Ένα κάποιο τέλος

Του Γιώργου Βέη

«Η ζωή είναι δάνειο θανάτου κι ο ύπνος ο ημερήσιος τόκος αυτού του δανείου»

Αρθούρος Σοπενχάουερ, Πάρεργα και Παραλειπόμενα

Απέσπασε πέρυσι το περιώνυμο βραβείο Man Booker, όντας προσώρας το πλέον αμλετικό μυθιστόρημα του Τζούλιαν Μπαρνς (1946). Συγκρατώ κατ’ αρχήν τη διαρκή αμφιταλάντευση της ύπαρξης πάνω από το επικοινωνιακό χάος, τις συνειδητές απόπειρες ακύρωσης του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης, το τελεσίδικο αδιέξοδο βασανιστικών συναισθηματικών δεσμών και την παρατεταμένη αίσθηση ότι τα κύρια υποκείμενα της δράσης, τα οποία συνιστούν αυθεντικούς εκπροσώπους της δεκαετίας του ’60, κινούνται ενίοτε σε έναν ημιφασματικό χώρο παραστάσεων και προσλήψεων, όπου η αλήθεια κατά τεκμήριο συνιστά πρωτογενή, πλην όμως εντέχνως καλυμμένη πλάνη. 

Keywords
Τυχαία Θέματα