Να έπαιζε κάθε εβδομάδα ντέρμπι...

Πώς γίνεται μία ομάδα που έχει αποδείξει στα ντέρμπι πως έχει φόντα πρωταθλητισμού να καταρρέει όταν αντιμετωπίζει μικρομεσαίους αντιπάλους;
Η διαιτησία αδίκησε τον Παναθηναϊκό ΟΛΗ τη χρονιά. Όμως υπήρξε και μία ακόμα αδικία που πονάει το ίδιο. Αναφερόμαστε στους ποδοσφαιριστές που αδίκησαν ΟΛΗ την περίοδο τους εαυτούς τους.

Στα δύσκολα παιχνίδια, στα ματς που πέφτουν πάνω τους οι προβολείς, στους αγώνες που το άγχος βαράει κόκκινο, ο Παναθηναϊκός στάθηκε αξιοπρεπέστατα. Είτε κόντρα στους πρώτους της βαθμολογίας, είτε εναντίον δύσκολων ευρωπαϊκών ομάδων, οι «πράσινοι» ήταν σοβαροί, πειθαρχημένοι, είχαν αρχή, μέση και τέλος και πάνω απ’ όλα θέληση. Πάθος.

Αντιθέτως, έχασαν με το τσουβάλι βαθμούς και ηττήθηκαν ταπεινωτικά από κάθε χωριό της Σούπερ Λίγκας (τύπου Βέροιας) και της Ευρώπης (τύπου Μάριμπορ).

Δεν ξέρουμε τους λόγους που συνέβη αυτό το παράδοξο.

Αυτό που ξέρουμε είναι πως αν ο Παναθηναϊκός, αυτός ο κακός φέτος Παναθηναϊκός, είχε δίκαιη αντιμετώπιση από τη διαιτησία θα έβγαινε στην Ευρώπη. Και εύκολα μάλιστα.Αν οι παίκτες του Παναθηναϊκού έπαιζαν με την ίδια σοβαρότητα που αγωνίζονται στα ντέρμπι και στα μικρά παιχνίδια, πάλι θα έβγαιναν Ευρώπη. Ακόμα και με τη διαιτησία απέναντί τους.Αν ίσχυαν και τα δύο, δηλαδή και 50-50 (στα ματς όλων των ομάδων) και οι παίκτες του Τριφυλλιού έπαιζαν βάσει των δυνατοτήτων τους στους αγώνες που πέταξαν βαθμούς «στα σκουπίδια», τότε ο Παναθηναϊκός θα διεκδικούσε, όσο τραβηγμένο και αν ακούγεται, το πρωτάθλημα.
Επειδή όμως με τα... «αν» δουλειά δε γίνεται, καλό είναι η διοίκηση να μπορέσει να κάνει το συντομότερο δυνατό τις διορθωτικές κινήσεις που απαιτούνται, αν επιθυμεί του χρόνου η εικόνα να είναι διαφορετική.

Πρέπει από τη μία να καταπολεμηθεί η «παράγκα» (με πράξεις και όχι με... τιτιβίσματα) και από την άλλη να βρεθεί η λύση ώστε να μην ξαναεμφανιστούν κρούσματα αγωνιστικής απειθαρχίας, αδιαφορίας, βαρεμάρας που στοίχισαν δεκάδες βαθμούς φέτος.