Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων: Κρίσιμη η αυτάρκεια σε πρώτες ύλες

Ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τους υποψήφιους Ευρωβουλευτές και Ευρωβουλεύτριες, τονίζοντας την ανάγκη παραγωγής πρώτων υλών και μεταποίησής τους στην Ευρώπη.

Παρότι φαίνεται κοινότυπο, οι επερχόμενες ευρωεκλογές είναι όντως κρίσιμες αναφέρει στην Επιστολή ο πρόεδρος του ΣΜΕ, Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου, επισημαίνοντας ότι το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον είναι σαφώς διαφορετικό ότι ήταν πριν από 5 ή 10 χρόνια. Οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, η ενδυνάμωση της ομάδας

BRICS, η επεκτεινόμενη κλιματική κρίση καθώς και μια ενδεχόμενη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν μόνο μερικούς παράγοντες αβεβαιότητας που απαιτούν εγρήγορση από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα, η αλλαγή τεχνολογικού μοντέλου στην παραγωγή ενέργειας, οδηγεί σε ριζικές διαφοροποιήσεις τόσο στην ποικιλία όσο και στις ποσότητες των ορυκτών πρώτων υλών που απαιτούνται, για την ομαλή λειτουργία της οικονομίας.

«Η κρισιμότητα της αυτάρκειας σε πρώτες ύλες είναι πλέον αναγνωρισμένη σε ανώτατο επίπεδο μέσα από την πρόσφατη πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τον κανονισμό CRITICAL RAW MATERIALS ACT. Παρ όλα αυτά, τόσο ως σύνδεσμος όσο και ως μέλη της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας Euromines, πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα χρειαστεί να γίνουν πάρα πολλά πράγματα ακόμη για να μην βρισκόμαστε σε πλήρη εξάρτηση από συγκεκριμένες τρίτες χώρες, οι οποίες δεν έχουν κρύψει τη διάθεσή τους να αξιοποιήσουν αυτή τη γεωπολιτική ισχύ.

Ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων πιστεύει ότι η πρωτογενής και δευτερογενής παραγωγή στην Ευρώπη είναι μη ανταγωνιστική και ως αποτέλεσμα αυτού φθίνει συνεχώς. Δεν είναι τυχαίο ότι στη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών η παραγωγή ορυκτών πρώτων υλών στην Ευρώπη έχει μειωθεί κατά το 1/3 όταν την ίδια περίοδο οι εισαγωγές αγαθών από τρίτες χώρες έχουν τετραπλασιαστεί.

Η διασφάλιση επαρκών ποσοτήτων πρώτων υλών από μόνη της δεν αρκεί. Η ευρωπαϊκή οικονομία έχει στηριχτεί εδώ και πολλά χρόνια στη διαθεσιμότητα πληθώρας αγαθών σε πολύ χαμηλές τιμές. Μια ουσιαστική αλλαγή στο κόστος παραγωγής -λόγω του κόστους των πρώτων υλών- θα μπορούσε να έχει δραματικές συνέπειες για τους Ευρωπαίους πολίτες.

Εάν συμφωνούμε ότι η οικονομική, κοινωνική αλλά και γεωπολιτική σταθερότητα της Ευρώπης είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ομαλή ροή πρώτων υλών και αγαθών στα σημερινά επίπεδα κόστους, τότε απαιτούνται σημαντικές αλλαγές.

Η Ελληνική εξορυκτική βιομηχανία κρίνει ως καταλυτικό για το μέλλον της Ένωσης το να υπάρχει παραγωγή τόσο πρώτων υλών όσο και μεταποίηση επί ευρωπαϊκού εδάφους. Εάν κάτι τέτοιο είναι στις προτεραιότητές των πολιτικών μας, απαιτούνται ουσιαστικά βήματα για να επανακτήσουμε την ανταγωνιστικότητα μας, όπως αυτή ορίζεται από τις αγορές.

Ως Σύνδεσμος προτείνουμε, πέραν της μέχρις ώρας πρωτοβουλίας (CRMA), τους εξής 3 άξονες δράσης:

Ουσιαστική μείωση του ενεργειακού κόστους για τον πρωτογενή τομέα και τη μεταποίηση. Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή έχει την ακριβότερη ενέργεια σε όλο τον πλανήτη. Η επιβά-ρυνση του κόστους της ενέργειας με τέλη ρύπανσης των οποίων η τιμή καθορίζεται χρη-ματιστηριακά έχει βοηθήσει στο να μπουν λουκέτα σε διάφορες γραμμές παραγωγικές. Η εξάρτηση από συγκεκριμένες τεχνολογίες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και από συγκεκριμένους προμηθευτές ορυκτών καυσίμων είναι γνωστό τι αντίκτυπο έχει προκα-λέσει.Ουσιαστική μείωση του κανονιστικού κόστους. Όταν καλούμεθα ως επιχειρήσεις να σχε-διάσουμε επενδύσεις με ορίζοντα 20 και 30 ετών και να δεσμεύσουμε τους πόρους που απαιτούνται, δεν είναι δυνατόν ο νομοθέτης να τροποποιεί τους κανόνες λειτουργίας μας χωρίς κανενός είδους πρόνοια για την επίπτωση στην ανταγωνιστικότητα μας. Κάθε τέτοια αλλαγή θα πρέπει να συνοδεύεται από την αντίστοιχη μελέτη επιπτώσεων και τα αντίστοιχα μέτρα κάλυψης του πρόσθετου κόστους που δημιουργεί στις επιχειρήσεις.Έναρξη ουσιαστικού διαλόγου με την κοινωνία και νομοθέτηση ξεκάθαρων κανόνων για τη χωροθέτηση των δραστηριοτήτων μας. Η αδειοδότηση ενός εξορυκτικού έργου δεν μπορεί να είναι έρμαιο του ακτιβισμού. Η Ευρώπη, αν επιθυμεί να φημίζεται για την κα-νονιστική της δεινότητα και πληρότητα, θα πρέπει να βελτιώσει σημαντικά την σαφήνεια και να απαλείψει αντιφάσεις στο νομικό της πλαίσιο, ούτως ώστε να είναι σαφές και πέ-ραν πάσης αμφιβολίας το πού επιτρέπεται και με ποιες προϋποθέσεις η κάθε δραστηριό-τητα. Οι πολιτικές ηγεσίες θα πρέπει να είναι έτοιμες να συγκρουστούν με περιφερεια-κές κοινωνικές ομάδες όταν οι τελευταίες αντιτίθενται στο κράτος δικαίου.

Σε μια περίοδο που συμβαίνουν σημαντικά ιστορικά γεγονότα, η ΕΕ είναι κρίσιμο να δει επιτέλους το δάσος και να πάψει να ασχολείται με τα επιμέρους δένδρα».