Η συγγνώμη του ΔΝΤ

«Το ΔΝΤ να ζητήσει συγγνώμη από την Ελλάδα» γράφει δια αρθρογράφου της η Wall Street Journal: Για ποιο λόγο; Τόσο για τους λάθος υπολογισμούς του –όπως γράφει η εφημερίδα- όσο και για το γεγονός ότι πίεσε την Αθήνα να λάβει περαιτέρω σκληρά μέτρα λιτότητας για μια «τρύπα» του 2013 που δεν υφίστατο!

Αρκεί όμως η συγγνώμη; Ας δούμε την πραγματικότητα στην Ελλάδα: «Έκρηξη» της ανεργίας

και της φτώχειας. «Ζούγκλα» η αγορά εργασίας, με υπαλλήλους που δεν πληρώνονται, άλλους που προσλαμβάνονται ως ημιαπασχολούμενοι και στην πράξη είναι πλήρους απασχόλησης. Στα ψηλά οι τιμές βασικών αγαθών όπως το γάλα, επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι που παραμένουν στις θέσεις τους και Οργανισμοί που επιβιώνουν για να «βολεύουν» τα «δικά μας παιδιά». Φοροδιαφυγή στο «κόκκινο».

Και φυσικά… φόροι: Στο τέλος του μήνα η εκκαθάριση των Ε1 και Ε9 θα σηματοδοτήσει την καταβολή των φόρων εισοδήματος, πολυτελούς διαβίωσης, της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, του τέλους επιτηδεύματος και του νέου Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ενσωματώνει τον συμπληρωματικό φόρο για περιουσία άνω των 300.000 ευρώ).

Για την πληρωμή των φόρων αυτών, αλλά και των τελών κυκλοφορίας του 2015 οι φορολογούμενοι θα πρέπει να καταβάλουν από το τέλος Ιουλίου μέχρι και τον Δεκέμβριο 11 δισ. ευρώ.

Αυτή είναι η πραγματικότητα: Και για αυτή δεν φτάνει η συγγνώμη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ο έλληνας πολίτες χρειάζεται να νοιώσει ότι έπιασε «πάτο» και όχι πως ξαναμπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο. Πως πλέον έχει μόνον επάνω το ασανσερ και ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να ανοίξουν δουλειές.

Και καλοδεχούμενη λοιπόν μια προφορική ή γραπτή συγγνώμη από το ΔΝΤ, όχι όμως αρκετή: Εάν μπορεί να συνδράμει άμεσα σε δημιουργία θέσεων εργασίας… τότε ναι.. Θα παραδεχτεί τα λάθη του έμπρακτα και ουσιαστικά.