Φουκουσίμα: ένα χρόνο μετά!

Στις 11 Μαρτίου του 2011 ολόκληρος ο κόσμος αναβίωσε σκηνές και, κυρίως, φόβους, όμοιους με εκείνους της μαύρης στιγμής του Τσερνόμπιλ, όταν παρακολούθησαν την πυρηνική καταστροφή στην Φουκουσίμα.

Ένα χρόνο ακριβώς πριν, η μανία του Εγκέλαδου “χτύπησε” με δύναμη 9 Ρίχτερ δημιουργώντας αμέσως μετά τσουνάμι, το οποίο θα σάρωνε τελικά την Φουκουσίμα ή, όπως την ονόμαζαν (πόσο ειρωνικό;), το “τυχερό νησί”.

Η καταστροφή, της οποίας θα γινόμασταν όλοι μας μάρτυρες, θα ήταν αποτέλεσμα όμως όχι μόνο της μανίας της Φύσης, αλλά πολύ περισσότερο παραλείψεων

και κατασκευαστικών λαθών του “πάρκου” πυρηνικής ενέργειας στον συγκεκριμένο χώρο.

Μεταξύ πολλών εξ αυτών, τα “σοβαρά” λάθη εντοπίζονται πλέον σε δύο πράγματα: το πρώτο είναι η τοποθέτηση της γεννήτριας ενέργειας σε υπόγειο χώρο, ο οποίος, όντας απροστάτευτος από το νερό, έπαψε να λειτουργεί, οπότε ο πυρηνικός αντιδραστήρας υπερθερμάνθηκε με αποτέλεσμα να εκραγεί. Το δεύτερο αφορά στα ραδιενεργά υλικά που διατηρούνταν λόγω κόστους στον χώρο του εργοστασίου, υλικά τα οποία θα ακολουθούσαν σαν ντόμινο τους ενεργούς πυρήνες που προκάλεσαν την καταστροφή.

Ανθρώπινες απώλειες, υψηλές συγκεντρώσεις ραδιενέργειας, μολυσμένο περιβάλλον και αμέτρητα άλλα προβλήματα, λαμβάνουμε μέχρι σήμερα ως αποτελέσματα του πυρηνικού ατυχήματος της Φουκουσίμα. Και όλα αυτά ίσως γιατί, συχνά πυκνά, νομίζουμε πως η Φύση μας “χαρίζεται”…

Ας ελπίσουμε πως θα αποτυπωθούν για πάντα οι μαύρες εικόνες τέτοιων “επετείων”, έτσι ώστε ο φόβος να μας καθοδηγήσει σε πιο ασφαλή και σίγουρα μονοπάτια. Η πυρηνική ενέργεια είναι το απόλυτο δώρο της Φύσης και εναπόκειται πλέον σε εμάς να μπορούμε να λάβουμε μόνο τις καλές του πτυχές… γιατί τις δυσάρεστες δεν είμαστε ικανοί ούτε να τις φανταστούμε, πόσω μάλλον να τις αντέξουμε…