Η ελπίδα έχασε το δρόμο της…

Η συλλογική φτώχεια έχει κυριεύσει τη χώρα.

Η κατάσταση των δρόμων, τα υποβαθμισμένα σχολεία, η εικόνα των πόλεων, οι υποαπασχολούμενοι, οι ανασφάλιστοι, οι άνεργοι, τα υπολειτουργούντα νοσοκομεία, η υποτίμηση της αξίας των ακινήτων, όλα δίνουν την εικόνα της παρακμής. Οι προσπάθειες μείωσης των ανισοτήτων έχουν προ πολλού εκλείψει και η κατήφεια έχει καταλάβει όλες τις πτυχές της ζωής.

Σε μια χώρα σε παρακμή εμφανίζεται το φαινόμενο της αύξησης των ανισοτήτων και μαζί η ανοχή της. Κατά τον Τολστόι: «δεν

υπάρχουν συνθήκες ζωής που να μην μπορεί να συνηθίσει ένας άνθρωπος, ιδίως αν βλέπει να τις αποδέχονται όλοι γύρω του». Στη χώρα μας οι άνθρωποι έχασαν τη ζωτικότητά τους, βλέποντας τους διπλανούς τους να βιώνουν την ίδια μαυρίλα, και περιμένουν το αναπάντεχο, τη δια μαγείας αλλαγή του σκηνικού της ζωής τους. Εις μάτην…Οι κινήσεις τους είναι νωχελικές και το εσωτερικό σαράκι της ανεργίας τους καθηλώνει στην αυτό-ανυποληψία.

Οι κυβερνώντες δηλώνουν ότι η μάχη της φτώχειας κερδίζεται και το πλεόνασμα είναι το μήνυμα! Πλεόνασμα που προέρχεται από λογιστικές πράξεις και αποφυγή εκπλήρωσης βασικών υποχρεώσεων του κράτους.

Η μάχη της φτώχειας για να κερδηθεί πρέπει πρώτα να δοθεί. Ο τρόπος είναι προφανής: αξιοποίηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, διάχυση περιβάλλοντος αξιοκρατίας, ενέργειες που τονώνουν την εμπιστοσύνη του πολίτη στην κυβέρνησή του, αποφυγή προκλήσεων με ενέργειες υπέρ των ημετέρων, παραδείγματα των κυβερνώντων που να μπορούν να τα μιμηθούν οι πολίτες, αποκατάσταση της περηφάνιας και του αυτοσεβασμού των χαμένων της κοινωνίας, μείωση των ανισοτήτων και αποκατάσταση των ηθικών συναισθημάτων μας που έχουν διαφθαρεί.

Αν κάποιος κρυφακούσει τις συζητήσεις στα παγκάκια των ηλικιωμένων, στα καφενεία των μεσήλικων και στις καφετέριες των νέων θα έχει μια πλήρη εικόνα των απόψεων του πληθυσμού για την σημερινή κατάσταση, τους κυβερνώντες, την αντιπολίτευση και τους διανοουμένους.

Το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι οι δημοσκοπήσεις δεν αποτυπώνουν την πραγματική δημόσια γνώμη που κατά καιρούς παρουσιάζουν οι διάφορες εταιρείες δημοσκοπήσεων.

Σε όλους καταλογίζουν ανευθυνότητα και ανικανότητα. Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν με τέτοια ανυποληψία να βρει η χώρα το δρόμο της;

Το πολιτικό περιβάλλον στη χώρα μας πρέπει επειγόντως ν’ αλλάξει, διαφορετικά ο κατήφορος θα μεγαλώνει την κλίση του και η πλήρης καταστροφή της δεν θ’ αργήσει.

Επί τέλους πρέπει να βρεθεί ο ελάχιστος κοινός τόπος όλων των κομμάτων που θα έχει στόχο τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, την οργάνωση της άμυνας, την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών στους επισκέπτες, την εκπαίδευση του μέλλοντος.
Επειγόντως πρέπει να ελαχιστοποιηθεί το απόθεμα θυμού…

Ο καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης του Π.Ι.