Η ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Γιατί το έργο του Χαλίλ Γκιμπράν είναι τόσο αγαπημένο; «Η Προφητεία», που δημοσιεύτηκε το 1923 και μεταφράστηκε σε 50 γλώσσες, είχε φέρει την επανάσταση στην παγκόσμια ποίηση και από αυτό δεκαετίες αργότερα εμπνεύστηκαν οι Beatles, αλλά και μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες όπως ο John F. Kennedy και η Indira Gandhi.

«Γιατί το έργο του Χαλίλ Γκιμπράν είναι τόσο αγαπημένο;» είναι ο τίτλος του άρθρου των Shoku Amirani και

Stephanie Hegarty για το BBC, στην προσπάθειά τους να προσδιορίσουν και την προσωπικότητα του συγγραφέα. Μιλώντας για το έργο «Η Προφητεία», ο Αιδεσιμότατος Laurie Sue, ο οποίος κατά την τέλεση των γάμων διαβάζει αποσπάσματα από αυτό, είπε: «Αυτό το βιβλίο έχει έναν μοναδικό τρόπο να μιλά στους ανθρώπους στα διάφορα στάδια της ζωής τους και όσο περισσότερο το διαβάζει κανείς, τόσο καλύτερα μπορεί να κατανοήσει τις λέξεις» και πρόσθεσε: «Αλλά δεν ανταποκρίνεται μόνο σε ένα δόγμα, αλλά μιλά στην ψυχή του καθένα είτε είναι Εβραίος, είτε Χριστιανός, είτε Μουσουλμάνος».

Το βιβλίο αποτελείται από 26 πεζά ποιήματα, που ουσιαστικά είναι κηρύγματα ενός σοφού άνδρα ονόματι Al Mustapha, ο οποίος ετοιμάζεται να ξεκινήσει πλου για την πατρίδα του μετά από 12 χρόνια εξορίας σε ένα «φανταστικό» νησί, όπου οι άνθρωποι του ζητούν να μοιραστεί τον φιλοσοφικό του λόγο και να μιλήσει για την αγάπη, την οικογένεια, την δουλειά και τον θάνατο.

Το βιβλίο απέκτησε μεγάλη απήχηση την δεκαετία του 1930 και επανήλθε στο προσκήνιο την δεκαετία του 1960, όπου και αναδείχθηκε σε «Βίβλο». «Ο Χαλίλ Γκιμπράν προσέφερε ένα πανανθρώπινο δόγμα, το οποίο αντιτίθετο στην ορθόδοξη πλευρά της θρησκείας και ο συγγραφέας δεν ηθικολογούσε», σχολίασε ο καθηγητής Ιστορίας της Μέσης Ανατολής του Πανεπιστημίου του Michigan Juan Cole, ο οποίος έχει μεταφράσει το έργο του Χαλίλ Γκιμπράν από τα αραβικά.

Παρά την τεράστια απήχηση του έργου του, «Ο Προφήτης» δέχτηκε σφοδρή κριτική από τους Δυτικούς ακαδημαϊκούς, οι οποίοι το απαξίωσαν λέγοντας ότι μεταφέρει απλουστευτικά νοήματα.

Βέβαια, στον αραβικό κόσμο ο Χαλίλ Γκιμπράν θεωρείτο επαναστάτης τόσο με την πνευματική όσο και με την πολιτική έννοια του όρου, αφού στα 12 του έφυγε ως μετανάστης στις ΗΠΑ, αλλά επέστρεψε για να σπουδάσει στο Λίβανο και τρία χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε τις αδικίες, που είχαν υποστεί οι αγρότες στα χέρια των Οθωμανών ηγεμόνων.

«Ήταν Χριστιανός, αλλά δεν μπορούσε να ανεχτεί όσο γίνονταν στο όνομα του Χριστιανισμού», είχε πει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Maryland Suheil Bushrui. Έτσι, το γράψιμό του αποτύπωνε την εναντίωσή του στην καταπίεση της γυναίκας, την τυραννία της Εκκλησίας και παράλληλα καλούσε για ελευθερία από την Οθωμανική ηγεμονία. «Ό,τι έκανε αποτελούσε μια επαναστατική πράξη και γι’ αυτό στον Αραβικό κόσμο η διαμαρτυρία για το έργο του ήταν μεγάλη», δήλωσε η Juan Cole. Ωστόσο, πρόσθεσε ότι έφερε την καινοτομία στα αραβικά γράμματα.

Μαζί με την εναντίωση του αραβικού κόσμου, ο Χαλίλ Γκιμπράν είχε να αντιμετωπίσει και τις επιθέσεις των ηγετών