Dudes : Sτο πορνείο με τον κολλητό

“Καλά, σήμερα θα γράψουμε σεξουαλική ιστορία!”, καυχιέσαι και γραπώνεις τα γεννητικά σου όργανα. “Μόνο ιστορία; Και γεωγραφία μη σου πω…”, συμπληρώνει ο- αιώνιος εχθρός του χιούμορ- φίλος σου. Περπατάτε πολυλογώντας για το μελλοντικό σας θρίαμβο. Όμως, μόλις βλέπετε το κόκκινο φωτάκι, η αιδημοσύνη κάνει την εμφάνισή της και, περιέργως, η γλώσσα σας βρίσκει ασφαλές καταφύγιο στο λάρυγγα. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ: ΣΤΟ ΠΟΡΝΕΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΤΟ Παρόλα αυτά, μπαίνετε. Κοιτάτε τριγύρω στο χώρο σαν πρόβατα που τα έχουν ρίξει στο κλουβί των λιονταριών. Έπειτα από λίγο, ωστόσο, τη βλέπετε: μια μεσόκοπη κυρία, έντονα βαμμένη, με μεγάλα, χρυσά σκουλαρίκια που κρατάει μια σφουγγαρίστρα. “Ρε συ, η τσατσά!”, τσιρίζει ο κολλητός σου, ενώ εσύ μάταια φέρνεις το δείκτη σου στα χείλη, προσπαθώντας να τον κάνεις να κατεβάσει τον τόνο της φωνής του. “Η καθαρίστρια είμαι ρε βλαμμένο”, λέει με απάθεια η κυρία. “Αυτήν ψάχνετε”, συμπληρώνει και δείχνει στην απέναντι πλευρά του δωματίου μια συνομήλικη της. Πλησιάζετε. “Γεια σας, τσατσά”, τη χαιρετίζεις- φύσει ευγενικό στοιχείο. “Καλώς τους παίδαρους!”, αναφωνεί αυτή. “Τι ψάχνετε;”, ρωτά. “Τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Μήπως την είδατε; Κάπου εδώ γύρω πρέπει να έχει πέσει…”, απαντά ο φίλος σου, που αγνοεί έννοιες όπως «timing» και «λανθασμένα, μειωτικά σχόλια». “Θα μπείτε ένας- ένας ή μαζί;”, συνεχίζει απτόητη. “Μαζί”, την ενημερώνεις. “Αισθάνομαι πιο άνετα όταν έχω γύρω μου οικεία πρόσωπα”, εξηγείς. “Σωστός ο παίκτης!”, επικροτεί την απόφασή σου. “Περάστε στο 4. Σας περιμένει η Ραφαέλα”. Προχωράτε, αλλά σα να βαδίζετε πάνω στο ικρίωμα, αντί να κατευθύνεστε στο δωμάτιο 4. Ανοίγετε την πόρτα και περνάτε μέσα. “Γεια σας ρε μαλάκες!”, σας υποδέχεται τρυφερά η Ραφαέλα. Βγάζετε κάτι άναρθρους συριγμούς- κακέκτυπα λεκτικού χαιρετισμού και μετά κάθεστε. Πέφτει σιωπή. “Και για πες Ραφαέλα, με τι ασχολείσαι;”, της απευθύνει το λόγο ο κολλητός σου. “Τι της λες μωρέ;”, τον αγριεύεις. “Ε, για να σπάσει ο πάγος…”, δικαιολογείται αυτός. “Άντε ρε φλώρε!”, του λες με την καρδιά σου να χτυπά περί τις 2200 φορές/ δευτερόλεπτο. Ξάφνου, η Ραφαέλα σε αρπάζει από το σημείο του ανδρισμού σου. Τινάζεσαι: “Κάτσε ρε κορίτσι μου να γνωριστούμε πρώτα!”, της φωνάζεις. Στη συνέχεια, βγάζει το σουτιέν της και προτάσσει το στήθος της προς την πλευρά του φίλου σου. “Χούφτωσέ το!”, του λέει επιτακτικά. “Μπα, μια άλλη φορά. Δεν έπλυνα τα χέρια μου”, αρνείται αυτός. Κάποιος χτυπά την πόρτα. “Άλλος!”, κραυγάζεις. “Άλλος!”, επαναλαμβάνει και ο κολλητός σου. “Άλλοι, δηλαδή;” αναρωτιέται μπερδεμένα αυτός που βρίσκεται απέξω. “Ναι!”, τσιρίζεις. “Πέρνα σε κάνα δίωρο που θα τελειώσουμε”. Έπειτα, ξανά σιωπή. Η Ραφαέλα σας κοιτάζει επιτιμητικά. “Φιλαράκι, εγώ αρκετά πήδηξα για σήμερα”, λες στο δικό σου και σηκώνεσαι. Σε μιμείται. “Σεξουαλικά ανιστόρητος”, μονολογείς και χάνεστε στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας.