολλοί εγκατέλειψαν τη χώρα, αρνούμενοι να πληρώσουν αυτόν τον παράλογο φόρο, αλλά δεν εξυβρίστηκαν όπως εκείνος.

Όσο για την αγάπη του προς τη Γαλλία και την ιστορία της, «την έχω αποδείξει» -σημειώνει- «όχι απλώς πληρώνοντας στο ακέραιο τους φόρους μου επί 45 χρόνια, αλλά και συμμετέχοντας σε πολλές ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο».

Την επιστολή του δημοσιεύει σήμερα η Journal du Dimanche:

«Με είπατε άθλιο;

Τι αθλιότητα!

Γεννήθηκα το 1948, ξεκίνησα να εργάζομαι σε ηλικία 14 ετών σαν τυπογράφος και στη συνέχεια σαν δραματουργός καλλιτέχνης. Πάντα πλήρωνα τους φόρους μου, όποιο και αν ήταν το ποσοστό, επί όλων των κυβερνήσεων.

Καμία στιγμή δεν απέφυγα τις υποχρεώσεις μου. Η συμμετοχή μου στις ιστορικές ταινίες μαρτυρούν την αγάπη μου για τη Γαλλία και την ιστορία της. Προσωπικότητες επιφανέστερες απο εμένα έφυγαν ή εγκατέλειψαν τη χώρα μας.

Δυστυχώς δεν έχω πια τίποτα να κάνω εδώ. Θα συνεχίσω να αγαπώ τους Γάλλους και το κοινό με το οποίο μοιράστηκα τόσες συγκινήσεις.

Φεύγω γιατί κάποιοι πιστεύουν πως η επιτυχία, η δημιουργία, το ταλέντο, η διαφορετικότητα πρέπει να τιμωρούνται.

Δεν ζητάω να γίνω αποδεκτός, θα μπορούσα τουλάχιστον να με σέβονται.

Όλοι όσοι εγκατέλειψαν τη Γαλλία δεν εξυβρίσθηκαν όπως εγώ.

Δεν θα δικαιολογήσω τους λόγους της επιλογής μου που είναι πολλοί και προσωπικοί.

Φεύγω αφού έχω πληρώσει το 2012, το 85% των εισοδημάτων μου σε φόρους. Σας επιστρέφω το διαβατήριό μου και την κάρτα της κοινωνικής ασφάλισης την οποία ποτέ δεν χρησιμοποίησα. Δεν έχουμε πια την ίδια πατρίδα, είμαι ένας πραγματικός Ευρωπαίος, ένας πολίτης του κόσμου, όπως μου έμαθε ο πατέρας μου.

Βρίσκω άθλια τη μανία της Δικαιοσύνης κατά του γιου μου, Γκιγιώμ, που οι δικαστές τον καταδίκασαν πολύ μικρό σε 3 χρόνια φυλάκιση για 2 γραμμάρια ηρωΐνη, όταν τόσοι άλλοι γλιτώνουν τη φυλακή για άλλα γεγονότα πολύ πιο σοβαρά.

Δεν σκότωσα ποτέ κανέναν, δεν πιστεύω ότι ήμουν ανάξιος, πλήρωσα 145 εκατομμύρια ευρώ σε φόρους μέσα σε 45 χρόνια και έδωσα δουλειά σε 80 άτομα στις επιχειρήσεις που δημιουργήθηκαν για εκείνους και λειτούργησαν από εκείνους.

Δεν παραπονιέμαι ούτε και καυχιέμαι, αλλά αρνούμαι τη λέξη άθλιος.

Ποιος είστε εσείς για να με κρίνετε έτσι; Σας ρωτώ κύριε Ερώ, πρωθυπουργέ του κυρίου Ολάντ. Σας ρωτώ, ποιος είστε;

Παρά τις υπερβολές μου, την όρεξή μου, την αγάπη μου για τη ζωή, είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος, κύριε, και θα παραμείνω ευγενής».