Τα 300 και οι 300!

Εντάξει, οι Γερμανοί είναι αυτοί που είναι και, ως φαίνεται, έχουν ξεχάσει τι χρωστάνε στην Ελλάδα ή δεν έχουν ξεχάσει τι πάθανε από την Ελλάδα. Εντάξει, οι συνδιαλεγόμενοι δεν έχουν τα κότσια να τους τα πουν στα ίσια ή έστω να ξεστομίσουν τη λέξη «Δίστομο». Για τα 300 εκατομμύρια μιλάμε που δεν ολοκλήρωναν τις μέχρι τότε απαιτήσεις τους, γιατί αυτοί έχουν το πάνω χέρι. Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτά τα λόγια μπορεί να έχουν κι άλλες απαιτήσεις. Άβυσσος

Αλλά τις τελευταίες μέρες περίμενα να δω μέσα στα σενάρια εξεύρεσης τους να αναφέρεται, επιτέλους, κάτι που αφορά στις αποδοχές των 300 της Bουλής και στους πέριξ αυτής. Κάτι, που αντί για τις περικοπές των ασφαλιστικών ταμείων που χρόνια πληρώνουν οι εργαζόμενοι και που τα περισσότερα εξανεμίστηκαν από τις κακοδιαχειρίσεις των Δ.Σ. τους, που όριζαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, και που χάθηκαν σε δομημένα ομόλογα -και δεν ξέρω σε ποιες άλλες σκοτεινές διαδρομές- να αφορά στις αμοιβές των βουλευτών και στις συντάξεις τους. Αυτό, τουλάχιστον, θα τους έδινε λίγη από τη χαμένη τους τιμή.

Φαντάζομαι ότι αυτό θα ήταν πολύ δυσκολότερο από το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ της προχθεσινής συνεδρίας. Ίσως γι αυτό και η εκκωφαντική σιγή περί το θέμα.

Και ποια είναι τα «ευγενή» ταμεία; Εμείς οι υπόλοιποι ανήκουμε σε «αγενή»; Καλύτερα να αναφέρουν ευνοημένα ταμεία και προνομιούχους εργαζόμενους για λόγους που γνωρίζουν. Για παράδειγμα, οι Πανεπιστημιακοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία απολαμβάνουν τις εξής αμοιβές που φαίνονται σε μια εμπεριστατωμένη έρευνα του συνδικαλιστικού μας οργάνου για όποιον θελήσει να ρίξει μια ματιά στην παρακάτω ιστοσελίδα.

http://www.posdep.gr/index.php?option=com_docman&task=doc_download&gid=867&Itemid=123

Αν τη διαβάσουν, αμφιβάλλω πολύ αν γονείς θα ονειρεύονται τα παιδιά τους να σπουδάσουν και να προσπαθήσουν να γίνουν μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Φυσικά και δεν αποτελεί αγγελικά πλασμένη κοινότητα. Είναι κι αυτή σε ανάλογη κατάσταση με όλες τις άλλες, αλλά θεωρώ άδικες και βλαβερές τις εκ μέρους της Πολιτείας προσπάθειες ισοπέδωσης των Πανεπιστημιακών. Δεν είναι της στιγμής, αλλά πιστεύω ότι και οι αντιδράσεις- και ειδικότερα οι ακραίες των τελευταίων ημερών- στο νόμο που ψηφίστηκε είναι εντελώς αντιακαδημαϊκές, ύποπτες και υποκινούμενες από κομματικά μικροσυμφέροντα και καρεκλοκεύνταρους.

Επανέρχομαι στα 300. Επειδή δεν ανήκω σ αυτούς που ισοπεδώνουν τις προσωπικές διαδρομές και τον έντιμο αγώνα των ανθρώπων για ανέλιξη και ανιδιοτελή προσφορά στο σύνολο, θεωρώ ότι μια αναλογική περικοπή σε κύριες συντάξεις πάνω από 2000 ευρώ, προφανώς συμπεριλαμβανομένων και των βουλευτών, θα έλυνε το πρόβλημα, χωρίς να προσθέτουν κι άλλα βάσανα στους χαμηλοσυνταξιούχους.

ΥΓ. Είχε γραφεί το παραπάνω κείμενο όταν άκουσα έναν ευγενή κρότο, προερχόμενο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Χάρηκα ιδιαίτερα, μόνο που «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη».

*Η Ουρανία Χρυσαφίνου είναι Ομότιμη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών.