Η μεγάλη ευκαιρία της κυβέρνησης, μα και της χώρας μας συνολικά!

Κοιτώντας νωρίτερα σήμερα το ημερολόγιο και έχοντας την αίσθηση πως έχουμε ζήσει μαζεμένα -τουλάχιστον- δύο καλοκαίρια, με τρόμο –είναι αλήθεια- διαπίστωσα πως ακόμη διερχόμαστε τον Ιούλιο, με ένα δίμηνο καλοκαιριού να υπολείπεται ακόμη. Στην καλύτερη, μάλιστα, των περιπτώσεων. 

Ας μην εθελοτυφλούμε ή αυταπατόμαστε (εξάλλου, ο βασικός εκφραστής της συγκεκριμένης πτυχής διακοπεύει επί μακρόν στο Σούνιο…): Το φετινό καλοκαίρι

θα είναι ιδιαίτερα μακρύ, εξαιρετικά έντονο, συχνά ισοπεδωτικό και με αναρίθμητες προκλήσεις σε ότι αφορά τον τομέα των δασικών (και όχι μόνο) πυρκαγιών. 

Τα μέχρι τώρα δείγματα κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά δείχνουν, αναγκάζοντάς αρκετούς να αναφωνούν «Και ο Θεός να βάλει το χέρι του…». 

Από τις άναρθρες κραυγές αρκετών, ένα από τα ζητούμενα -πλέον- είναι η ανάγκη για την διαμόρφωση ενός «στρατηγικού σχεδίου αντιμετώπισης των πυρκαγιών», όπως βαρύγδουπα αναφέρουν σε κάθε ευκαιρία πολιτικοί-talking heads. 

Οφείλω να ομολογήσω πως διαθέτω μια απέχθεια σε τέτοιους γενικούς όρους, που εκστομίζονται γενικώς, αορίστως και πρωτίστως άκριτα, δίχως να παραλείπω και το αυταπόδεικτα δίχως γνώση των δεδομένων.

Αλήθεια, θεωρείτε πως σήμερα, πλέον, η εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου σε έναν τομέα που βρίθει από πρωτόγνωρα, επιθετικά, διαρκώς μεταβαλλόμενα στοιχεία, μεγέθη και δεδομένα, είναι εφικτή; Αναλογιστείτε, απλά, κάποιον στις αρχές του 2020 να έχει συντάξει ένα σχέδιο αντιμετώπισης κρίσεων. Άραγε, το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού θα είχε προβλεφθεί ή ενσωματωθεί; Θα ήταν δυνατή η καταγραφή του βαθμού επίδρασής του και δη σε παγκόσμιο επίπεδο; Των συνεπειών, θυμάτων και εν γένει απωλειών; Πως είπατε; «Οι δασικές πυρκαγιές είναι περισσότερο “δεδομένες”;» Είστε σίγουροι; Μια πρόχειρη ματιά στην πορεία εξέλιξης τους κατά τη διάρκεια της φετινού καλοκαιριού, με την ταυτόχρονη αντιπαραβολή των δεδομένων που απέρρεαν από αυτές, την ένταση, σφοδρότητα, ταχύτητα και έκταση τους φτάνουν προκειμένου να δώσουν την πλέον πειστική απάντηση.

Αντιθέτως, θαρρώ πως απαιτούνται ένα στοιχείο και μια κίνηση. Αμφότερα, από μέρους της πολιτικής ηγεσίας, με την έτερη αποκλειστικά από τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη.  

Συγκεκριμένα, η λογική που οφείλει να διαπερνά την διαδικασία των ποικιλόμορφων πυροσβεστικών επιχειρήσεων στο πεδίο θα πρέπει να διακρίνεται από ευελιξία και προσαρμοστικότητα.

Κατά πως φαίνεται, το Πυροσβεστικό Σώμα θα πρέπει να ενσωματώσει επιχειρησιακά δυο νέους, όσο και ξεχωριστούς βραχίονες δράσης: Τους First Responders, οι οποίοι θα βρίσκονται αποκλειστικά διασκορπισμένοι καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού σε καίρια σημεία αυξημένης επικινδυνότητας και ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, με πυκνές δυνάμεις, έντονη ανθεκτικότητα και χρόνο απόκρισης και αντίδρασης που θα κινείται πέριξ των 10 λεπτών και τους Sweepers, οι οποίοι θα έχουν ως αποκλειστικό ρόλο και αντικείμενο εργασίας να σβήνουν εντελώς κάθε μικροεστία. Εντελώς, όμως! 

Τα προαναφερθέντα αναμφίβολα απαιτούν και προϋποθέτουν διαφορετικό mindset από την πλευρά του μάχιμου προσωπικού του Πυροσβεστικού Σώματος.  

Σε αυτό το σημείο εισέρχεται στην εξίσωση ο ρόλος του Πρωθυπουργού και η αναγκαία κίνηση που προαναφέρθηκε.

Συγκεκριμένα, απαιτείται μια εκ βάθρων αλλαγή και μετάγγιση εντελώς καινούριας νοοτροπίας, αντίληψης, υπευθυνότητας, εγρήγορσης, σκεπτικού και modus operandi στην πράξη! 

Οι «ωχαδελφισμοί» και η λογική του «δεν βαριέσαι, κι αύριο μέρα είναι» διέκριναν το παρελθόν και πλέον δεν μπορεί να είναι ανεκτά. Πόσο μάλλον, λειτουργικά… Χρειάζονται νέες δομές και οργάνωση με βάση αυστηρά πρότυπα ασφαλείας, τα οποία θα τηρούνται απαρέγκλιτα, διαρκώς, ακόμη και επ’ απειλής της επιβολής αυστηρών προστίμων και κυρώσεων (διοικητικών σε πρώτη φάση) σε περίπτωση μη εφαρμογής ή παράβλεψής τους. Και πρωτίστως πρέπει να εισαχθούν άμεσα KPIs (Key Performance Indicators), με βάση τους οποίους και θα αποτιμάται η απόδοση κάθε ενός εξ ημών και θα συνδέονται με ανάλογα ευεργετήματα (χρηματικά, ανέλιξης, διάκρισης, συνταξιοδοτικά κ.ο.κ.).  

Η κυβέρνηση και ο Acting Commander In Chief, ήτοι ο Πρωθυπουργός, οφείλει να μετατρέψει το φετινό καλοκαίρι, τις πληγές που θα μας αφήσει, τις δυσκολίες που θα επέλθουν και τα σκληρά μαθήματα εν είδει τιμωρίας που μας «δίδαξε», σε απαρχή αλλαγής των θεμελίων του τομέα αντιμετώπισης των πυρκαγιών και εν γένει φυσικών φαινομένων και καταστροφών. 

Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία πώς η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, ορμώμενη από τα δεινά που έζησε, θα λειτουργήσει ως σύμμαχος και αρωγός για μια τέτοιου είδους αλλαγή. Εξάλλου, ακολουθώντας την πεπατημένη, έστω και με μικροδιαφοροποιήσεις τα τελευταία χρόνια, το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά πειστικό είναι.