Προεκλογική «μπουρδελότσαρκα» | μέρος Α΄

Νηστεία, κατάνυξη, μεταμέλεια, προσευχή… τέλος! Η προεκλογική περίοδος βρίσκεται ήδη «στα μισά»!

Μετά τις 40 μέρες επιμελούς –για πολλούς- και ανύπαρκτης –για εξίσου πολλούς- εγκράτειας έναντι σε οτιδήποτε θεωρείται αμαρτία, ακολουθεί μια «μικρότερη Σαρακοστή» ή αλλιώς μια περίοδος πολιτικού προεκλογικού οργασμού με αποκορύφωμα τη νύχτα της 6ης Μαΐου, οπότε και θα κριθεί αν η «σχέση» εκλογικού – βουλευτικού σώματος είναι «ωμά σαρκική», «βαθιά πελατειακή» ή κάτι άλλο.

Στο διάστημα μέχρι την πρώτη Κυριακή

του Μαΐου, καιρού -και τρόικας- επιτρέποντος, ο Έλλην που δεν μπορεί να αντισταθεί στις εκάστοτε πολιτικές «σειρήνες ηδονής», οφείλει, αν μη τι άλλο, να τις επισκεφθεί, να τις δοκιμάσει, και αναλόγως να πορευτεί. Προς Θεού, όμως, ας μην δεσμευτεί!

Τα γνώριμα σε χιλιάδες άνδρες στέκια αγοραίου έρωτα, από την διάσημη οδό Φυλής έως τα βρώμικα σοκάκια του Μεταξουργείου και από τα πιο περιποιημένα studios της Πειραιώς έως τα μασατζίδικα της οδού Πιπίνου, το προσεχές δεκαπενθήμερο έρχονται να αντικατασταθούν από προσωρινές πιάτσες – στέκια πολιτικού προσηλυτισμού σε Ιπποκράτους, λεωφόρο Συγγρού, Περισσό, πλατεία Κουμουνδούρου, Καλλιρόης, Αγίου Κωνσταντίνου, Πανεπιστημίου, Χαροκόπου, κ.λ.π. που, φυσικά, απευθύνονται και στα δύο φύλα. Εξάλλου, ως γνωστόν, η πολιτική χειραγώγηση είναι όπως οι άγγελοι κατά την Τζένη Χειλουδάκη: ούτε οι μεν ούτε οι δε έχουν φύλο.

Ο πολιτικός ναός του ΠΑΣΟΚ (και όχι του έρωτα), άλλοτε ήταν η πρώτη προτίμηση. Ουρές πελατών ανέμεναν στο σαλόνι του «μεγάλου δημοκρατικού σπιτιού». Μετά την είσοδό τους στα δωμάτια –πολλές φορές με εκτονώσεις ‘κερασμένες’ από τη διοίκηση του κόμματος- αρκετοί εκ των ψηφοφόρων «ξεχαρμάνιαζαν» ανακουφισμένοι και βολεμένοι. Κανείς, όμως, δεν τους ενημέρωσε ότι, αφενός αυτό δεν θα συμβαίνει ες αεί, αφετέρου το ποσόν της βίζιτας τελικά δεν χαρίζεται αλλά ούτε διαγράφεται, παρά πιστώνεται στο λογαριασμό των επόμενων γενιών. Παρεχόμενα προγράμματα: Εκσυγχρονιστικό, φιλοτραπεζικό, μνημονιακό, κ.λ.π..

Η γοητευτική μεζονέτα της ΝΔ (και όχι της ηδονής), άλλοτε θεωρείτο η ευρωπαϊκή δυναμική σίγουρη απόλαυση. Σωρεία στερημένων συνέρεαν στον χώρο αναμονής του «ελπιδοφόρου πολλά υποσχόμενου φρουρίου». Μετά την επίσκεψη οι περισσότεροι από τους –ανανεωμένους πλέον- υποστηρικτές ένιωθαν ότι έχουν αλλάξει τον κόσμο, για να διαπιστώσουν λίγο αργότερα ότι το μόνο που άλλαξαν είναι το όνομα της οικογένειας που «τους δεξιώθηκε» (από Μητσοτάκη σε Καραμανλή) αλλά και την εντολή για διακυβέρνηση από ημιμαθείς κουμανταδόρους. Παρεχόμενα προγράμματα: Φιλευρωπαϊκό, μνημονιακό, κ.λ.π..

Το ξεπερασμένο και ντεμοντέ δυαράκι του ΚΚΕ (και όχι του λαϊκού σεξ), διαφημιζόταν από στόμα σε στόμα ως η απόλυτη αταξική επιλογή για έρωτα χωρίς ανταπόδοση. Πληθώρα παρορμητικών και -τίγκα στις ορμές- νεαρών ονειροπόλων, στήριζαν το «σπίτι του διψασμένου εργάτη». Όλοι οι καλοί χωράνε, όλοι έχουν δικαίωμα στην απόλαυση, αρκεί να μην ζητήσουν κάτι το διαφορετικό από το ήδη προκαθορισμένο που οφείλουν να τηρ