Μόνος κερδισμένος ο Τζίγγερ

Από το 2008 μέχρι το 2012 όταν ο κόσμος ξεσηκωνόταν, πάντα βρίσκονταν η λύση που έβγαζε την οικογένεια από το αδιέξοδο...
«Τι καλά που ήμασταν με τον Βαρδινογιάννη… Ούτε χρωστούσαμε, ούτε περνούσε σαν σκέψη ο υποβιβασμός». Για αυτή τη φράση (και την όποια συνέχειά της) γίνονται τα πάντα.

* Το 2008 ο κόσμος έβραζε με τον Τζίγγερ.

Τι έκανε ο τότε ιδιοκτήτης; Άνοιξε τις πόρτες της ΠΑΕ, έμεινε αυτός ως εγγυητής, έβαλαν οι «τρελοί» τα χρήματά τους, έφτιαξαν την ομάδα του νταμπλ των ευρωεπιτυχιών και ο ίδιος δεν έβαλε ούτε ευρώ. Όταν ήρθε η ώρα να βάλει και ο ίδιος το χέρι στην τσέπη ως μεγαλομέτοχος, συμπτωματικά τινάχθηκε στον αέρα η πολυμετοχικότητα.

* Το 2010 ο κόσμος έβραζε με τον Τζίγγερ.

Τι έκανε ο τότε μεγαλομέτοχος. Προσπάθησε να γεφυρώσει το χάσμα με Βγενόπουλο και Πατέρα και ήρθε μαζί τους σε συμφωνία (στα λόγια) στο ξενοδοχείο Plaza. Ακολούθως δεν τήρησε σχεδόν κανέναν από τους όρους του μνημονίου.

* Το 2011 έβραζε ο κόσμος μαζί του.

Τι έκανε; «Πάρκαρε» τις μετοχές του, απέρριψε στην ουσία την πρόταση του Βγενό για ΑΜΚ 15 εκατ. ευρώ (αφού απέρριψε τους όρους που είχε θέσει ο mr. Mig). Συμπτωματικά εκείνη την περίοδο ήρθαν οι Άραβες και έτσι η πρόταση ξεχάστηκε, αφού ο Ροναλντίνιο με τον Σικαμπάλα ήταν προ των πυλών της Παιανίας.

* Το 2012 έβραζε ο κόσμος με τον Τζίγγερ.

Τι έκανε; Την κίνηση ματ. Χάρισε τις μετοχές του στην Παναθηναϊκή Συμμαχία.

Φτάσαμε στο 2013 και κόσμος που έβραζε με τον Τζίγγερ πλέον έχει αρχίσει και τον νοσταλγεί.

Προσοχή, δεν γράφουμε πως ο Αλαφούζος είναι «μπροστινός» του Τζίγγερ και πως έχει σκόπιμα φέρει σε αυτή την κατάσταση την ομάδα. Κάτι τέτοιο δεν αποδεικνύεται, ούτε όμως έχει και σημασία. Έτσι κι αλλιώς, μετά την παραίτηση των τριών το Μάρτιο του 2012, τα πάντα φαίνεται πως έχουν δρομολογηθεί και πως τίποτα και κανείς δεν θα μπορούσε να σταματήσει την «τρελή κούρσα προς τον γκρεμό»…

Το δεδομένο είναι πως στη μετά Τζίγγερ εποχή η ΠΑΕ είναι χρεοκοπημένη ενώ «με Τζίγγερ ποτέ δεν χρωστούσαμε».

Στη μετά-Τζίγγερ εποχή η ομάδα οδεύει προς υποβιβασμό, ενώ «με την οικογένεια ποτέ δεν κινδυνεύσαμε».

Στη μετά-Τζίγγερ εποχή ο Παναθηναϊκός δέχεται πόλεμο από το «παρασκήνιο», όπως γινόταν και επί Τζίγγερ.

Όλο και περισσότερος κόσμος έχει αρχίσει τις συγκρίσεις. Όλο και περισσότερες φωνές ακούγονται δεξιά και αριστερά για τον «χειρότερο Παναθηναϊκό όλων των εποχών». Και φυσικά μέσα στο όλο παιχνίδι μπαίνουν και οι «πράσινοι» οπαδοί, στους οποίους οι νοσταλγοί του παρελθόντος χρεώνουν την πορεία προς το χάος.

Δικαίωμα του καθενός είναι να πιστεύει ότι όλα τα παραπάνω έγιναν... τυχαία!