Συνέλληνες, μήπως είμαστε «ψευτογάτες»;

Οι Γάτες, οι Έλληνες και τα Κόμματα

Ο Mark Twain έγραψε πάρα πολλές ωραίες φράσεις για τις γάτες. Μια από αυτές είναι: «Απ’ όλα τα ζώα που δημιούργησε ο Θεός, μόνο ένα δεν ανέχεται το λουρί στο λαιμό. Οι γάτες. Αν μπορούσαμε να διασταυρώσουμε άνθρωπο με γάτα, θα βελτιώναμε τον άνθρωπο, αλλά θα χειροτερεύαμε τη γάτα.»

Την τελευταία διετία, λόγω της κρίσης και των όρων των δανειστών μας, πολλοί έχουν χρησιμοποιήσει τον ακόλουθο στίχο του Ανδρέα Κάλβου σε σχολιασμούς τους:

«Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει».

Συνδυάζοντας

τα παραπάνω, που προφανώς γράφτηκαν κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες και για διαφορετικούς λόγους, εύκολα θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι Έλληνες είναι Γάτες.

Ας αφήσουμε ήσυχες τις αξιαγάπητες γάτες, που πολύ λίγες των σαλονιών έχουν δεχτεί το λουρί, και ας δούμε για λίγο τους Έλληνες.

Πολλά έχουν γραφεί, και δεν είμαι ειδική για να αναπτύξω ιστορικά και κοινωνιολογικά επιχειρήματα, για την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων. Αν στοχαστούμε, όμως, τη σημερινή μας κατάσταση, τότε σχεδόν αβίαστα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι χρησιμοποιώντας τα χειρότερα χαρακτηριστικά μας δημιουργήσαμε ή συμβάλαμε τα μέγιστα σ αυτήν τη ασφυκτική και για πολλούς απελπιστική οικονομική και κοινωνική κατάσταση.

Ο Κάλβος σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του τον κουτοπόνηρο, ραδιούργο, κομπιναδόρο και οπαδό του «ωχαδελφισμού» Έλληνα. Τον Έλληνα που μπορεί να ελίσσεται οσφυοκαμπτικά, να υποστηρίζει κάτι και το αντίθετό του ταυτόχρονα, θεωρώντας το για εξυπνάδα. Τον Έλληνα που θεωρεί ότι δεν έχει υποχρεώσεις παρά μόνο δικαιώματα και που θέλει πολιτικούς να του χαϊδεύουν τα αυτιά και μετά να τους καταγγέλλει . Κατά τη γνώμη μου πρέπει να είχε στο μυαλό του τον Έλληνα που συμβάλλει με όλα τα θετικά του στοιχεία-που ευτυχώς υπάρχουν αλλά δυστυχώς σπάνια εμφανίζονται-ανιδιοτελώς, με αυτογνωσία, με θάρρος και τόλμη περισσή, έτσι ώστε να είναι κυρίαρχος της χώρας του, οικονομικά ανεξάρτητος που συνεπάγεται ένα σημαντικό βαθμό ελευθερίας, χωρίς έξωθεν οδηγίες για το πώς θα διαχειρίζεται τη ζωή του.

Δεν ζούμε στον κόσμο της γάτας, όπου η ανεξαρτησία κυριαρχεί, αλλά ταυτόχρονα πληρώνεται με το πιο ακριβό νόμισμα. Η γάτα είναι περήφανη και έτοιμη να πληρώσει τις επιλογές και τα καπρίτσια της, και με τη ζωή της ακόμα.

Εμείς με την πρώτη διαταραχή της ατομικής και πλασματικής, όπως φάνηκε, ισορροπίας μας είμαστε έτοιμοι να τα φορτώσουμε όλα σε άλλους, να τους κατακεραυνώσουμε, να τους βαφτίσουμε υπαίτιους, να τους κρεμάσουμε στο Σύνταγμα, να τους στείλουμε στο πυρ το εξώτερο και ως Πόντιοι Πιλάτοι να νίψουμε τας χείρας μας. «Ψευτόγατες γαρ».

Έτσι αναγκαίες δομικές αλλαγές του κράτους, όπως η καταγραφή μας για να γνωρίζουμε πόσοι και πού δουλεύουμε για να υπάρξει στη συνέχεια καλύτερη κατανομή και απόδοση εργασίας, η καταγραφή των εν ζωή συνταξιούχων, των πραγματικά ασθενών, ασφαλισμένων και αναξιοπαθούντων, των πραγματικών εισοδημάτων μας και η επιστράτευση όλων των μέσων, που θα απέφεραν στο κράτ