#tolislovedmaria | Η ιστορία αγάπης που προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση

Κυριακή μεσημέρι. Ανοίγω το twitter. Γίνεται χαμός με αναρτήσεις από πλήθος χρηστών, που αφορούν στη συγκλονιστική ιστορία ενός νέου ανθρώπου, του Τόλη, ή κατά το Twitter, @moloch82, που έχασε τη μάχη για τη ζωή νικημένος από καρκίνο. Τελευταία του επιθυμία; Να μάθει ο κόσμος το πόσο αγαπούσε τη σύντροφο της ζωής του, Μαρία. Τη δική του Μαρία, που την ήξερε μία ολόκληρη ζωή. Στα έξι τους γνωρίστηκαν και στα 18 έγιναν ζευγάρι. Με ποιον τρόπο ήθελε να γίνει αυτό γνωστό; Με

τη βοήθεια του twitter, αφού μέσα από κει έγινε γνωστή η ιστορία του και μέσα από κει συνομιλούσε με χιλιάδες χρήστες όλον αυτόν τον καιρό.

Ο κόσμος των social media, τελικά είναι πολύ ισχυρός. Και το απέδειξε, κάνοντας πράξη την επιθυμία του Τόλη μας. Του νεαρού που μοιράστηκε με αρκετούς χρήστες τη συγκινητική του ιστορία, δίνοντας ελπίδα σε κάθε καρκινοπαθή που περνούσε τον δικό του γολγοθά. Ενωμένοι οι χρήστες του twitter, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες του εξωτερικού, συγκινημένοι, γιατί τελικά σε κάτι τέτοιες στιγμές, ακόμη και οι πιο δυνατοί άνθρωποι δείχνουν την ευαισθησία τους, έκαναν το Hastag #TolislovedMaria να πάρει φωτιά. (Εδώ μία παρένθεση για όσους δεν γνωρίζουν από twitter, τα hashtags είναι οι ετικέτες (tags) του Twitter και δεν είναι τίποτε άλλο από απλές λέξεις με το πρόθεμα # (hash). Μια λέξη με το # στην αρχή της γίνεται αυτόματα link από την υπηρεσία και οδηγεί σε λίστα με όλα τα tweets που την περιλαμβάνουν). Η επιθυμία του Τόλη μας, το #tolislovedmaria, να γίνει ΤΤ ( trending topic), δηλαδή ένα από τα δημοφιλή θέματα, στο συγκεκριμένο μέσο δικτύωσης, έγινε πραγματικότητα.

Αυτή ήταν η εισαγωγή μου, για τη συγκλονιστική ιστορία του Τόλη, που μας έκανε να δακρύσουμε, και να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα στον τρόπο σκέψης μας και στις προτεραιότητες που θέτουμε στη ζωή. Στο προσωπικό του μπλογκ, οι αναρτήσεις του από την στιγμή που διαγνώστηκε με καρκίνο, μέχρι πριν λίγες μέρες, σε συγκινούν, σε αγγίζουν στη ψυχή, στη ραγίζουν. Πολλοί από εμάς έχουμε χάσει κάποιον δικό μας άνθρωπο από καρκίνο, και ξέρουμε πολύ καλά, πόσο δύσκολο, πόσο αδιανόητο, είναι να ξέρεις ότι η μάχη για τη ζωή πρέπει να δίνεται καθημερινά με πόνο ψυχής, αλλά και σωματικό σε ορισμένες περιπτώσεις. Όλα παίζονται καθημερινά. Είναι μία μάχη, που ο εχθρός μπορεί να σε αποτελειώσει από τη μία στιγμή στην άλλη, να σε ισοπεδώσει. Στο σημείο αυτό όμως διαβάστε κάποιες αναρτήσεις που έχω ξεχωρίσει από το προσωπικό του μπλογκ.

«Φοβήθηκα το Γενάρη του 2010 ότι έχω καρκίνο. Τελικά είχα.
Φοβήθηκα λίγο αργότερα όταν είδα ότι 40% των ασθενών με σάρκωμα Ewing δεν τη βγάζουν καθαρή. Για την ώρα είμαι καλά. Δε φοβάμαι πλέον εύκολα τη δυσκολία του να βρω δουλειά, το αν θα καθυστερήσω τη διπλωματική, μην παρεξηγηθεί ένας «φίλος», αν θα μου γρατζουνίσουν το αυτοκίνητο.
Φοβάμαι μόνο μην επιστρέψει το θηρίο στη μέση κάποιου ονείρου μου, σαν το σπίτι που φτιάχνω τώρα και με ξυπνήσει άγρια σαν τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα, από εκείνα που κάνουν την καρδιά να τρέχει και να σ