Ανταγωνισμός μεταξύ των μαμάδων: Μια μάχη στην οποία δεν πρέπει να πέσεις

Εδώ και αιώνες το ανθρώπινο είδος μεγαλώνει και αυξάνεται. Η γυναίκα από μικρό κορίτσι προετοιμάζεται για τη μέρα που θα γίνει μητέρα και θα βάλει και αυτή το λιθαράκι της για να συνεχιστεί ο κόσμος να υπάρχει. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ακόμα είδος. Οι γνωστές σε όλους μανούλες του facebook. Την ξέρεις αυτή τη μανούλα φαντάζομαι; Την έχεις στην παρέα και είναι φίλη φίλης, είναι η μανούλα που περιμένει το παιδί το μεσημέρι στο σχολείο και της φταίνε όλοι και όλα εκτός από αυτήν την ίδια.

Δεν είναι αγώνας ταχύτητας

Κάνεις

παιδί, «πώς το κάνεις»; «Ήταν φυσιολογική η σύλληψη ή με εξωσωματική», «γέννησες με καισαρική ή φυσιολογικά»; «Θήλασες; Πόσο θήλασες; λίγο ήταν οι 6 μήνες». «Δε θήλασες; Γιατί δε θήλασες; Δεν υπάρχει δεν μπορώ, δεν ήθελες να θηλάσεις για να μη χαλάσεις το στήθος σου». «Έφτασε τρία το παιδί σου και ακόμα να του κόψεις την πάνα; Το δικό μας τα έκοψε μόνο του στα 2»! «Το δικό μας διαβάζει από 6 μηνών, το δικό μας ξέρει απ’έξω όλους τους νομούς της Ελλάδας από το νήπιο»…

Δεν είναι διαγωνισμός και αγώνας ταχύτητας η μητρότητα και η ανατροφή του παιδιού μας. Ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί με βάση αυτά που έχει κάθε στιγμή ως δεδομένα. Δεν είναι η μητρότητα αγώνας που νικητής είναι εκείνος που έχει βάλει τσεκ στα περισσότερα. Όλη αυτή η άσκοπη βουή δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες που όταν δεν επιτυγχάνονται νιώθουμε ματαίωση και τύψεις.

Παιδιά τρελαμένα, που ζουν μετέωρα και δίχως όρια αλλά με τα «τέλεια» κριτήρια που κάθε φορά ορίζουν ότι πρέπει να γίνει αυτό ή το άλλο για να θεωρείσαι η τέλεια μάνα. Η τέλεια μάνα που το παιδί της κραυγάζει για αποδοχή και να μπει σε ένα πραγματικό και λειτουργικό για εκείνο πρόγραμμα.

Ξέρω μαμάδες που επιμένουν να κόψουν την πάνα στα δύο οπωσδήποτε. Το παιδί δεν είναι έτοιμο αλλά εκείνες το έχουν ως στόχο να το καταφέρουν οπωσδήποτε, αγνοώντας τις ανάγκες και τους ρυθμούς του παιδιού τους.

Οι πιο επικές ατάκες παιδιών σε μαμάδες μέσα από illustrations!

Κάθε παιδί είναι σαν ένα σποράκι

Κάποτε βρέθηκα σε μια συνάντηση ψυχολόγου που λάτρεψα κάθε λέξη της. Είχε πει το εξής: Κάθε παιδί είναι σαν ένα σποράκι, οι σπόροι δεν ξέρουμε τι λουλούδι θα μας βγάλουν. Άλλος σπόρος βγάζει ροζ λουλούδι, άλλος κόκκινο, άλλος μπλε. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι να περιμένουμε όμως το περιμένουμε με λαχτάρα να το φροντίσουμε να το αγαπήσουμε και να το δούμε να ανθίζει.

Σε έναν κήπο δεν ανθίζουν την ίδια μέρα όλοι οι σπόροι. Άλλοι είναι όψιμοι άλλοι πρώιμοι. Περιμένουμε όμως με λαχτάρα τη μέρα που θα ανθίσουν και όταν γίνει είναι μια γιορτή.

Έτσι και τα παιδάκια μας. Δεν χρειάζονται τα κριτήρια που έχουν οι μανούλες του facebook για να δούμε την ομορφιά και την μοναδικότητά τους.

Η αποδοχή που γυρεύουμε

Πόσο μεγάλη τιμή και χαρά να με διαλέξεις να είμαι εγώ η μαμά σου αγαπημένο μου πλάσμα. Δεν κερδίζω πόντους από την μοναδική σου ύπαρξη. Δεν κερδίζω κάποιο βραβείο τέλειας μαμάς επειδή υπάρχεις σε αυτή τη ζωή και ζεις τη ζωή σου, όπως τόσα άλλα εκατομμύρια παιδάκια σε αυτόν τον κόσμο.

Την αποδοχή που γυρεύουμε δεν την κερδίζουμε επειδή θηλάσαμε, επειδή καταφέραμε να κάνουμε παιδί με «φυσιολογικό τρόπο» επειδή έκοψε το παιδί την πάνα νωρίς, επειδή τρώει φασολάκια και επειδή «καθόλου δε με δυσκόλεψε το παιδί πουθενά». Την αποδοχή την κατακτάς από μόνος σου εφόσον δουλέψεις, γνωρίσεις, αγαπήσεις και αποδεχτείς τον εαυτό σου άνευ όρων και προϋποθέσεις.

Τα 18 καλοκαίρια με τα παιδιά μας: Πώς η ανατροφή τους μπορεί να δείξει πώς θα εξελιχθεί η σχέση σας

Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό

Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό, δεν χρειαζόμαστε καθόλου «διαγωνισμούς» ανάμεσα στις μαμάδες. Εύχομαι να είσαι σε ένα περιβάλλον που δεν καλλιεργεί τέτοιες καταστάσεις και να ορίζεις μόνη σου και με τον σύντροφό σου τον τρόπο που θες να μεγαλώσεις το παιδί σου, απαλλαγμένη από τη βουή και τις κουβέντες των άλλων.

Μεγαλώνοντας τα παιδιά μας με ενσυναίσθηση τα εκπαιδεύουμε να χρησιμοποιούν αυτόν τον τρόπο και εκείνα στη ζωή τους και στις συναναστροφές τους. Καλώς ή κακώς είμαστε η βασική τους επιρροή μέχρι τουλάχιστον τα σχολικά χρόνια, ας φροντίσουμε να είμαστε ένα καλό παράδειγμα για εκείνα.

Όταν περάσουν τα χρόνια και δούμε πίσω ποιος γονέας θα θέλαμε να ήμασταν; Τι θα θέλαμε να πει το παιδί μας αν ερωτηθεί; Τι αξίες θα θέλαμε να έχει αποκτήσει το παιδί; Και σε αυτές καμία σημασία δεν παίζει αν γεννήθηκε με καισαρική η φυσιολογικά ή αν έκοψε την πάνα στα 2 του ή στα 3. Όλοι όσοι ήρθαν εδώ κάποτε γεννήθηκαν, κάποτε έκοψαν την πάνα, κάποτε έμαθαν του νομούς της Ελλάδας.

Πότε επιτέλους θα βάλεις ένα όριο στην παντοδυναμία των γονιών σου και γιατί χρειάζεσαι ακόμα αυτήν την εξαρτημένη σχέση;

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Ανταγωνισμός μεταξύ των μαμάδων: Μια μάχη στην οποία δεν πρέπει να πέσεις εμφανίζεται στο iPop.