Οι Γερμανοί ξανάρχονται: Το ρατσιστικό ΑfD ξυπνάει άσχημες αναμνήσεις στην Ευρώπη

Την ώρα που η ακροδεξιά Τζ. Μελόνι είναι Πρωθυπουργός της Ιταλίας και η Μαρί Λεπέν είναι στο 1% πίσω από τον συνασπισμό των οικολόγων και σοσιαλιστών NUPES, το -επίσημα- ξενοφοβικό κόμμα, πρακτικά βαθιά ρατσιστικό στα όρια του ναζισμού AfD ετοιμάζεται να διεκδικήσει την Καγκελαρία έχοντας διπλασιάσει τα ποσοστά του.

Παίρνοντας τα ασφαλή ποσοστά από το πολιτικό site Politico, βλέπουμε πως τα πράγματα είναι πιο ανησυχητικά από όσο νομίζαμε. Όλα θυμίζουν 1930: Η ευρωπαϊκή οικονομία αρχίζει και δείχνει τα όριά της κοιτάζοντας την ύφεση κατάματα,

το όραμα για έναν καθαρό πλανήτη θα αυξήσει τις τιμές σε κάθε τι που παράγεται στην Ευρώπη, δεν υπάρχει σαφής μεταναστευτική ευρωπαϊκή πολιτική και εκεί που υπάρχει, το βάρος σηκώνουν οι Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία, ενώ η παγκόσμια ακρίβεια ενισχύεται από την αισχροκέρδεια και οι ευρωπαίοι νιώθουν το επίπεδο ζωής να κατρακυλά. Όλα αυτά, με την ευρωπαϊκές χώρες να έχουν εμπλακεί πρακτικά και οικονομικά σε έναν πόλεμο με την Ρωσία ενάντια στην παράνομη κατοχή Ουκρανικών εδαφών, όπου το μόνο ευχάριστο είναι πως τα ευρωπαϊκά αποθέματα ενόψει του χειμώνα βρίσκονται στο 90%.

Το κόμμα AfD ή Εναλλακτική για την Γερμανία εκφράζει όλα αυτά τα οποία μπορεί να φοβηθεί ένας δημοκράτης πολίτης από την Γερμανία: Το πιο σκληρό της πρόσωπο στους μη Γερμανούς, νεοναζιστική ρητορική απλουστευμένη σε συνθηματολογία ή εκπεφρασμένη με χρήση φράσεων από τις ίδιες τις ομιλίες του Χίτλερ και ένα προφίλ αντιεπιστημονικό, αντιμεταναστευτικό και αντιευρωπαϊκό.

Για να μπούμε σιγά σιγά στην ανάλυσή μας, το AfD χρησιμοποίησε τα συναισθήματα των διχασμένων Γερμανών ενάντια στην υποστήριξη της Ουκρανίας, καθώς ο αδύναμος τείνει να είναι απεχθής για την μοντέρνα γερμανική κοινωνία, ενώ είναι ήδη αποδεδειγμένο πως έχουν επαφές και διαύλους επικοινωνίας με το Κρεμλίνο, (σ.σ. μην δει ο Βλαδίμηρος αντιευρωπαϊστή, τον πληρώνει) την ώρα που εκφράζουν υποτίθεται αντιπολεμική ρητορική, αλλά στην ουσία πολιτική προστασίας του Πούτιν.

Για να επεξηγήσουμε λίγο καλύτερα την χρήση του όρου «αντιεπιστημονικό προφίλ» λίγο νωρίτερα, το AfD είναι το μοναδικό κόμμα στο Γερμανικό Κοινοβούλιο που αρνείται την κλιματική αλλαγή, την ώρα που άντλησε μεγάλο μέρος των υποστηρικτών του από το αντιεμβολιαστικό κίνημα της Γερμανίας που δεν ήθελε να μεταλλαχθεί το γερμανικό DNS f (το DNA στα γερμανικά) και να του βάλουν τσιπάκια. Δηλαδή οι δικοί μας Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση και το κόμμα ΝΙΚΗ που άντλησαν ένα περισσότερο από ικανοποιητικό ποσοστό από τους πάσης φύσεως αρνητές. Ώπα. Έχουμε στην Ευρώπη αρνητές της κλιματικής αλλαγής; Κι όμως… Αυτά τα γλαφυρά στην περιγραφή μα αληθινά αποτελούν απλά το αντιεπιστημονικό προφίλ. Είστε έτοιμοι για περισσότερα;

Οι υποστηρικτές του AfD θεωρούν πως οποιοσδήποτε ασπάζεται το Ισλάμ είναι κατώτερος άνθρωπος. Με λίγα λόγια είναι ισλαμοφοβικοί στην ουσία τους, αλλά και στα λόγια με μεγάλη μερίδα των κοινοβουλευτικών ερωτήσεων να αφορούν τους μουσουλμάνους το θρήσκευμα Γερμανούς δεύτερης και τρίτης γενιάς, την απαγόρευση της μαντίλας και άλλες τέτοιες ομορφιές. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο με τους μουσουλμάνους, αντίστοιχα προβλήματα έχει με τους Ρομ και τους ομοφυλόφιλους, παρότι τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει βήματα pinkwashing στα πλαίσια της alt right διαλεκτικής, δημιουργώντας μέχρι και ομάδα ομοφυλόφιλων εντός του κόμματος με επικεφαλής τον Alexander Tassis, γερμανό, ελληνικής καταγωγής και γιο εργάτη. Την Alternative Homosexuals. Εκεί κάπου είδαν πως μπορείς να είσαι ομοφυλόφιλος και να είσαι ρατσιστής ταυτόχρονα, όπου δηλώνουν πως δεν θέλουν περισσότερα δικαιώματα! Μάλιστα δηλώνουν πως δεν θέλουν τους μουσουλμάνους στην χώρα τους επειδή δεν αποδέχονται την ομοφυλοφιλία. Ουσιαστικά μιλάμε για μια πλήρως εναρμονισμένη alt right σκηνή, που όμως στην Γερμανία ελλοχεύει πάντα ο φόβος του νεοναζισμού.

Με τις συλλήψεις στην Γερμανία μεταναστών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα να έχουν διπλασιαστεί, φτάνοντας τις 43.000 μέχρι στιγμής για φέτος, το AfD μπορεί να περιμένει ακόμα μεγαλύτερη δημοσκοπική άνοδο. Με την Χρυσή Αυγή της Γερμανίας να εφευρίσκει συνεχώς ιστορίες, ποστ και άρθρα για τίμιους Γερμανούς που δολοφονήθηκαν από μετανάστες και αθώες Γερμανίδες με μπλε μάτια που βιάστηκαν από «λάθρο». Στην Γερμανία ζουν το ελληνικό 2012, όπου οι αντίστοιχες φυλλάδες που θέλουν να πουλήσουν, δεν θα κοιτάξουν δεύτερη φορά μια ύποπτη είδηση αν τους φέρει κλικ και οι Γερμανοί λεβέντες είναι στο τσακ να πηγαίνουν «τυχαίες γερμανικές γερμανίδες» (κατά το ελληνικές ελληνίδες) γιαγιάδες στα ΑΤΜ για να μην τις δολοφονήσουν οι ξένοι.

Όλα αυτά ανοίγουν τον δρόμο για τον Bjorn Hocke έναν από τους πιο ακραίους, ενός ήδη ακραίου κόμματος, να ξεπεράσει την διοικητική διαρχία των Weidel-Chrupalla και να προσπαθήσει να ανέλθει στα υψηλότερα κλιμάκια του κόμματος. Χαρακτηριστικό είναι πως γερμανικό δικαστήριο το 2019 δικαίωσε διαδηλωτές να αποκαλούν τον Hocke φασίστα (!), ενώ πρόσφατα ένας εισαγγελέας στην Έσση θεώρησε πως άλλοι διαδηλωτές είχαν το δικαίωμα να τον αποκαλούν δημόσια Ναζί. Ούτε καν νεοναζί για το τυπικά σωστό. Ναζί. Οι μηνύσεις σε όποιους τους αποκαλούν «ναζί ή φασίστες» είναι στην ημερήσια διάταξη, όπως ακριβώς συνέβαινε και με την Χρυσή Αυγή.

Σε μια από τις πιο κωμικές μηνύσεις, η Alice Weidel η συνπρόεδρος του κόμματος είχε αναφέρει πως «Εμείς ως δημοκράτες και πατριώτες δεν θα σιγήσουμε. Επειδή η πολιτικά ορθότητα ανήκει στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας» όπου ο παρουσιαστής μιας εκπομπής ο Christian Ehring αναφώνησε σχολιάζοντας μετά το απόσπασμα «Καλά τα λέει. Ας βάλουμε ένα τέλος στην πολιτική ορθότητα. Η ναζί τσο*λα έχει δίκιο. Είναι αυτό αρκετά μη ορθό; Ελπίζω ναι!». Στο δικαστήριο αθωώθηκε με την αιτιολόγηση του δικαστηρίου πως «Ο παρουσιαστής ήθελε με υπερβολικό τρόπο να περάσει ένα μήνυμα υπέρ της πολιτικής ορθότητας».
Το κόμμα του ναζί λοιπόν και πιο πιθανού νέου αρχηγού είναι στο 20%, μόλις 5% πίσω από το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, την ώρα που οι υπόλοιπες δυνάμεις της Γερμανίας, όπως ο Καγκελάριος Σολτς, οι Οικολόγοι και οι Φιλελεύθεροι που κυβερνούν στον τριπλό του συνασπισμό, τρομάζουν τους Γερμανούς με τις επιδόσεις της οικονομίας.

Οι Γερμανοί ξανάρχονται και δυστυχώς δεν έρχονται με το πρόσωπο της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και της Δημοκρατίας, αλλά με τον χειρότερό μας εφιάλτη.