Όταν «χάνεις» τον εαυτό σου, να θυμάσαι ποιος είσαι!

Λένε οι δύσκολες στιγμές κάνουν τον άνθρωπο πιο δυνατό. Δοκιμάζουν τις αντοχές του, τεστάρουν τις δυνατότητες και ικανότητές του στο κατά πόσο μπορεί άμεσα να επανέλθει, αποτελώντας μαθήματα για την μετέπειτα ζωή του. Τι γίνεται όμως, όταν  οι κακές στιγμές σε ρίχνουν τόσο με αποτέλεσμα να χάνεις τον εαυτό σου, το πολυτιμότερό σου αγαθό; Η προσωπική μου ιστορία, ίσως σε βοηθήσει…

Δεν είμαι από τα άτομα που λυγίζει εύκολα. Με απεριόριστη αισιοδοξία και χιούμορ (όσο διαθέτω) προσπαθώ να βρίσκω λύσεις και να χαλαρώνω εμένα ή και τους γύρω μου στις δύσκολες στιγμές.

Ωστόσο, όταν

τα πράγματα γίνονται πιο σκούρα -για μένα κυρίως- τότε αποτυπώνω όλες τις σκέψεις μου σ’ ένα χαρτί και αρκετές φορές ηρεμώ, χωρίς βέβαια να έχω βρει λύση. Φυσικά δεν εννοώ πως γράφω στίχους, αλλά δημιουργώ μια έκθεση ιδεών και σκέψεων μόνο για μένα!

Είναι η ψυχοθεραπεία μου, είναι ο τρόπος που θα με κάνει για κάποιο εύλογο διάστημα να ξεχαστώ.

Όμως, στην περίπτωση που θα αφηγηθώ παρακάτω, το μολύβι και το χαρτί δεν ήταν η μόνη λύση!

Ian Keefe/ Unsplash

«Όρια» και δύσκολες στιγμές

Αναμφίβολα, η περίοδος που περνάμε δεν είναι και η καλύτερη. Μία πανδημία ταλανίζει όλον τον κόσμο και εμείς καλώς ή κακώς έχουμε αλλάξει άρδην την καθημερινότητά μας. Πλέον, η λέξη «όριο» στη ζωή μας έγινε πιο αισθητή από ποτέ και δεν αναφέρομαι στο «όριο ταχύτητας», «όριο στην κατανάλωση αλκοόλ» και άλλα πολλά «όρια». Μιλάω για τη λέξη «όριο» που πολλές φορές σε φέρνει αντιμέτωπο με πρωτόγνωρες καταστάσεις.

Ένα τέτοιο «όριο» με έφερε και εμένα τον Νοέμβρη της περασμένης χρονιάς να μην έχω σταθερή δουλειά και με τον καιρό να χάνω τον εαυτό μου…

Ομολογώ πως, αρχικά, η κατάσταση αυτή ναι μεν με ταρακούνησε, ωστόσο δεν με φόβισε για το μέλλον καθώς ένιωθα σίγουρος και αισιόδοξος για το επόμενο μου βήμα. Μέχρι που ήρθα αντιμέτωπος με την πραγματικότητα και έπεσα από τα σύννεφα.

Δεν σας κρύβω πως η αποστολή βιογραφικών ήταν καθημερινή, οι συνεντεύξεις πολλές και οι απορρίψεις εξίσου. Βέβαια, κάθε φορά που άκουγα το περιβόητο «θα σας ειδοποιήσουμε» δεν αγχωνόμουν γιατί παντού υπήρχε εξαιρετικό κλίμα. Το θέμα προέκυπτε κάθε φορά που άκουγα από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου «δυστυχώς λόγω κορονοϊού δεν κάνουμε προσλήψεις», φράση που με έκανε να χάνω λίγο τον έλεγχο.

Σαφέστατα η περίοδος του κορονοϊού έχει ταλαιπωρήσει πολλές επιχειρήσεις και δεν αδικώ κανέναν εργοδότη που όντως με πήρε τηλέφωνο και με απέρριψε ευγενικά. Όμως, όπως ανέφερα παραπάνω η κατάσταση αυτή ήταν πρωτόγνωρη και δεν ήξερα πώς να την αντιμετωπίσω.

Μετά από ένα εύλογο αριθμό απορρίψεων σκέφτηκα ακόμα και να αλλάξω επάγγελμα. Έφτασα σε απόγνωση και πέτυχα πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει «τα παρατάω γιατί δεν μπορώ άλλο». Έβλεπα έναν άλλο Δημήτρη που πραγματικά, τώρα που θυμάμαι αυτές τις στιγμές, είμαι σίγουρος πως δεν ήμουν ο εαυτός μου!

Η αρχή της… επαναφοράς!

Μην έχοντας βρει δουλειά, ακόμα, σε μία από τις πολλές φορές που «παρακολουθούσα» τηλεόραση με τις σκέψεις να κάνουν πάρτι στο κεφάλι μου, αποφάσισα να πάω μια βόλτα με το αυτοκίνητο. Κατέληξα σε ένα μέρος -προφανώς δεν θα το αποκαλύψω- με αφάνταστη θέα που το μάτι σου χάνεται, που καθαρίζει το μυαλό και οι έγνοιες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

Εκεί, έκανα κάποια καίρια ερωτήματα στα οποία ήμουν αναγκασμένος να απαντήσω άμεσα, γιατί αλλιώς δεν θα έφευγα από εκεί. Όχι πως θα με χάλαγε να μείνω, αλλά θα ξημέρωνε! «Τι θέλω, πραγματικά, να κάνω;», «πώς ονειρεύομαι να το κάνω;» και «τι θέλω να πετύχω;».

Οι ερωτήσεις αυτές με βοήθησαν να ξαναβρώ τον εαυτό μου, γιατί απαντώντας και στις τρεις κατέληγα στο… ποιος είμαι.

Από εκεί και πέρα, τα πράγματα έγιναν πιο ξεκάθαρα για μένα. Ο στόχος και ο εαυτός που είχα χάσει επανήλθαν. Ναι μεν, έκανα λίγο ακόμα καιρό να βρω δουλειά, αλλά πλέον κάθε «δυστυχώς λόγω κορονοϊού δεν κάνουμε προσλήψεις» με πείσμωνε και δεν με απογοήτευε όπως πριν.

Το συμπέρασμα μου:

Στη ζωή τα εμπόδια ποτέ δεν είναι εύκολα και εσύ -για να μιλήσω και σε αθλητική «αργκό»- δεν είσαι πάντα φαβορί. Αν δεν έχεις κάνει ξεκάθαρο μέσα σου το «ποιος είσαι», θα βρεθείς πολλές φορές σε διλήμματα τα οποία θα σε μπερδεύουν, θα σε κάνουν να αμφιβάλλεις για σένα, πράγμα που έκανα κι εγώ.

Μην αφήσεις να γίνει κάτι τέτοιο!

Υ.Γ: Εννοείται πως σε όλο αυτό δεν ήμουν μόνος! Είχα ανθρώπους δίπλα μου που σε κάθε αναποδιά ήταν πάντα εκεί. Ένας από αυτούς ήταν και ο ψυχολόγος που επισκέφθηκα, λίγο καιρό μετά τη «νύχτα των ερωτήσεων».

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Όταν «χάνεις» τον εαυτό σου, να θυμάσαι ποιος είσαι! εμφανίζεται στο iPop.