Στη δίνη της μανιασμένης φύσης ο Ιπποκράτης «σκούζει»… Ακούει κανείς;

Πόσο επίκαιρο και αξεπέραστο σοφό το ιπποκρατικό «κάλλιο προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν»… Και πόσο αθεράπευτα υποκριτικό το «πιάστηκαν εξαπίνης» τα κατά τόπους και Περιφερειακές Ενότητες ΣΟΠΠ (Συντονιστικά Όργανα Πολιτικής Προστασίας)!

Από την ιπποκράτεια «θεραπευτική» επιτομή μέχρι το δυστυχώς καήκαμε ή… πνιγήκαμε, κανένα επιχειρησιακό σχέδιο Πολιτικής Προστασίας δεν μας σώζει, αν πρωτίστως δεν νοικοκυρέψουμε την αυλή μας, την γειτονιά μας, τον Δήμο και την Περιφέρειά μας. Κάθε χρόνο η ίδια τραγική επωδός… «δημιουργήθηκαν αντιπυρικές ζώνες», «καθαρίστηκαν τα φρεάτια», τα «συστήματα απορροής,

αποχέτευσης, αποστράγγισης υδάτων, ο καθαρισμός από φερτά υλικά και προσχώσεις αλλά και η εκβάθυνση των εκβολών ποταμών»… και πόσες ακόμα απαραίτητες δράσεις πρόληψης καταστροφών από ακραία, αλλά και προβλεπόμενα κατά τις εναλλαγές εποχών, καιρικά φαινόμενα τα οποία θα έπρεπε να αναλάβει η τοπική αυτοδιοίκηση αλλά μονίμως χωλαίνει.

Ναι, τα καιρικά φαινόμενα «ελέω» κλιματικής κρίσης ξεσπούν με απρόβλεπτη μανία. Ναι, οι αριθμοί είναι αποστομωτικοί. Όπως ήδη έσπευσε να σημειώνει το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, η κακοκαιρία Daniel εξελίσσεται σε μια από τις πιο ισχυρές κακοκαιρίες που έχει βιώσει η χώρα, με τα ημερήσια ύψη βροχής -κυρίως στην κεντρική Ελλάδα- να ξεπερνούν κατά πολύ προηγούμενα ρεκόρ, τουλάχιστον από το 2006.

Το μεγαλύτερο ημερήσιο ύψος βροχής που καταγράφηκε χτες στη Ζαγορά Πηλίου, ήταν ίσο με 754 mm. Το προηγούμενο ρεκόρ ημερήσιου ύψους βροχής 644,7 mm είχε καταγραφεί στην Παλική Κεφαλονιάς κατά τη διάρκεια του μεσογειακού κυκλώνα Ιανού τον Σεπτέμβριο 2020.

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ 06/09/2023

Ναι, έχουμε όλοι μας γίνει αυτήκοοι και αυτόπτες μάρτυρες αντίστοιχων βιβλικών καταστροφών στην υφήλιο, τα τελευταία χρόνια. Πως να συγκρατήσει ένας Δήμαρχος αυτοκίνητα που παρασύρουν μανιασμένα κύματα ή χαράδρες και φράγματα που «σπάνε» και θρυμματίζουν περιουσίες στις εκβολές τους; Πράγματι πολύ δύσκολο… Εάν όμως δει κανείς τις περιπτώσεις μία μία ξεχωριστά και ανατρέξει σε εποχικά ρεπορτάζ των τελευταίων ετών, θα διαπιστώσει ότι οι πληττόμενες περιοχές που απασχολούν με πηχυαίους τίτλους την επικαιρότητα είναι ήδη «πληγωμένες» και κατά εξακολούθηση «πονεμένες» κατά το πρόσφατο παρελθόν.

Το κρίσιμο δεν είναι η μήνιν του Κλίματος αλλά οι διαστάσεις του κρίματος που φέρουν ακέραιο στις πλάτες τους -με ολιγωρίες, αβλεψίες και καθυστερήσεις- οι αυτοδιοικητικοί.

Πόσοι αυτοδιοικητικοί διαθέτουν την γνώση αλλά και την δέουσα πρόνοια, ώστε να «επενδύσουν» στο «προλαμβάνειν», όχι μόνο με εποχικές εργασίες καθαρισμού φρεατίων και εκβολών, αλλά με έργα μελετημένα και ώριμα προορισμένα προς άμεση εκτέλεση;

Στους περισσότερους Δήμους της χώρας (και του Βόλου) οι δρόμοι έχουν μεταμορφωθεί σε απέραντα εργοτάξια. Έργα ανάπλασης, πεζοδρόμησης, τοποθέτησης ινών… σωλήνων και άλλων παρεμβάσεων που αν ένας οποιοσδήποτε Daniel «χτυπούσε» το κατώφλι τους, θα τους μετέτρεπε όχι απλά σε απέραντους λασπότοπους αλλά σε ορμητικά και φονικά ποτάμια.

Ναι, απέχουμε μακράν από την εδραίωση μιας απόλυτα πειθαρχημένα καθαρής και λειτουργικής εικόνας πόλεων της Ευρώπης, τα στοιχειώδη όμως για να προλαμβάνουμε τα χειρότερα σε κάθε «τσαλίμι» της φύσης, μπορούμε κι επιβάλλεται να τα κάνουμε πράξη. Το «να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λασπόμελο» πρέπει επιτέλους να τελειώσει.