Σκόνη του τίποτα

Της Αρχοντούλας Διαβάτη

Αυτή η ζωή είναι ένα νοσοκομείο, όπου τον κάθε άρρωστο τον δυναστεύει η επιθυμία να αλλάξει κρεβάτι. / Μου φαίνεται ότι θα ’μουν πάντοτε καλά εκεί όπου δε βρίσκομαι, κι αυτό το ζήτημα της μετοικεσίας είναι από αυτά τα ζητήματα που κουβεντιάζω χωρίς σταματημό με την ψυχή μου. (Σαρλ Μποντλέρ, Μικρά ποιήματα σε πρόζα)

Επτά ιστορίες, επτά μπαμπούσκες, επτά ομόκεντροι κύκλοι που επικαλύπτονται, επτά επάλληλες ιστορίες κατά τον υπότιτλο, αφηγημένες σε τρίτο πρόσωπο από έναν παντεπόπτη αφηγητή με διαβολεμένη παρατηρητικότητα. Για επτά γυναίκες που διασταυρώνουν τα βήματά

τους άρρωστες στο ίδιο μεγάλο νοσοκομείο: Την Ιουλία, την Αμαλία, τη Ρία, την Αγάπη, τη Ρίτα, την Εύη και την Παπά. Έρχονται και φεύγουν, κυκλοφορούν στον ίδιο χώρο, αντικρίζονται χωρίς ίσως να επικοινωνήσουν βαθύτερα μεταξύ τους και πολιτογραφούνται κάτοικοι της μεγάλης πολιτείας του νοσοκομείου.