Η «χρυσή τομή» για τους πλειστηριασμούς

Κοντά στην οριστικοποίηση της πολυπόθητης «χρυσής τομής» στο ακανθώδες ζήτημα των πλειστηριασμών βρίσκεται η κυβέρνηση. Στόχο είναι να επιλέγει μια μέση λύση με στόχο να αρθεί το καθεστώς της καθολικής απαγόρευσης -που εκτιμάται ότι λειτουργεί αρνητικά στα συναλλακτικά ήθη- και παράλληλα να διαφυλαχθούν οι αδύναμες κοινωνικές ομάδες με αυστηρά κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης.

Σύμφωνα με την Καθημερινή της Κυριακής

η κυβέρνηση είναι πεπεισμένη ότι η ελεγχόμενη, σταδιακή αλλαγή του με ταυτόχρονο δίχτυ προστασίας για τους οικονομικά αδύναμους και τους συνεπείς, είναι μονόδρομος και θα λειτουργήσει τελικώς υπέρ των πολιτών.

Το σχετικό σχέδιο επεξεργάζονται τα υπουργεία Ανάπτυξης και Οικονομίας στηρίζεται σε δύο άξονες. Ο πρώτος αφορά τα οικονομικά κριτήρια τα οποία θα λαμβάνονται υπόψη για την ένταξη ή μη ενός ακινήτου σε καθεστώς πλειστηριασμού. Τα κριτήρια είναι τρία και θα ισχύσουν είτε στο σύνολό τους είτε μεμονωμένα:

1. Ο χρόνος παραμονής του ακινήτου σε καθεστώς αναμονής πλειστηριασμού. Η κυβέρνηση προτίθεται να προχωρήσει στη θέσπιση της πενταετούς προστασίας της κύριας κατοικίας από τους πλειστηριασμούς. Με τον τρόπο αυτό εκτιμάται ότι θα αποφευχθεί η μαζική προσφορά ακινήτων και θα υπάρξει σταδιακή εκτόνωση, αφού κάθε χρόνο θα «ξεπαγώνουν» ακίνητα των ετών που έπονται του 2008 (δηλαδή το 2015 θα βγουν σε πλειστηριασμό τα ακίνητα του 2009 κ.λπ.). Η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης εκτιμά ότι ο συνολικός αριθμός των ακινήτων που βρίσκονται σε καθεστώς αναμονής πλειστηριασμού δεν ξεπερνούν τα 15.000 τον χρόνο και αν ισχύσει η σταδιακή απελευθέρωση εκείνων που συμπληρώνουν την πενταετία, δεν θα βγαίνουν «στο σφυρί» περισσότερα από 6.000-7.000 ακίνητα τον χρόνο.

2. Το ανεξόφλητο ποσό του δανείου. Όπως σημειώνουν κυβερνητικοί παράγοντες, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν με τον ίδιον τρόπο δύο οφειλέτες που έχουν λάβει ισόποσο δάνειο, π.χ. 100.000 ευρώ, και ο ένας έχει καταβάλει μόλις δύο δόσεις και ο άλλος έχει εξοφλήσει πάνω από το 50% της συνολικής οφειλής του.

3. Η αντικειμενική αξία. Μέχρι τώρα, μοναδική προϋπόθεση για την προστασία της κύριας κατοικίας είναι η αντικειμενική αξία του ακινήτου να μην υπερβαίνει το αφορολόγητο όριο πρώτης κατοικίας (200.000ευρώ) προσαυξημένο κατά 50% (δηλαδή για έναν άγαμο είναι 300.000 ευρώ, για έγγαμο ζευγάρι ανεβαίνει στις 375.000 ευρώ και για κάθε παιδί ανεβαίνει 25.000 ευρώ, με απώτατο όριο τις 450.000 ευρώ για τετραμελή οικογένεια. Η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη μείωση των παραπάνω ορίων, πιθανότατα κατά 10% τον χρόνο.

Σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά κριτήρια, η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι θα διατηρηθεί το δίχτυ προστασίας στις ευπαθείς ομάδες (άνεργοι, πολύτεκνοι, τρίτεκνοι, χρονίως πάσχοντες και πιθανότατα των ατόμων με πολύ χαμηλά εισοδήματα).

Από τον Σεπτέμβριο, εξάλλου, αναμένεται να καθιερωθούν και οι θεσμοί του «συνεργάσιμου» δανειολήπτη αλλά και των «αναγκαίων δαπανών διαβίωσης» βάσει των οποίων θα γίνονται ρυθμίσεις δανείων προκειμένου να διευκολυνθούν όσοι είναι συνεπείς αλλά έχουν αντικειμενική αδυναμία εκπλήρωσης των δανειακών τους υποχρεώσεων.