Πέταξε την πουράκλα του στο δρόμο, μπροστά στο Μέγαρο Μαξίμου…

Απομεσήμερο στου Μαξίμου, ευτυχώς απέξω, γιατί μέσα πήραν φωτιά οι υπολογιστές, ένας   τρίωρος καύσωνας, ο πρωθυπουργός με τον υπουργό Οικονομικών στήνουν το πλαίσιο των νέων, νέων μέτρων,  η ασφάλεια τους, Ηρώδου Αττικού και Βασιλέως Γεωργίου Β΄ γωνία, σουλατσάρει βαριεστημένα, περιμένει την έξοδο του υπουργού, όπως όλοι μας, περιμένουμε το ντιλ με την τρόικα, για να πάμε λίγο παρακάτω, ενώ οι γνωστικές μας ασυμφωνίες μας κατατρώνε, από την άλλη οι τουρίστες φωτογραφίζουν τους τσολιάδες, που κοπανούν με την σειρά τους τα

κοντάκια από τα διαλυμένα πασχαλιάτικα λιανοντούφεκα και με χορευτικές φιγούρες δείχνουν την ανδρεία μας.

Περαστικοί διαβάτες μονολογούν βιαστικά,  μετρούν (μάλλον υπολογίζουν) λογαριασμούς, στο πέρασμα από το Προεδρικό Μέγαρο, μα ξαφνικά σκάει μύτη, κατεβαίνει με μεγάλες δρασκελιές, ένας καλοντυμένος ψηλός, κοτσονάτος ηλικιωμένος,  κουνά τα χέρια του, εξηγεί κάτι στον διπλανό του,φαίνεται να δίνει κατευθύνσεις, είναι ο μπόσης, το αφεντικό. Πλησιάζουν, μα τώρα τους ακούω, καράβια, φορτωτικές, επιχειρήσεις, ακριβώς έξω από την είσοδο του Μαξίμου, το κουστούμι ακριβό, ένα θεόγλυκο γκρί, τα παπούτσια χειροποίητα, Ιταλικά, μα και το πούρο στα δάχτυλα, μάνα μου, σαν μπουρί ξυλόσομπας, από εκείνα που παιδικά χεράκια στην Αβάνα στρίβουν με μαεστρία, κολλάνε ένσημα για να πάρουν νωρίς σύνταξη κι αυτά, όπως κι εμείς.

Εκεί που είναι μύθος, που κρύβει όλο το χαμένο μεγαλείο, δίνει μια και το πετά, το πούρο, που προσγειώνεται μπροστά στην είσοδο του Μαξίμου, το βαρέθηκε και το πέταξε ο Ελληναράς, επιδεικτικά στο πεζοδρόμια, άναβε η μασημένη πουράκλα, ενώ ο μερακλής δάγκωνε με λόγια τον υφιστάμενο του και προχώρησε, χάθηκε νευρικά.

Πριν την πρόσκρουση στα βράχια κάναμε σενάρια, χορούς κυκλωτικούς για καπνιστές και μή, ξεχωρίζαμε τα τσανάκια στα σκουπίδια, υγιειονομικές ταφές και συνήγοροι των πολιτών έσκιζαν τις πουκαμίσες τους για μια θέση στον ήλιο.

Θα έλεγε κανείς πως, τέτοιες καταστάσεις, ο απανωτός βιασμός, θα μας πήγαιναν με γρήγορα βήματα μπροστά, όχι σημειωτόν, ούτε περπατοτρέξιμο, μα σπρίντ 400άρι και με το καμπανάκι να βαράει συνεχώς στα αυτιά.

Θα με πεις «κακοπροαίρετο», είδα έναν δυστυχή επιχειρηματία που υποφέρει και τον έκανα παντιέρα.

Μα ξοπίσω έρχονται ολόκληρες μελέτες, εργαστηριακές έρευνες, σενάρια για αλλαγές, ο Δαρβίνος να ξεραλυγγιάζεται, μα μοναχά βιβλία και λόγια, μια ακατάσχετη αιμορραγία πολυλογίας.

Αυτές τις  μέρες παρουσίασαν μια μελέτη, αφού πριν φρόντισαν να διαρρεύσει στις εφημερίδες, γνωστό παιγνίδι της καθημερινής αγωνίας για προβολή, στην οποία ξεσκονίζονται οι αιτίες της φοροδιαφυγής.

Τα εργαστηριακά ευρήματα πολλά, μάλλον για τον ιστορικό του μέλλοντος, που θα χαζολογά ψάχνοντας να βρει τις αιτίες που πήραμε την κάτω βόλτα.

Σήμερα όλα φαίνονται γνωστά, εμείς φταίμε που δεν ζητάμε χαρτάκια, οι επαγγελματίες που δεν μας δίνουν αποδείξεις, οι πολιτικοί που τα κάνουν πλακάκια με τις συντεχνίες και δεν ψήφισαν τον νόμο για ουσιαστικούς, στοχευμένους φορολ