Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ – ΔΙΩΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΛΙΣΤΑ ΛΑΓΚΑΡΝΤ»

Πλούσιο είναι το παρασκήνιο για το πώς βγήκε στη «σέντρα» ο Βενιζέλος στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Όταν «έσκασε» το θέμα άναψαν τα τηλέφωνα. 

Ο Διώτης ήταν κατηγορηματικός στον Βενιζέλο: «Εγώ δεν μπορώ να πω ότι δεν σας έδωσα το USB. Αποκλείεται. Θα το πω. Είναι η αλήθεια. Και το ξέρετε. Σας το έδωσα». Μετά από αυτό, οι γνωρίζοντες το παρασκήνιο λένε ότι, ο Βενιζέλος

είχε τρεις επιλογές: Πρώτον, ή θα σιωπούσε και όταν θα γίνονταν γνωστό ότι παρεδόθη σ’ αυτόν το USB θα αρνιόνταν τα πάντα, λέγοντας ότι ποτέ δεν του παρεδόθη κάτι τέτοιο.Ο κίνδυνος όμως ήταν μεγάλος, αφού υπήρχαν κι άλλοι, πέραν του Διώτη, που γνώριζαν την υπόθεση.

Δεύτερον, θα έλεγε: «Δεν ξέρω που βρίσκεται. Το άφησα στο γραφείο μου όταν έφυγα. Ψάξτε εκεί να το βρείτε. Κάπου θα έχει παραπέσει». Ο κίνδυνος να κατηγορηθεί για βαριά αμέλεια που ζημίωσε το δημόσιο – σε ένα τόσο σοβαρό θέμα τη στιγμή που οι τίμιοι φορολογούμενοι ξεζουμίζονται -  προφανώς τον έκαναν να απορρίψει κι αυτή τη λύση.

Τρίτον, θα παραδέχονταν ότι το πήρε μαζί του φεύγοντας από το υπουργείο. Και οι τρεις ήταν κακές λύσεις γι’ αυτόν.

Προτίμησε την τρίτη, θεωρώντας την ως την λιγότερο κακή για τον ίδιο, αφού θα μπορούσε να υποστηρίξει – όπως και υποστήριξε – ότι το είχε ξεχάσει και όταν είδε ότι δεν υπήρχε πουθενά έσπευσε αυτοβούλως να το δώσει στον Αντ. Σαμαρά. Αντί δηλαδή να ζητήσει συγγνώμη και να παραδεχθεί το λάθος του να προσπαθήσει να βγει και από πάνω λέγοντας, όπως και είπε, ότι «υπηρέτησα το δημόσιο συμφέρον, αφού χάρη σε μένα δεν χάθηκε το υλικό».

Βέβαια ο Βενιζέλος όταν λέει – το είπε στη συνέντευξή του στο MEGA – ότι μπορούσε, φεύγοντας από το υπουργείο, να πάρει το USB μαζί του, όπως και όλο το υπόλοιπο υλικό που είχε στο γραφείο του, ξεχνά ένα πράγμα, λένε υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών. Τι ξεχνά; Ότι «μπορεί να πάρει τα πράγματά του από το γραφείο αρκεί να ακολουθήσει τους κανόνες διοίκησης. Το πρωτόκολλο παράδοσης – παραλαβής. Αυτό σημαίνει ότι το USB έπρεπε να παραδοθεί στο διάδοχό του και πέραν των αυστηρών προσωπικών αντικειμένων για το υπόλοιπο υλικό (έγγραφα, κ.α.) έπρεπε, εφ’ όσον ήθελε να πάρει αντίγραφα. Το USB ήταν δημόσιο υλικό και όχι προσωπικό αντικείμενο».

Ούτε στέκει το περίφημο «ατύπως το παρέλαβα» , και άρα δεν μπορούσε, επειδή ήταν «παράνομο» υλικό να καταγραφεί στα επίσημα βιβλία. Ο λόγος; Μας τον εξηγεί πρώην υπουργός: «Όπως ατύπως το παρέλαβε, έτσι και ατύπως έπρεπε να το παραδώσει όπως έκαναν ο Παπακωνσταντίνου, ο Καπελάρης, ο Διώτης».