Editorial: Downloading is Piracy…

Ενα θέμα που μας αφορά όλους…

Πνευματική ιδιοκτησία ή πνευματικά δικαιώματα ονομάζονται τα αποκλειστικά δικαιώματα των πνευματικών δημιουργών στο έργο τους. Παραχωρούνται από τον νόμο για ορισμένο χρόνο για να απαγορεύσουν σε τρίτους τη χρήση των έργων χωρίς την άδεια του δημιουργού.

Ο παραπάνω ορισμός είναι τόσο ξεκάθαρος που ουσιαστικά δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας και διαλόγου αλλά η πραγματικότητα δεν συμφωνεί ακριβώς με τους τύπους… Στην πραγματικότητα κάθε άνθρωπος που έχει έρθει σε επαφή με ένα έργο πνευματικής ιδιοκτησίας το έχει οικειοποιηθεί και το έχει αντιγράψει… Κάποιος μπορεί να αντιγράψει το βιβλιαράκι του Μάο σε κάποια μακρινή και ‘’αναπτυσσομένη’’ χωρά είτε να ‘’κατεβάσει’’ ένα παιχνίδι/σειρά από το Pirate Bay από το loft του στο Central Park και στα μάτια του Νόμου θα είναι εξίσου παράνομος…

Ο Νόμος περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας ψηφίστηκε για πρώτη φορά το 1920 σαν μια επέκταση των Νόμων Ερασιτεχνίας και ο αρχικός σκοπός του ήταν να εξασφαλίσει έσοδα στους δημιουργούς και να προωθήσει  την δημιουργία από την προσδοκία αυτών των εσόδων… το πνευματικό δικαίωμα υφίσταται σε έργα λογοτεχνίας και τέχνης, όπως βιβλία, θέατρο, ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, αρχιτεκτονική αλλά και άλλες δημιουργίες όπως λογισμικό ή βάσεις δεδομένων (databases). Και η επέκταση στο λογισμικό και τις βάσεις δεδομένων είναι οι μόνες αλλαγές που έχουν γίνει από το 1920..

Ταυτόχρονα όμως η τεχνολογία έκανε άλματα μπροστά, δημιουργήθηκε η μουσική βιομηχανία και γιγαντώθηκε η βιομηχανία του θεάματος. Και η ίδια τεχνολογία μας έφερε και τα μέσα αντιγραφής και την έναρξη της σύγχρονης ‘’πειρατείας’’. Το 1920 η μουσική με δίσκους ήταν για λίγους, ο κινηματογράφος ήταν στα σπάργανα και τα βιβλία ως μόνα μέσα διασκέδασης ήταν διαθέσιμα σε βιβλιοθήκες με πρόσβαση από κάποιους. Όταν όμως η τεχνολογία εξελίχτηκε μαζί ανέβηκε και η ζήτηση και η ανάγκη να μοιραστούμε μας ώθησε να αντιγράψουμε τις πρώτες μας βιντεοκασέτες, μαγνητοταινίες και floppy disks… Έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη κόντρα βιομηχανιών και ‘’πειρατών’’ η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα με κλιμακούμενο ρυθμό.

Πλέον υπάρχει πληθώρα από τα πάντα και απευθύνονται σε όλους. Η εξέλιξη του διαδικτύου δημιούργησε μια παγκόσμια αποθήκη γνώσης στη οποία μπορούν να έχουν πρόσβαση σχεδόν όλοι. Η ανθρώπινη κοινότητα απαιτεί να έχει πρόσβαση σε αυτή την πηγή γνώσης γιατί είμαστε όντα που ξεχωρίζουμε, βασιζόμαστε, και επιζητούμε την γνώση σε κάθε της μορφή.

 Ως πολιτιστική κληρονομία η πρόσβαση σε αυτή τη πηγή πρέπει να γίνεται ανεμπόδιστα και ελευθέρα και αυτό είναι το κύριο επιχείρημα των πειρατών. Τα νόμιμα μέσα διανομής είναι πολλές φορές ανεπαρκή, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τις Αμερικανικές σειρές που δεν προβάλλονται στην Ελληνική τηλεόραση. Γιατί ο Έλληνας τηλεθεατής να αποκοπεί από μια πηγή διασκέδασης παρά την θέληση του; Γιατί το σύστημα τον ωθεί στην ‘’παρανομία’’ που μετά καταδικάζει; Μήπως νομίζετε ότι θα βλέπαμε πότε το Game Of Thrones στην Nova αν δεν ε