Παναθηναϊκός υπεράνω όλων!

Ο Faust μας ταξιδεύει στα φοιτητικά του χρόνια και μας υπενθυμίζει ποιος είναι ο λόγος που ο Παναθηναϊκός ξεχωρίζει από όλες τις ομάδες... Ήταν ένα κλασικό βρετανικό απόγευμα κοντά στο τέλος της άνοιξης, στο μεγάλο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, όπου ο καθηγητής θέλοντας να σπάσει την μονοτονία του τριωρου μαθήματος έκανε την εξής πρόταση, προς τέρψη φυσικά του ακροατηρίου: πέντε φοιτητές, από διαφορετικές χώρες, θα εξηγούσαν από την έδρα ποια ομάδα υποστηρίζουν και γιατί θα έπρεπε κάποιος να υποστηρίζει την ομάδα αυτή.

Οι πέντε «τυχεροί» είχαν πάρει κιόλας τις θέσεις τους δίπλα στην έδρα και την αρχή έκανε ένας Ισπανός , οπαδός της Ρεάλ Μαδρίτης. Μίλησε με περηφάνια για την πόλη του καθώς και για την ιστορία της ομάδας, δίνοντας έμφαση στην ευρωπαϊκή κληρονομιά της και το γεγονός ότι είναι πολυνίκης στο κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης, με 9 κατακτήσεις, περισσότερες από κάθε άλλο σύλλογο στην γηραιά ήπειρο. Ακολούθησε ένας Άγγλος, με καταγωγή από το Λίβερπουλ, οπαδός της ομώνυμης ομάδας, ο οποίος με την σειρά του αναφέρθηκε στην “πόλη των Beatles και των reds” όπως χαρακτηριστικά είπε, με την επίσης χαρακτηριστική προφορά του Merseyside και μία δόση αγγλικής αλαζονείας.

Ήταν η σειρά ενός Γερμανού, φανατικού υποστηρικτή της Μπάγερν Μονάχου, ο οποίος μίλησε με πάθος αλλά και υπεροψία για την αδιαμφισβήτητη κυρίαρχο του γερμανικού ποδοσφαίρου, και τη μεγάλη της διαφορά σε εγχώριους αλλά και σε ευρωπαϊκούς τίτλους. Ένας Ιταλός, με καταγωγή απ’ τη Ρώμη και φανατικός οπαδός της Ρόμα ακολούθησε, λέγοντας πως η ομάδα του μπορεί να μην έχει κατακτήσει πολλές διακρίσεις αλλά είναι η περηφάνια της ‘αιώνιας πόλης’, και πως κάθε τίτλος της πανηγυρίζεται δέκα φορές περισσότερο από εκείνους των λαμπερών ομάδων του πλούσιου ιταλικού βορρά, οι πόλεις των οποίων υστερούν σε ομορφιά και ιστορική κληρονομιά.

Τελευταίος χρονικά ήταν ένας Έλληνας, από την Αθήνα, οπαδός του Παναθηναϊκού, ο οποίος είπε τα εξής:

«Άκουσα με προσοχή τους φίλους, να μιλούν για τις αγαπημένες τους ομάδες και τις πόλεις τους με πάθος και αυταρέσκεια, κάτι που ίσως δικαιολογείται ως ένα βαθμό, δεν τους κακίζω. Εγώ όμως θέλω να σας μιλήσω για κάτι ανώτερο, για μια ιδέα τόσο υψηλή, στην σκέψη και μόνο της οποίας κάθε άνθρωπος, όποια ιδιότητα και αν έχει, και ιδιαίτερα εκείνη του φιλάθλου, νιώθει δέος και μεγαλείο. Η Μαδρίτη έχει σημαντικότερο αξιοθέατό της και σύμβολό της – και διορθώστε με αν κάνω λάθος- την Plaza Major, μια πλατεία, το Λίβερπουλ το λιμάνι του, το Μόναχο επίσης μια πλατεία την Marienplatz και φυσικά η όμορφη Ρώμη το Κολοσσαίο της, αναμφισβήτητα ένα έργο τέχνης ιστορικής σημασίας, το οποίο όμως δεν παύει να ήταν στην ουσία ένα σφαγείο δούλων.

Η δική μου πόλη, ο τόπος απ’ τον οποίο προέρχομαι εγώ και του οποίου τα ιερά χώματα γέννησαν τον Παναθηναϊκό έχει σύμβολο της τον Παρθενώνα, το λαμπρότερο μνημείο της ανθρωπότητας, ένα σύμβολο πνευματικής και ηθικής ανωτερότητας, στην πόλη που γέννησε την δημοκρατία και την φιλοσοφία