Το φως καίει τον φασισμό!

Του ΣΤΑΘΗ*————————————

Οταν φάνηκε ότι υπάρχει η πιθανότης να συγκεντρώσει η «Χρυσή Αυγή» το εκλογικό ποσοστό που θα της επέτρεπε να μπει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, πολλοί πολίτες και πάντως όλοι οι αντιφασίστες ανησυχούσαμε – ορισμένοι μάλιστα, ανάμεσά τους και η ταπεινότης μου, με φρίκη.

Ομως, ουδέν κακόν αμιγές καλού – γράφαμε τότε πως, όταν η Χρυσή Αυγή βγει στο φως θα καεί! Και όντως.

Γύρω στους 400.000 συμπατριώτες

μας και συμπολίτες ψήφισαν τους φασίστες, κυρίως εις ένδειξιν διαμαρτυρίας προς τον απαξιωμένο απ’ τον δικομματικό μονοκομματισμό κοινοβουλευτισμό.

Πολίτες που, μέσα στην οργή τους, ένοιωθαν ότι «όλοι ίδιοι είναι» και μόνον η «Χρυσή Αυγή» διαφορετική. Πολίτες τόσον απογοητευμένοι που έφθασαν να μην κάνουν διάκριση ιδεολογιών, πολιτικών, κομμάτων, προσώπων φθάνοντας εν τέλει σε μια α-πολιτική στάση, αντικοινοβουλευτική, επικίνδυνη και αντιδημοκρατική.

Ομως αυτή η α-πολιτική τους στάση παρήγαγε πολιτικό αποτέλεσμα. Το πιο επικίνδυνο για αυτούς τους ίδιους.Διότι, αυτοί που ψήφισαν «Χρυσή Αυγή», αν ποτέ αυτή επικρατούσε, θα ήταν επίσης θύματά της!

Σε αυτές τις 400.000 περίπου που ψήφισαν τη «Χρυσή Αυγή» οι συνειδητοί φασίστες ήταν και είναι ελάχιστοι, όμως φασίστες εξέλεξαν.

Σε αυτές τις 400.000 συμπατριώτες μας ουδείς γνωρίζει πόσοι απ’ αυτούς γνώριζαν τι στέλνουν στη Βουλή. Τώρα το γνωρίζουν.

Απ’ αυτές τις 400.000 Ελληνες που έστειλαν τους πολιτικούς επιγόνους των ναζί στο Κοινοβούλιο, δεν ξέρω πόσοι ανάμεσά τους πίστευαν ότι «καλό θα ήταν να πέσουν εκεί μέσα ορισμένες σφαλιάρες» και πόσοι πλέον το πιστεύουν ακόμα.

Οπως και να ‘χει, μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, η «Χρυσή Αυγή» άρχισε να βγαίνει στο φως και να καίγεται. Πολλοί απ’ τους πολίτες έβλεπαν τι είχαν ψηφίσει (και ως πολιτική και ως πρόσωπα) κι άρχισαν να αποστρέφουν το πρόσωπο. Σ’ όλην την περίοδο της μεσοβασιλείας ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, τα ποσοστά της «Χρυσής Αυγής» βαίνουν μειούμενα.

Δεν ξέρω αν θα μπουν στην επόμενη Βουλή, αλλά και να μπουν απλώς θα τη μαγαρίσουν. Μετά θα βγουν και θα χαθούν στο σκοτάδι

έχοντας αποδείξει τι πραγματικά είναι οι «υπεράνθρωποι» που θεωρούν τους άλλους «υπανθρώπους»: ανθρωποειδή!

Μάλιστα θρασύδειλα! Ουδείς απ’ αυτούς είχε τη λεβεντιά να παραδεχθεί ότι είναι φασίστας και να υπερασπισθεί την ιδεολογία του, αλλά όλοι κρύβονταν και κρύβονται πίσω απ’ τις φούστες του εθνικισμού,

δηλώνοντας εθνικιστές και πατριώτες,

χωρίς να γνωρίζουν, ανελλήνιστοι καθώς είναι, τη χαώδη διαφορά αυτών των δύο λέξεων, αυτών των δύο εννοιών.

(Όπως για παράδειγμα σήμερα ο κ. Βορίδης. Όταν χαρακτηρίζει τον εαυτόν του «δεξιό ακτιβιστή» για να μην τον πει φασίστα και νεοναζί της εποχής, λίαν πρόσφατης ιστορικά, που κυκλοφορούσε με τσεκούρι στα χέρια κι άρβυλα στα δύο απ’ τα πόδια του.)

Η ίδια η λέξη «εθνικιστής» (εμφανίζεται στα ελληνικά γύρω στα 1870) είναι δυσώνυμη του έθνους (έθνος – εθνικιστής) κατά το λαός – λαϊκιστής, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορ