Πολύ φοβάμαι ότι θα αμφισβητηθεί και το δημοκρατικό Πολίτευμα

Η πρωτοφανής οικονομική κρίση, που βιώνουν η Ελλάδα κι οι πολίτες της τα τελευταία τρία περίπου χρόνια, έχει αναδείξει συγχρόνως ένα μείζον πολιτικό ζήτημα. Είναι προφανές, και το καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις, ότι υπάρχει έντονη αμφισβήτηση του κατεστημένου πολιτικού συστήματος και των κομμάτων που το εκπροσωπούν. Γι’ αυτό και διαπιστώνεται μεταστροφή υπέρ κομμάτων, που εμφανίζονται ως αντισυστημικά (χωρίς απαραίτητα να είναι), όπως

κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ κι η Χρυσή Αυγή, με όποιους κινδύνους αυτή η μεταστροφή εγκυμονεί για τη Δημοκρατία μας και το Κοινοβουλευτικό σύστημα, που στην Ελλάδα γενικά δεν έχει ευτυχήσει από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους.

Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι στην «Ελλάδα δεν έχουμε Δημοκρατία», ή ακόμα χειρότερα «η χούντα δεν έπεσε το 1974 αλλά συνεχίζεται με άλλο προσωπείο μέχρι σήμερα».

Αυτές οι αυθαίρετες εκτιμήσεις, που δυστυχώς συνδυάζονται με την ευρέως διαδεδομένη συνωμοσιολογία, σε μια χώρα, της οποίας οι πολίτες πιστεύουν ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος, υπονομεύουν ακόμα περισσότερο την πολιτική αλλά και κοινωνική σταθερότητα και δυστυχώς ανοίγουν το δρόμο για μεγάλες ανατροπές, με απρόβλεπτη και, πιθανώς, άκρως επικίνδυνη κατάληξη.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλούς συμπατριώτες μας, που έχουν διαβάσει παραπάνω, η Ελλάδα του σήμερα προσομοιάζει στη Γερμανία του μεσοπολέμου, στην Γερμανία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Και εκεί, πριν από την άνοδο του ναζισμού, οι θεσμοί αποδυναμώνονταν, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις αμφισβητούντο, η οικονομική κατρακύλα κι ο εθνικός διασυρμός διευκόλυνε την άνοδο των αυταρχικών ακραίων δυνάμεων, που στο πρόσωπο του Αδόλφου Χϊτλερ βρήκαν την έκφραση τους αλλά και τον τύραννο, που υποσχόταν την έξοδο από την κρίση και την αποκατάσταση της εθνικής συνοχής και περηφάνειας.

Στη σημερινή Ελλάδα πολλά στοιχεία μοιάζουν με την εποχή εκείνη. Και το δυστύχημα είναι ότι πλέον το δημοκρατικό μας Πολίτευμα αμφισβητείται έντονα. Κυρίως με ευθύνη εκείνων που διεκήρυτταν ότι θα το προστατεύουν. Και πράγματι το σύστημα είναι αποδυναμωμένο. Όπως επισημαίνει ο αμερικανός ιστορικός Ντόναλντ Κεϊγκεν, από τους σημαντικότερους μελετητές του Θουκυδίδη και του «χρυσού αιώνα» της Αθήνας του 5ου πΧ αιώνα, υπήρχαν τρεις προϋποθέσεις που οδήγησαν στην ενδυνάμωση και στην ακμή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, που αν δεν συντρέχουν τότε η Δημοκρατία δεν μπορεί να επιβιώσει. ΟΙ τρεις αυτές προϋποθέσεις είναι:

1. Ένα σύνολο υγιών, λειτουργικών και αποτελεσματικών θεσμών, που θα γίνονται σεβαστοί από το λαό.

2. Πολίτες, που να κατανοούν επαρκώς τις αρχές της Δημοκρατίας – έστω να έχουν διαμορφώσει ένα χαρακτήρα, που να είναι συνεπής προς τον δημοκρατικό τρόπο ζωής και

3. Υψηλής ποιότητας ηγεσία, ιδίως στις κρίσιμες στιγμές, που κάθε τόπος και κάθε σύστημα διέρχεται.

Όποιος παρακολουθήσει προσεκτικά τον τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό μας σύστημα σήμερα, δύσκολα θα μπορούσε να ισχυριστεί βασίμως ότι στην Ελλάδα συντρέχουν αυτές οι τρεις προϋποθέσ