Οι 8+1 Αργεντίνοι του Παναθηναϊκού!

Αφιέρωμα του GreenZone στους Αργεντινούς του Παναθηναϊκού. Από τους Βερόν και Άλβαρες, στον Ρότσα, τον Εκι, τον Τ-ΡΟΜΕΡΟ και το Λέτο...
Τόσο στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, όσο και στο επαγγελματικό, όλοι οι Αργεντίνοι του Παναθηναϊκού (πλην μίας εξαίρεσης) έγραψαν χρυσή ιστορία με το Τριφύλλι! Γράφουμε στον τίτλοι 8+1 γιατί και ο Σαβιόλα μετά από τόσα πρωτοσέλιδα και ραδιοφωνικές παρεμβάσεις... δικό μας παιδί θεωρείται!Μεγάλη παράδοση έχει στους Αργεντινούς ο Παναθηναϊκός, αφού πλην του Χαβιέρ... Τσιρόλα, όλοι όσοι φόρεσαν την πράσινη φανέλα έγραψαν χρυσή ιστορία.

To GreenZone θυμάται...

Η αρχή έγινε όσο το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό: Βερόν και Άλβαρες

Πρώτος Αργεντινός που φόρεσε το Τριφύλλι στο στήθος είναι ο θρυλικός Χουάν Ραμόν Βερόν. Με μεγάλη καριέρα στην Εστουντιάντες και στην Εθνική Αργεντινής, ήρθε στην Αθήνα το 1972 για να αγωνιστεί στον δευτεραθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό.

Έμεινε στους «πράσινους» για τρία χρόνια, πέτυχε 22 τέρματα και απέκτησε το παρατσούκλι «μάγισσα», λόγω των εντυπωσιακών του ενεργειών που γινόντουσαν θέμα συζήτησης στα ποδοσφαιρικά στέκια κάθε εβδομάδα.

Επόμενος παίκτης από τη χώρα της Λατινικής Αμερικής που «τρέλανε» τους φίλους του Παναθηναϊκού είναι ο Οσκαρ Άλβαρες. Και αυτός μετεγγράφηκε επί ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, το 1976. Ο παίκτης είχε έρθει στην Ελλάδα το 1972 και για τέσσερα χρόνια αγωνίστηκε με τη φανέλα του ΠΑΣ Γιάννινα.

Στον Παναθηναϊκό έκλεψε τα φώτα με τον δυναμισμό του και την ικανότητά του στα «τελειώματα» των φάσεων και αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους φίλους του Τριφυλλιού. Στα τέσσερα χρόνια που έμεινε στο Τριφύλλι πέτυχε 57 γκολ.

Νέα εποχή με ηγέτη τον «Ινδιάνο»

Το 1979 συστάθηκε η ΠΑΕ Παναθηναϊκός, η οποία πέρασε στα χέρια του ομίλου Βαρδινογιάννη. Η νέα εποχή σημαδεύτηκε με μία ηχηρή μεταγραφή. Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα αποκτήθηκε το 1979 από τη Μπόκα Τζούνιορς, ενώ στο βιογραφικό του μετρούσε και 27 συμμετοχές με την εθνική Αργεντινής.

Ο «Ινδιάνος» λατρεύτηκε από τον κόσμο του Παναθηναϊκού και ανταπέδωσε την αγάπη του με ηγετικές εμφανίσεις. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και πέντε κύπελλα, οδήγησε την ομάδα ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1985, ενώ μετέπειτα, ως προπονητής, την έφερε ξανά στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 1996.

«Πράσινη λατρεία» με Χότα-Χότα

Το 1991 ήρθε στον Παναθηναϊκό ο Χουάν Χοσέ Μπορέλι. Ο πάλαι ποτέ άσσος της Ρίβερ Πλέιτ, άργησε να «πιάσει» στο Τριφύλλι, όταν όμως βρήκε ρυθμό δεν τον σταματούσε κανείς και τίποτα. Τα μαγικά του με την μπάλα στα πόδια, οι πάσες του και οι γκολάρες του σε κρίσιμα και καθοριστικά παιχνίδια θα μείνουν ανεξίτηλα στις μνήμες των «πράσινων» οπαδών.

Έφυγε πάντως με άσχημες αναμνήσεις αφού βίωσε στο πετσί του την αδυναμία της διοίκησης να προστατεύσει την ομάδα από την παράγκα που είχε χτιστεί το 1996 και από τους κάθε λογής Παπουτσέληδες.

Φερνάντο Γκαλέτο

Βρισκόμαστε στην εποχή που ο Κώστας Γκόντζος υποδέχεται (με σανδάλια και τσαλακωμένο πουκάμισο) ποδοσφαιριστές στο αεροδρόμιο… Ο Γκαλέτο ήρθε το 1999 στον Παναθηναϊκό από τη Σαν Λορέντζο. Αμυντικός χαφ με πλούσια χαρίσματα . Θα τον θυμόμαστε κυρίως για την ασίστ στον Γιώργο Νασιόπουλο στο Αμβούργο και για το γκολ του στο OAKA (στο 2-2 το 1999-00) που ήταν και το μόνο που πέτυχε με την «πράσινη» φανέλα στο πρωτάθλημα. Σκόραρε άλλη μία φορά στην ήττα με 4-2 από τη Λα Κορούνια στον γ' γύρο του κυπέλλου UEFA το 1999.

Ο Γκαλέτο δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο, αφού η διοίκηση αδυνατούσε να προστατεύσει τον Παναθηναϊκό από το παρασκήνιο.

Ο μάγος Έκι και τα λάθη του ιατρικού τιμ

Τον χειμώνα του 2004 αποκτήθηκε από τη Ροζάριο Σεντράλ ο Έκι Γκονζάλες. Αγαπήθηκε γρήγορα από τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού και βοήθησε σημαντικά στην κατάκτηση του νταμπλ της περιόδου. Έκανε χαρούμενο τον Δημήτρη Παπαδόπουλο με τις πανέξυπνες πάσες – ασίστ του, ενώ πέτυχε ορισμένα γκολ σπάνιας ομορφιάς που δεν συναντάμε συχνά στα ελληνικά γήπεδα.

Έγινε άμεσα ηγέτης του Τριφυλλιού, όμως οι σοβαροί τραυματισμοί του και τα φημολογούμενα σοβαρά λάθη του ιατρικού τιμ που Παναθηναϊκού του «έκοψαν» την μπάλα για μεγάλο διάστημα και αποχώρησε τελικά το 2008.

Χαβιέρ… Τσιρόλα

Όπως και το 1999 τα παραμύθια για (δήθεν) ηχηρές μεταγραφές έδιναν και έπαιρναν στον αθλητικό Τύπο (Χάτζι, Σούκερ, Ρεμπρόφ, Κοστακούρτα, Κόλιμορ, Στόιτσκοφ), έτσι και στα μέσα της δεκαετία του 2000 έπαιζε τακτικά η «κασέτα» με το παραμύθι… Χαβιέρ Σαβιόλα.

Τελικά, αντί για τον Σαβιόλα ο μόνος Αργεντινός που αποκτήθηκε ήταν ο Τσιρόλα το 2006. Ο Σεμπαστιάν Αριέλ Ρομέρο, ένας παίκτης που ήρθε παρέα με DVD με τα κατορθώματά του, ήταν στα περισσότερα παιχνίδια εξαφανισμένος και έφυγε από το Τριφύλλι ως αποτυχημένος, χωρίς φυσικά να κατακτήσει κάποιον τίτλο.

Σας πονάει ο Λέτο

Το σωστότερο ερώτημα είναι ποιους πόνεσε περισσότερο ο Σεμπάστιαν Λέτο, ο παικταράς που «κλάπηκε» επί πολυμετοχικότητας από τον ΟΣΦΠ του Σωκράτη Κόκκαλη. Τους Ολυμπιακούς ή τους (δήθεν) Παναθηναϊκούς – λάτρεις του προηγούμενου αποτυχημένου ιδιοκτησιακού καθεστώτος;

Για τον Σέμπα γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά, αντίστοιχα με αυτά που παπαγάλιζε το μιντιακό σύστημα για όλους τους παίκτες που αποκτήθηκαν τη διετία της υγείας (εδώ αμφισβήτησαν τους Σισέ, Ζιλμπέρτο… στον Λέτο θα κώλωναν;). Διαβάσαμε πως δεν πατάει περιοχή, πως δεν σκοράρει, πως είναι οξύθυμος, πως θα δημιουργήσει προβλήματα στα αποδυτήρια, κλπ.

Τελικά ο Λέτο αναδείχθηκε από το πρώτο του επίσημο παιχνίδι σε ηγέτη, οδήγησε την ομάδα στο νταμπλ του 2010, πέτυχε γκολάρες, χάρισε απίστευτες στιγμές στην κερκίδα με τα ζογκλερικά του και αγαπήθηκε όσο λίγοι.

Την περασμένη περίοδο, όσο η διοίκηση Γόντικα και ο τότε μεγαλομέτοχος «έπαιζαν» με τους ψευτοάραβες του Βλάση Τσάκα, ο Λέτο παραλίγο να πάρει μόνος του το πρωτάθλημα.

Τελικά, ο τραυματισμός του σε συνδυασμό με σημαντικά λάθη του ιατρικού τιμ (όπως έχουν καταγραφεί από ειδικούς του χώρου) τον άφησαν εκτός αγωνιστικού χώρου και αποχώρησε πληρώνοντας το τίμημα της νέας εποχής λιτότητας του Παναθηναϊκού.

Η προϊστορία, λοιπόν, του Παναθηναϊκού με τους Αργεντινούς που φόρεσαν την πράσινη φανέλα, μας κάνει να είμαστε αν μη τι άλλο αισιόδοξοι για την περίπτωση του Λουτσιάνο Φιγκερόα.