Όταν ο Παναθηναϊκός έφερε το χόκεϋ στην Ελλάδα

Διαβάστε στο GreenZone πώς ο πρωτοπόρος του αθλητισμού Παναθηναϊκός έφερε στη χώρα ένα νέο άθλημα και το παρουσίασε στους φιλάθλους στο ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου (μετέπειτα Στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης»), σαν σήμερα στις 21 Μαρτίου το 1911.
Ένα από τα πιο επιτυχημένα τμήματα του Παναθηναϊκού προπολεμικά, αλλά και για μικρό χρονικό διάστημα μετεμφυλιακά, ήταν το χόκεϋ επί χόρτου.

Ο Παναθηναϊκός είναι ο πρώτος ελληνικός σύλλογος που ίδρυσε τμήμα χόκεϋ το 1928.

Αυτό, όμως που λίγοι γνωρίζουν, είναι πως μόλις το 1911, σαν σήμερα στις 21 Μαρτίου, η πάντα πρωτοπόρος ομάδα της Αθήνας παρουσίασε για πρώτη φορά το άθλημα στο φίλαθλο κοινό της πρωτεύουσας.

Ταξιδέψτε στο χρόνο, παρέα με το GreenZone και μάθετε για ένα σπορ που γοήτευε τα χρόνια εκείνα όσο και το ποδόσφαιρο...

Οι άνθρωποι που «μεγάλωσαν» τον Παναθηναϊκό και που μπόλιασαν το DNA του με τη νοοτροπία της πρωτοπορίας σε κάθε αθλητικό και κοινωνικό φάσμα, είχαν ως όραμα να φέρουν στη χώρα νέα σπορ, να τα καλλιεργήσουν και να παραδώσουν στη φίλαθλη κοινότητα που διψούσε για αθλητισμό.

Στις 21 Μαρτίου 1911 ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών (από τον οποίο είχαν ήδη αποσκιρτήσει αρκετοί αθλητές, λόγω της κρίσης ανάμεσα στους διοικούντες του) έδωσε τον πρώτο αγώνα χόκεϋ επί χόρτου στην Ελλάδα. Επρόκειτο για αγώνα επίδειξης που έγινε στο Ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου, και σκοπό του ήταν, όπως πληροφορούμαστε από τον Τύπο της εποχής, να μάθουν οι θεατές τους κανόνες του αθλήματος.

Ήταν ένα νέο σπορ για το ευρύ κοινό. Η φίλαθλη Ευρώπη το είχε μάθει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908. Γρήγορα αναπτύχθηκε στην Αγγλία, και λίγο αργότερα στην Ινδία. Η αλήθεια, όμως, είναι πως οι ρίζες του χόκεϋ βρίσκονται στην Αρχαία Ελλάδα. Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε πως ο Παναθηναϊκός ήταν το μέσο για να επιστρέψει το σπορ στην πόλη που το γέννησε.

Το χόκεϋ δεν «επέζησε» για πολλά χρόνια γιατί πέραν του Παναθηναϊκού δεν υπήρχαν άλλοι σύλλογοι με τη διάθεση να το αναπτύξουν. Κατά τη δεκαετία του 20’ το Τριφύλλι ξαναφέρνει το χόκεϋ στα γήπεδα. Οι αγώνες γίνονταν με απόλυτη επιτυχία μετά από ποδοσφαιρικά ματς.

Η νέα αυτή εποχή συνεπήρε το κοινό. Βοηθούσε και το θέαμα, καθώς ο Παναθηναϊκός είχε άξιους αντιπάλους, όπως η ομάδα του Ομίλου Αντισφαίρισης, η ομάδα των εργαζομένων της πετρελαιοβιομηχανίας Shell και αυτή του Αγγλικού στόλου.

Είναι χαρακτηριστικό πως πολλές φορές ο κόσμος ήταν πιο θερμός σε αγώνες χόκεϋ, παρά ποδοσφαίρου. Αυτό από τη μία ήταν θετικό, από την άλλη όμως ήταν και η αιτία που το άθλημα δεν είχε την απαραίτητη προβολή στα μέσα ενημέρωσης, καθώς κυριαρχούσε ο φόβος πως το χόκεϋ θα κλέψει την αίγλη του «βασιλιά των σπορ».

Ο Παναθηναϊκός μέχρι και τον πόλεμο του ’40 φρόντιζε με ιδιαίτερη αγάπη το τμήμα. Είχε τους περισσότερους αθλητές, καθώς και τμήματα υποδομής, ενώ τακτικά έδινε φιλικούς αγώνες με μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος από το εξωτερικό, κυρίως από Αγγλία και Ινδία.

Διοργανώθηκαν επίσημα πρωταθλήματα Ελλάδος, τα οποία η ομάδα με σύμβολο το Τριφύλλι τα κατέκτησε όλα. Σπουδαίοι αθλητές, οι οποίοι διακρίθηκαν κυρίως σε άλλα αθλήματα, αγωνίστηκαν και ως αθλητές χόκεϋ του Παναθηναϊκού. Χαρακτηριστικά ονόματα είναι οι «στιβικοί» Ρένος Φραγκούδης, Διομήδης Συμεωνίδης, Χρύσανθος Τσουκαλάς, ο γνωστός πρωταθλητής στο πινγκ πονγκ Νίκος Μαντζάρογλου, καθώς και οι ποδοσφαιριστές Αντώνης Μιγιάκης και Άγγελος Μεσσάρης.

Πράσινος Ασθενής