Σαν σήμερα: Φεύγει από τη ζωή η θλιμμένη σταρ, Όντρεϊ Χέπμπορν

Θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές ηθοποιούς που πέρασαν ποτέ από τον κινηματογράφο, fashion icon και ιέρεια του στιλ, που η μορφή της έχει κοσμήσει- και εξακολουθεί να κοσμεί- αμέτρητα editorials, ενώ η μυθιστορηματική της ζωή συχνά έγινε αντικείμενο πολλών ντοκιμαντέρ.

Είναι από τις λιγοστές ηθοποιούς, που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα μεγάλα αμερικανικά καλλιτεχνικά βραβεία, Όσκαρ,

Τόνι, Έμμυ και Γκράμι. Επίσης αποτέλεσε για πολλά χρόνια σύμβολο της μόδας, καθώς το στιλ της ήταν παροιμιώδους κομψότητας, ενώ αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε ανθρωπιστικά έργα. Έχοντας βιώσει ιδιαίτερα δύσκολα παιδικά χρόνια, αφιέρωσε αρκετό χρόνο από τη ζωή της σε φιλανθρωπίες. Συγκεκριμένα, από το 1986 μέχρι και τον θάνατό της υπηρέτησε ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF και τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για το έργο της.

Η Βρετανίδα Όντρεϊ Καθλίν Ράστον, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του 1929 στις Βρυξέλλες. Ήταν το μοναχοπαίδι του ιρλανδού τραπεζίτη Τζόζεφ Βίκτορ Άντονι Ράστον από τη δεύτερη σύζυγό του, την πρώην βαρόνη Έλλα φαν Χέεμστρα, μια ολλανδέζα αριστοκράτισσα που ήταν κόρη ενός πρώην κυβερνήτη της Ολλανδικής Γουιάνας. Σπούδασε στην Αγγλία και την Ολλανδία κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και μετά τον χωρισμό των γονέων της εργάστηκε ως φωτομοντέλο με το ψευδώνυμο Όντρεϊ Χέπμπορν.

Η ίδια ήθελε να ασχοληθεί με τον χορό, αλλά η δασκάλα της στην υποκριτική την έπεισε ότι είχε το ταλέντο να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού. Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 εμφανίστηκε σε θεατρικές παραστάσεις στο Λονδίνο και το 1951 έκανε την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο με την ταινία «Γέλιο στον Παράδεισο» (Laughter in Paradise), σε σκηνοθεσία Μάριο Ζάμπι. Μετά από μία σύντομη παραμονή στο Παρίσι επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου γύρισε διάφορες ταινίες από τις ξεχώρισαν «Η συμμορία του Λαβέντερ Χιλ» (The Lavender Hill Mob, 1951) σε σκηνοθεσία Τσαρλς Κράιτον και «Σκιές στην Ομίχλη» (The Secret People, 1952) σε σκηνοθεσία Θόρολντ Ντίκινσον.

Το 1953 γύρισε την πρώτη της ταινία στο Χόλυγουντ, τη ρομαντική κωμωδία «Διακοπές στην Ρώμη» (Roman Holiday) σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάϊλερ, που την έκανε παγκοσμίως γνωστή και της απέφερε το μοναδικό βραβείο Όσκαρ της καριέρας της. Ακολούθησαν ταινίες που τόνισαν την ξεχωριστή χάρη και φινέτσα της, όπως «Σαμπρίνα» (Sabrina, 1954) του Μπίλι Γουάϊλντερ, «Πόλεμος και Ειρήνη» (War and Peace, 1956) του Κινγκ Βίντορ, «Έξυπνο Μουτράκι» (Funny Face, 1957) του Στάνλεϊ Ντόνεν, «Αριάν» (Love in the Afternoon, 1957) του Μπίλι Γουάϊλντερ, «Η ιστορία μιας μοναχής» (The Nun’s Story, 1959) του Φρεντ Τσίνεμαν, «Οι Ασυγχώρηστοι» (The Unforgiven, 1960) του Τζον Χιούστον, «Τίποτα δεν είναι πιο ωραίο από την αγάπη», «Ωραία μου Κυρία» (My Fair Lady, 1964) του Τζορτζ Κιούκορ, κ.ά.

Από τις πιο εμβληματικές της εμφανίσεις ήταν φυσικά το «Πρόγευμα στο Tifanny’s» (Breakfast at Tifanny’s, 1961), του Μπλέικ Έντουαρντς. Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι ο Τρούμαν Καπότε προτιμούσε για τον ρόλο τη Μονρόε, όμως ο Έντουαρντς επέμενε για την Χέπμπορν. Τελικά ο Καποτε υποχώρησε και μάλιστα έκανε αρκετές αλλαγές προκειμένου να ταιριάζει το σενάριο σε εκείνη. Η ίδια πάντως είχε δυσκολευτεί στα γυρίσματα. «Είμαι ένα απόλυτα εσωστρεφές άτομο και πρέπει να ερμηνεύσω μια απόλυτα εξωστρεφή ηρωίδα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο», είχε αποκαλύψει μιλώντας για τον ρόλο της.

Η Χέπμπορν είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε αποκτήσει δύο παιδιά, το ένα με τον αμερικανό ηθοποιό Μελ Φερέρ και το άλλο με τον ιταλό ψυχίατρο Αντρέα Ντότι. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της συζούσε με τον κατά επτά χρόνια μικρότερό της ολλανδό ηθοποιό Ρόμπερτ Βόλντερς.

Η Όντρεϊ Χέπμπορν απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου του 1993 σε ηλικία 63 ετών στο χωριό Τολοσενά της Ελβετίας, όπου και τάφηκε. Έπασχε από μία σπάνια μορφή καρκίνου.