Όσκαρ προπαγάνδας: Πέντε χρόνια πολυμετοχικότητας

Η μοναδική απάντηση σε όσους ρίχνουν ευθύνες στον κόσμο και νοσταλγούν παλαιότερα καθεστώτα είναι η καταγραφή της ιστορίας...
Επειδή η ασθενής μνήμη είναι αγαπημένο ελληνικό φαινόμενο, το οποίο πάντα εκμεταλλεύονται τα media για να διαστρεβλώνουν ιστορικά δεδομένα και αλήθειες, καλό είναι πού και πού να τη φρεσκάρουμε.

Από τη στιγμή που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, έχουμε συναντήσει:

τον Παναθηναϊκό που είχε «γονατίσει» από το παρασκήνιο και που ενώ πετύχαινε θριάμβους στην Ευρώπη διαλύθηκε με αφορμή τη Ριζούπολη, τον Παναθηναϊκό της πενταετίας 2003-08 που οι επιτυχίες στην Ευρώπη ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ, που κατέκτησε ένα νταμπλ στην Ελλάδα, που οι κερκίδες ήταν άδειες, οι παίκτες φτηνοί, άγνωστοι και οι περισσότεροι μέτριοι στο χορτάρι, που η Παράγκα συνέχιζε να κάνει πάρτι.τον Παναθηναϊκό της υγιούς πολυμετοχικότητας (2008-10), με τους παικταράδες, με χαμόγελα στην κερκίδα, τίτλους, ευρωθριάμβους, sold out στα διαρκείας, 50-50% τη χρονιά του νταμπλ, με τον ΟΣΦΠ του Κόκκαλη πέμπτο.τον Παναθηναϊκό που ο Τζίγγερ απέκτησε ξανά τον έλεγχο (2010) και όρισε τις διοικήσεις Κωνσταντόπουλου και Γόντικα. Τον Παναθηναϊκό δηλαδή που γέμισε χρέη, που δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο, που ξεπούλησε παικταράδες, που έπαιρνε δάνεια για να επιβιώνει και που έφερνε παίκτες ακριβούς που δεν προσέφεραν τίποτα. Τον Παναθηναϊκό που συνδιαλέγονταν με αόρατους πρίγκιπες και πριγκιπόλουλα, που γνώρισε βαριές ήττες στην Ευρώπη και που η Παράγκα γιγαντώθηκε με αποκαλύψεις σκανδάλων, μπροστά στα οποία οι «πράσινοι» έμειναν… θεατές.τον Παναθηναϊκό της λαϊκής βάσης που παρέλαβε χρέη των προηγούμενων διοικήσεων (όπως ισχυρίστηκε ο Γιάννης Αλαφούζος), Παράγκες, έτοιμες προπαγάνδες, αγωνιστικές και εξω-αγωνιστικές βόμβες και που κατέρρευσε σε όλα τα επίπεδα, κάνοντας τους φιλάθλους να… νοσταλγούν.
Τώρα ο καθένας έχει το δικαίωμα να νοσταλγεί οποίον Παναθηναϊκό επιθυμεί. Όταν όμως η απλή καταγραφή της ιστορίας σκοπίμως διαστρεβλώνεται, με ψέματα, τσουβαλιάσματα και μισές αλήθειες, καλό είναι να φρεσκάρουμε κάπως τη μνήμη μας για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις…

Όπως επίσης είναι κάπως άτοπο να λέμε για την «πενταετή πολυμετοχικότητα» που διέλυσε τον Παναθηναϊκό. Δεν διέλυσε η πολυμετοχικότητα τον Παναθηναϊκό, αλλά ο πρώην μεγαλομέτοχος την πολυμετοχικότητα, αθετώντας συμφωνίες και μην πληρώνοντας βάσει του ποσοστού του, την ώρα που τα φίλα προσκείμενα προς αυτόν media διαστρέβλωναν χωρίς ίχνος ντροπής κάθε γεγονός και παρουσιάζοντάς το διαβρωμένο στο φίλαθλο κοινό.