Troll my Eurovision [semifinal 2]

Η τηλεόραση σου είναι εδώ και χρόνια ένας περιττός όγκος και το τηλεχειριστήριο θέλει πέταμα απ’ το ασυναίσθητο zapping. Οι ζέστες σε τραβάνε έξω αλλά η εξεταστική δημιουργεί ενοχές. Είναι 24 Μαΐου, ώρα 22.00, κι η γειτονιά σου έχει ανοικτές τις μπαλκονόπορτες λες και περιμένει τον Αη- Βασίλη καλοκαιριάτικα. Ξεκινάει ένας αντίλαλος που μοιάζει με την εισαγωγή της Eurovision. Αρχίζει το κράξιμο στο Facebook και εσύ δεν έχεις ιδέα καν τι στέλνουμε. Δεν πειράζει. Μπες σε όλα τα status και τρέλανε τα like μ’ αυτά που μόνο εσύ γνωρίζεις. Οι παρακάτω χώρες κερδίζουν βραβείο ασχετοσύνης για το τι θα θελες να δεις στη Eurovision εν έτι 2012.
Κείμενο: Γιώργος Φούκος

Στον 2ο ημιτελικό θα δεις μια χώρα που ονομάζεται Λευκορωσία. Το τραγούδι της θα σου θυμίσει κάτι που ακούς συνέχεια εδώ και 6 χρόνια. Μην το ψάχνεις πολύ. Είναι τα beat του Δημήτρη Κοντόπουλου που δέχτηκε να σουλουπώσει το τραγούδι της με καινούρια παραγωγή. Μη σε πιάσει το εθνικιστικό σου. Greeks do it better.

Έχεις δει Ουκρανή σοκολατί; Κι όμως η 33χρονη Gaitana που εκπροσωπεί τη γενέτειρα της, Ουκρανία, έχει πατέρα απ’ το Κόγκο. Οι έγχρωμοι δεν έχουν καλή τύχη στη Eurovision με ελάχιστες εξαιρέσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το τραγούδι είναι πονοκέφαλος, αλλά η χώρα έχει άπειρα σωσίβια τους μετανάστες της που όλο και κάτι θα καταφέρουν.

Η Sofi Marinova που εκπροσωπεί την Βουλγαρία κατεβαίνει με βαλκανικό beat (Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία beat-ατη συμμαχία) και δεν μασάει τα λόγια της. Τη ρωτούν ποιος είναι ο αγαπημένος της καλλιτέχνης και ξεκαθαρίζει «Zafeiris Melas» … κι άσε τα ωδεία να κουρεύονται.
Όταν θα μπει το τραγούδι της Εσθονίας θα δυσφορήσεις γιατί είναι άλλη μία μπαλάντα. Η μελωδία κλασσική, όλο και κάτι σου θυμίζει. Ο στίχος όμως είναι double face, όμοιό του δεν έχεις ξαναδεί. Οι Έλληνες θα ακούνε «Κούλα» και θα γελάνε, οι Εσθονοί θα ακούνε «Kuula (Άκου)» και θα βουρκώνουν. Μην το κάψεις, είναι ωραίο τραγούδι.

Μην μπεις στη διαδικασία να ερμηνεύσεις τη Eurovision. Καλά να είμαστε, κάθε χρόνο να γελάμε και να τσαντιζόμαστε που –σχεδόν πάντα- βγαίνει 1ο το λάθος τραγούδι. Το 2005; Άλλο εμείς. Εμείς αξίζουμε!