Το Κατάρ με τη «διπλωματία της μπάλας» αγοράζει τα πάντα…

Τι κοινό έχουν μεταξύ τους ο Λιονέλ Μέσι, η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου, ο Τόνυ Μπλέρ, η Πόρσε, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, τα Harrods, η ομάδα της Μπάρτσα, ο Νικολά Σαρκοζί, και η ισλαμική αντιπολίτευση στη Συρία;

Όλοι χρηματοδοτούνται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο από το Κατάρ!

Ο καθένας τους έχει λάβει, λαμβάνει ή θα λάβει στο μέλλον χρήματα από το Εμιράτο, ένα

από τα πιο μικρά αλλά πιο πλούσια και πιο σημαντικά μέρη του πλανήτη ολόκληρου…Και μιλάμε για ένα κράτος που, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, έπρεπε να δανειστεί για να πληρώσει τους υπαλλήλους του.

Η ισπανική εφημερίδα El Pais επιχείρησε πρόσφατα να εξηγήσει την παγκόσμια επιρροή του Εμιράτου, που βασίζεται, όπως έγραφε, στη διπλωματία του ποδοσφαίρου.

Πώς, λοιπόν, η στρογγυλή Θεά μετέτρεψε το Κατάρ από τον φτωχό γείτονα του Περσικού Κόλπου σε οικονομική δύναμη που εξαγοράζει πολιτική επιρροή σε όλο τον κόσμο;

Το Κατάρ σπονσοράρει ένα πρόγραμμα “αθλητικών” ταλέντων, το “Aspire” στο οποίο έχουν συμμετάσχει (σε πέντε χρόνια) περίπου δυο εκατομμύρια νέοι από τρεις ηπείρους.

Στόχος είναι, αυτοί που θα ξεχωρίσουν, να γίνουν Καταρινοί και να εκπροσωπήσουν τη χώρα στο Μουντιάλ που θα φιλοξενήσει το καλοκαίρι του 2022 και οι οποίοι σημειωτέον…θα κληθούν να αγωνιστούν κάτω από θερμοκρασίες που φτάνουν τους 50 βαθμούς Κελσίου!

Χωρίς καμία ποδοσφαιρική παράδοση το Κατάρ, φιλοδοξεί όχι απλά να αποφύγει το ρεζιλίκι στο Μουντιάλ αλλά να κατακτήσει και μια αξιοπρεπή θέση στη διοργάνωση και, κυρίως, στη διεθνή σκηνή!

Τα καταρινά πετροδολάρια έβαλαν σε πειρασμό ακόμα και την αμόλυντη Μπαρτσελόνα, που αρνιόταν να έχει σπόνσορα στη φανέλα της, ενώ σήμερα έχει το Κατάρ και λαμβάνει 30 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, για να μπορεί να πληρώνει αστέρια όπως ο Μέσι.

Αλλά και στη χώρα μας το επενδυτικό ενδιαφέρον του Κατάρ ήταν έντονο. Είχαν ενδιαφερθεί για τον Αστακό, είναι μέτοχοι της Alpha Bank, η βασιλική οικογένεια αγόρασε το νησί Οξιά στο Ιόνιο, εκκρεμεί η επένδυση στο Ελληνικό, ενώ αναζητούν μερίδιο συμμετοχής και σε ενεργειακά Projects.

Το Κατάρ φιλοδοξεί να γίνει ένα Λονδίνο ή μια Νέα Υόρκη της Μέσης Ανατολής, ένα παγκόσμιο οικονομικό κέντρο με πολιτική επιρροή ανάλογη της Ουάσινγκτον. Δεν είναι τυχαίο ότι πληρώνει αδρά τους καλύτερους μηχανικούς για να κατασκευάσουν εντυπωσιακούς ουρανοξύστες και δελεάζει τα μεγαλύτερα μυαλά στον τεχνολογικό τομέα. Παράλληλα, όμως, δηλώνει παρών και πέρα από την έρημο. Οι πλούσιοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αγοράζουν είδη πολυτελείας στα Harrods του Λονδίνου, στα Tiffany’s της Νέας Υόρκης, και αυτοκίνητα Πόρσε, εμβληματικές φίρμες που έχουν αποκτηθεί από Καταρινούς μεγιστάνες.

Δεν συζητάμε για εκείνους που έχουν καλές σχέσεις με τον Εμίρη. Αυτοί και εάν κερδίζουν!

Ο Βρετανός πρώην πρωθυπουργός, Τόνυ Μπλέρ έλαβε 1,17 εκατομμύρια ευρώ για τρεις ώρες δουλειάς! Πληρώθηκε χρυσάφι, στην κυριολεξία, για να μεσολαβήσει στη διαπραγμάτευση μεταξύ δυο ευρωπαϊκών εταιριών, στη μια εκ των οποίων ήταν μέτοχος το Εμιράτο. Γιατί; Επειδή γνώριζε το τηλέφωνο του πρωθυπουργού του Κατάρ και όταν ο Μπλέρ τον καλούσε, αυτός απαντούσε!

Τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση, όμως, έχει λάβει η αποκαλούμενη «αραβική άνοιξη». Είναι τεράστια τα ποσά που έχει επενδύσει το Κατάρ τόσο στην επανάσταση της Λιβύης όσο και στη στήριξη τον Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο, ενώ εξακολουθεί να προμηθεύει με χρήματα και όπλα τη συριακή αντιπολίτευση, ασκώντας μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή και από τις ΗΠΑ ή τα Ηνωμένα Έθνη.

Στηρίζει τη “Δημοκρατία” στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά για τα “εν δήμω”, κουβέντα.. Άλλωστε, οι Καταρινοί στην πλειοψηφία τους δεν θέλουν να αλλάξει κάτι. Σε μια πλούσια χώρα η αμφισβήτηση σπάνια ευδοκιμεί και η επανάσταση είναι θεώρημα στη σκέψη και μόνο. Αυτό επιβεβαίωνε με τη στάση του και ο Καταρινός συνάδελφός μου στην Ατλάντα, που συνεργαστήκαμε στο CNN. Μετριοπαθής στις απόψεις του, πιστός μουσουλμάνος αλλά όχι φανατικός, που ασπαζόταν με μεγάλη ευχέρεια πολλά στοιχεία του δυτικού Πολιτισμού .

Αυτό που ζει το Κατάρ είναι σαν όνειρο, σίγουρα δεν μοιάζει αληθινό. Αν εξαιρέσει κάποιος τους ξένους, που έχουν μεταναστεύσει εκεί για να εργαστούν, (και που αντιστοιχούν στα 4/5 του πληθυσμού των δυο εκατομμυρίων!), το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ για τους 250.000 Καταρινούς φτάνει τις 525.000 Ευρώ ετησίως!

Μια χώρα που εισάγει το 93% των τροφίμων της και χρειάζεται ειδικό σύστημα επεξεργασίας για να έχει πόσιμο νερό, επιχειρεί να καταστεί υπολογίσιμη δύναμη στη διεθνή σκακιέρα και για να το πετύχει προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή της, ποντάροντας περισσότερο στη διπλωματία του ποδοσφαίρου.

Δεν είναι πλέον ότι το Κατάρ αγοράζει, αλλά ότι έμαθε να αγοράζει σχετικά φθηνά, τα επί γης φιλέτα, τα καλά μυαλά, τις ψήφους για τη διοργάνωση του Μουντιάλ και, εντέλει, την κουλτούρα της δυτικής κοινωνίας.

*Follow on Twitter: @msarafoglou