Το έπος του 1987 είχε (και) πράσινο χρώμα...

Ο Ar1stot3lis γράφει για κρίσιμες βολές του Λιβέρη Ανδρίτσου που κανένας δε θυμάται!

Σαν σήμερα, στις 14 Ιουνίου 1987, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, η Εθνική Ελλάδας κέρδιζε τη Σοβιετική Ένωση με 103-101 και στεφόταν Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η Ιστορία θα γράψει πως για να το πετύχει αυτό η «επίσημη αγαπημένη όλων των Ελλήνων» χρειάστηκε τις δύο βολές του Αργύρη Καμπούρη 4'' πριν τη λήξη της παράτασης. Οι βολές του Καμπούρη θα γίνουν σήμα κατατεθέν και θα παίζονται σε επανάληψη μέχρι και τις μέρες μας, στα αφιερώματα που κατά καιρούς προβάλλονται για το «έπος» της Εθνικής μας.

Λίγοι θυμούνται πως 36 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη της κανονικής διάρκειας του τελικού, το «βαρύ φορτίο» των κρίσιμων βολών το είχε επωμιστεί ο Καλλιθεάτης μπασκετμπολίστας του Παναθηναϊκού, Λιβέρης Ανδρίτσος. Το σκορ εκείνη τη στιγμή ήταν 89-87 υπέρ των Σοβιετικών (στην προηγούμενη φάση το κλέψιμο ενός άλλου «πράσινου», του Μέμου Ιωάννου είχε γλιτώσει την Εθνική από τα χειρότερα) και ο συμπαθής Λιβέρης καλούνταν να ευστοχήσει και στις δύο βολές για να στείλει την ελληνική ομάδα, τουλάχιστον στην παράταση. Σε αντίθεση με τον Καμπούρη του οποίου ακόμα και μία βολή θα ήταν αρκετή για την Ελλάδα, ο Ανδρίτσος όφειλε να ευστοχήσει και στις δύο προσπάθειες.

Με ολύμπια ψυχραιμία και χωρίς να το σκεφτεί πολύ ο Ανδρίτσος (10 πόντοι στον τελικό) δε λάθεψε σε κανένα από τα δύο σουτ που επιχείρησε και με αυτούς τους πόντους η Εθνική θα σώσει καταρχήν την παρτίδα, για να την κερδίσει αργότερα στον επιπλέον χρόνο.

Μπορεί το 1987 ο Παναθηναϊκός να διένυε ήδη περίοδο «πέτρινων χρόνων», έχοντας παραδώσει τα σκήπτρα στον Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη, η συνεισφορά του όμως στο θαύμα της Εθνικής ήταν σημαντικότατη. Εκτός από τον Ανδρίτσο ο Παναθηναϊκός καυχιέται για την παρουσία ενός ακόμα παίκτη του στον τελικό, του Μέμου Ιωάννου (8 πόντοι), του οποίου ένα κρίσιμο τρίποντο κι ενώ το σκορ βρισκόταν στο 86-80 λίγο πριν τη λήξη, κράτησε ζωντανή την Ελλάδα.

Φυσικά κανένας δεν ξεχνάει πως και ο αρχιτέκτονας του ελληνικού θριάμβου, Κώστας Πολίτης, ήταν κι αυτός «πράσινος», και ως παίκτης αλλά και ως προπονητής.

Ar1stot3lis