ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ

Πατριδογνωσία

Γράφονται, προβάλλονται και λέγονται πολλά αυτές τις ημέρες μία εβδομάδα πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2012. Αυτό όμως που έχει μείνει σε όσους λιγοστούς, θα τολμούσα να γράψω, αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα την κατάσταση, είναι ότι σχεδόν τα πάντα κινούνται στη σφαίρα του παλαιοκομματισμού, του λαϊκισμού, του διεφθαρμένου πελατειακού κράτους του χθες και ώρες-ώρες του γελοίου.

Οι συνθήκες υπό τις οποίες δίδεται ο προεκλογικός αγώνας είναι ολοφάνερα παλαιομοδίτικες. Η πολιτική φρασεολογία

παρωχημένη. Οι διαφημίσεις ξεπαρασμένες. Οι προτάσεις ανεδαφικές. Καμμία προσπάθεια νεωτεριστικής φαντασίας, αλλαγής νοοτροπίας, με εικόνες πρωτοποριακές και δημιουργικές, εικόνες ανάδειξης μιάς άλλης Ελλάδας.

Σε εκλογές σαν κι αυτές που ορθώς χαρακτηρίζονται εκτάκτου ανάγκης, ο κόσμος στην πλειονότητά του θα ψηφίσει με βάση το συναίσθημα, την οργή, τη θλίψη και τη βεβαιότητα που του καλλιεργήθηκε εντέχνως, ότι το ξημέρωμα της νέας μέρας θα είναι χειρότερο. Το λένε οι περισσότεροι, το γράφουν αρκετοί, το διαβάζει με πηχυαίους τίτλους.

Σε εποχή εκτάκτου ανάγκης σαν κι αυτή, ενώ θα έπρεπε να πρυτανεύει η αλήθεια και μόνον αυτή, είναι το ψέμμα που κυριαρχεί. Το πολιτικό ψέμμα θα πουν κάποιοι είναι ζήτημα υποκειμενικής εκτίμησης. Όμως είναι ζήτημα ιδεολογικής οπτικής γωνίας η σκόπιμη αλλοίωση της πραγματικότητας; Αυτό πληρώνει δεκαετίες τώρα η ελληνική κοινωνία. Όχι μόνο στις καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα. Η αλήθεια δεν είναι αφηρημένη έννοια, στηριγμένη σε ιδεολογικά στερεότυπα. Παρά ταύτα οι Έλληνες πολιτικοί δείχνουν να τη φοβούνται, να την αποφεύγουν, να την αποκρύπτουν διότι πραγματικά είναι πικρή.

Οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί εξακολουθούν να χρησιμοποιούν γλώσσα ξύλινη, κασέτα χιλιοπαιγμένη που στην εποχή της ψηφιακής εικόνας είναι αναχρονισμός που δεν παρέχει εγγυήσεις για το αύριο.

Λίγοι είναι αυτοί που ξεπερνούν εαυτούς, παραμένουν σοβαροί προσηλωμένοι στο πρόβλημα και όχι στη διατήρηση της βουλευτικής καρέκλας, βλέπουν μπροστά, δεν ασχημονούν, νοιάζονται και προσπαθούν με νηφαλιότητα όχι να εντυπωσιάσουν αλλά να εξηγήσουν με σοβαρά δομημένα επιχειρήματα. Αυτούς θα πρέπει να ψάξει να βρει υπομονετικά –θέλει επιμονή και δουλειά πράγματι- και να προτιμήσει ο ελληνικός λαός όταν την Κυριακή θα καταθέσει τη βούλησή του.

Θα πρέπει να γνωρίζει ο έρμος αυτός λαός ότι τώρα πλέον τα λάθη δεν συγχωρούνται. Τέρμα τα αστεία. Γιατί αυτή τη φορά στ’ αλήθεια τα πάντα θα χρεωθούν στον απλό ψηφοφόρο. Διότι αυτός με την ψήφο του θα αποφασίσει. Κατ’ αρχάς προς τα που θα κοιτάμε στις 7 του μηνός. Δυτικά, ανατολικά ή το πάτωμα… είναι ζήτημα που θα το αποφασίσει ο ελληνικός λαός.

Θέλουμε να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θέλουμε να φύγουμε, να τους μουτζώσουμε και να ζήσουμε μόνοι και ωραίοι, όπως κάποιοι υποστηρίζουν, θα το αποφασίσει ο ελληνικός λαός και μόνον αυτός. Και αυτή τη φορά θα χρεωθεί πραγματικά τα πάντα. Δικαιολογίες δεν θα υπάρξουν όπως στην περίπτωση του «μαζί τα φάγαμε».

Και μετά τ