ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙΑ ΤΗΣ CIA, ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Ήταν Δεκέμβριος του 2003, όταν συνελήφθη από τις αρχές της ΠΓΔΜ, έμεινε απομονωμένος σε ένα ξενοδοχείο, παραδόθηκε σε πράκτορες της CIA και μεταφέρθηκε  σε μυστικό κέντρο κράτησης στο Αφγανιστάν, έως τον Μάιο του  2004 που ξεκίνησε απεργία πείνας.

Όχι δεν είναι σενάριο νέας κατασκοπικής ταινίας. Πρόκειται

για καταγγελίες του Χαλέντ ΕΛ Μάσρι, λιβανέζο με γερμανική υπηκοότητα, τις οποίες θα εξετάσει σε δημόσια ακρόαση η Ολομέλεια του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.  Η υπόθεση αφορά στην   απαγωγή του από πράκτορες της CIA και τη μεταφορά – εγκλεισμό του σ’ ένα κέντρο μυστικής κράτησης υπόπτων για τρομοκρατία στο Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζεται ο 49χρονος σήμερα Ελ Μάσρι, τον Δεκέμβριο του 2003 συνελήφθη από τις αρχές της ΠΓΔΜ και απομονώθηκε, για είκοσι τρεις ημέρες, σ’ ένα ξενοδοχείο των Σκοπίων, ανακρινόμενος για να «ομολογήσει» τους δεσμούς που, κατά τους διώκτες του, είχε με διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις.

Στη συνέχεια, παραδόθηκε από τις αρχές των Σκοπίων σε πράκτορες της CIA, που τον μετέφεραν, με δεμένα μάτια και αλυσοδεμένο, με ειδική πτήση, σ’ ένα μυστικό κέντρο κράτησης στο Αφγανιστάν. Εκεί, παρέμεινε έγκλειστος μέχρι και τον Μάιο του 2004, οπότε ξεκίνησε απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενος για τις παράνομες συνθήκες σύλληψης, μεταφοράς και εγκλεισμού του σε φυλακή της Καμπούλ, χωρίς να του έχει αποδοθεί καμία επίσημη κατηγορία και δίχως να έχει τη δυνατότητα προσφυγής σε δίκη.

Μετά την παρέλευση 37 ημερών από την έναρξη της απεργίας πείνας, όπου ο Ελ Μάσρι είχε ήδη χάσει 18 κιλά από το σωματικό του βάρος, υποχρεώθηκε από τους φύλακές του να πάρει τροφή με το ζόρι, μέσω ενός σωλήνα, που του πέρασαν από το στόμα μέχρι το στομάχι του.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ ύστερα από μυστικές διαβουλεύσεις μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ, ο Ελ Μάσρι μεταφέρθηκε, πάλι με δεμένα τα μάτια και αλυσοδεμένος, με αεροσκάφος της CIA, στη Γερμανία μέσω Αλβανίας, απ’ όπου και ξεκίνησε τον πολυετή δικαστικό του αγώνα, για τη δημοσιοποίηση της περιπέτειάς του και την αξίωση δικαίωσής του.

Στην προσφυγή του, που κατέθεσε στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 20 Ιουλίου 2009, υποστηρίζει ότι, στην περίπτωσή του, παραβιάσθηκε σωρεία ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η απαγόρευση της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης, το δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια, το δικαίωμα σεβασμού στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή, το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα προσφυγής σε μία δίκαιη και σύντομη δίκη.