ΓΙΑΤΙ Ο ΑΛΑΒΑΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ «5 ΑΣΤΕΡΙΑ» ΚΑΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΜΗΔΕΝ…

Τώρα που ήλθε η τρόικα για να μας ελέγξει ξανά και να μας βρει πάλι «ελλειμματικούς» σε προσπάθεια και αποτελέσματα, ήλθε και ο καιρός για να αλλάξει πολιτική και τροπάρι η κυβέρνηση έναντι της Ευρώπης. Να πει μέχρι εδώ, δεν πάει άλλο.

Το μαχαίρι έκοψε το λίπος, έκοψε το κρέας και τώρα τροχίζει το κόκκαλο των Ελλήνων. Πρέπει και οι δανειστές μας να καταλάβουν πως όσο και να κόβουμε σε δαπάνες, τα έσοδα θα υστερούν. Δεν είναι ότι δεν θέλουν να δώσουν

Τέσσερα χρόνια έκαναν υπομονή και θυσίες. Πρωτοφανή για την ιδιοσυστασία τους υπομονή, και πρωτοφανείς, για τα οικονομικά χρονικά της Ευρώπης, θυσίες. Από τούδε και στο εξής αρκεί μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής και της αγανάκτησης.

Και δεν το λένε αυτό οι κομμουνιστές, δεν το λένε οι εθνικιστές, δεν το λένε τα εκατομμύρια των ανέργων και των φτωχών, δεν το λένε τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πλέον, το λένε και όσοι ψήφισαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Το λένε αυτοί που στήριξαν σε μια δεδομένη στιγμή το μνημόνιο για να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Το λένε ακόμη και οι μεγάλοι επιχειρηματίες και οι τραπεζίτες. Όσοι έχουν εθνική συνείδηση, γνωρίζουν τα οικονομικά μεγέθη, είναι σοβαροί και δεν είναι λαμόγια ή δεν περιμένουν να γυρίσει η χώρα στη δραχμή για να την αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί.

Δεχτήκαμε τα μνημόνια, υπογράψαμε δανειακές συμβάσεις, εκχωρήσαμε εθνική κυριαρχία αναμένοντας πως και η Ευρώπη θα ανταποκρίνονταν στις υποχρεώσεις της. Ό,τι κάποια στιγμή θα άλλαζε γραμμή και θα εγκατέλειπε την πολιτική της παρατεταμένης λιτότητας και ύφεσης. Συνεχίζει να μην το πράττει, παρότι πληθαίνουν από παντού οι φωνές για το αδιέξοδο και τη λάθος συνταγή.

Φτάσαμε στο σημείο να μην έχουμε να περιμένουμε τίποτε. Ούτε ο λαός ούτε η κυβέρνηση. Να μην υπάρχει κανένας στόχος, καμία αξία και όραμα. Και χωρίς στόχους οι κυβερνήσεις πέφτουν, όπως αφανίζονται και τα έθνη χωρίς ιδανικά και οράματα. Μέχρι πριν μερικούς μήνες λέγαμε υπομονή να πάρουμε τη μεγάλη δόση των 30-40 δισ. Τώρα δεν υπάρχει τίποτε να περιμένουμε. Μόνο την ανάπτυξη. Γενικά. Που δεν έρχεται. Και δεν μπορεί να έλθει.

Οι επιχειρήσεις η μία μετά την άλλη κλείνουν. Η ανεργία μεγαλώνει. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών καθυστερεί. Οι οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες αυξάνονται αντί να μειώνονται. Είχαν πει ότι μέχρι τέλη Μάρτη θα εξοφλήσουν 9 δισ. Μέχρι στιγμής χουν δώσει 500 εκατ., ενώ έχουν προστεθεί ακόμη 3 δισ. ευρώ.

Είναι προφανές ότι η εξίσωση δεν βγαίνει. Και είναι πιο προφανές ότι εκτός της αντιπολιτεύσεως θα πρέπει και τα κόμματα της συγκυβέρνησης να δείξουν εμπράκτως στην τρόικα ότι η εποχή των συναινέσεων και των συνεχών υποχωρήσεων τελείωσε.

Πλέον το θέμα δεν είναι να αλλάξει συμπεριφορά η Ελλάδα, αλλά πολιτική η Ευρώπη. Διαφορετικά στις ευρωεκλογές του 2014, εφόσον βεβαίως αντέξουν η κυβέρνηση και χώρα μέχρι τότε, το κόμμα που εξήγγειλε χθες ο Αλαβάνος μπορεί γίνει «5 αστέρων» και το κόμμα του Βενιζέλου που εξέλεξε χθες Κεντρική Επιτροπή να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη.