Η σύνοδος πολιτών…

Σε μια χώρα που βρίσκεται σε παρακμή οι πολίτες της έχουν έντονο προβληματισμό σχετικά με τις απαιτούμενες αλλαγές που θα την οδηγήσουν στη φάση ανασυγκρότησής της.

Η ενεργοποίηση του προβληματισμού τους αρχίζει από ό, τι υποπίπτει στην άμεση αντίληψή τους: την έγχρωμη γραφειοκρατία, τις καταχρήσεις εξουσίας, την έκταση της διαφθοράς, τον τρόπο λειτουργίας του κοινοβουλίου, την ποιότητα του πολιτικού λόγου, την έλλειψη αξιοκρατίας, το μειωμένο κύρος του εκπαιδευτικού συστήματος. Στη χώρα μας όποια παθογένεια κι αν επικαλεστούμε θα τη βρούμε σε έξαρση!

Η ανάγκη υιοθέτησης αλλαγών που να ελαχιστοποιούν τις παθογένειες που υποσκάπτουν τους δημοκρατικούς θεσμούς έχει επισημανθεί και συζητηθεί εδώ και χρόνια. Ο λόγος για τον οποίον δεν υλοποιήθηκαν ή δεν απέδωσαν αυτές που υιοθετήθηκαν είναι ότι αυτές τις επινόησαν, τις μορφοποίησαν και τις εφάρμοσαν εκείνοι που ευθύνονται για την παρούσα λίαν προβληματική κατάσταση της χώρας, την παρακμή της.

Το πρόβλημα είναι γνωστό, όπως επίσης και το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα. Οι πολίτες, ενώ γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να περιμένουν ουσιαστικές αλλαγές, επιμένουν να αναζητούν τη σωτηρία από τους υπαιτίους του αδιεξόδου. Από τη μεριά τους οι πολιτικοί παλαιάς κοπής έχουν το θράσος να διακηρύσσουν ότι είναι φορείς του καινούργιου! Το γεγονός αυτό αποτελεί έκφραση ανεντιμότητας ή άγνοιας. Και οι δύο εκδοχές φέρνουν μαζί τους την εγγύηση της μεγάλης και μακρόχρονης περιπέτειας.

Αλήθεια, πώς να ερμηνευτεί η επιμονή στην αναξιοκρατία, στην έλλειψη φαντασίας και οράματος, στην προχειρότητα, σε πολιτικές θέσεις που δεν έχουν πιθανότητα εφαρμογής τους χωρίς περαιτέρω δοκιμασίες, στο απόψε αυτοσχεδιάζουμε; Ίσως οι πολιτικές ηγεσίες έχουν πειστεί ότι εκπροσωπούν ένα ποίμνιο που έπαψε να σκέπτεται.

Από εδώ αρχίζει η καλή τοποθέτηση του προβλήματος και η αναζήτηση της λύσης του. Η νέα πορεία έχει ανάγκη από ενεργούς πολίτες και πολιτικούς (κυβερνώντες και μη) που δεν φέρνουν μαζί τους το προβληματικό παρελθόν. Και μια εξήγηση: το θέμα για τους πολιτικούς δεν είναι ηλικιακό, αλλά αξιακό. Οι δροσεροί και πρωτοπόροι κάποιας ηλικίας που κάνουν κατά καιρούς την εμφάνισή τους στα ΜΜΕ μας θυμίζουν άνοιξη, ενώ το πλήθος των κομματικών στελεχών που δίνουν την εντύπωση ότι έχουν για κατοικία τους τηλεοπτικούς σταθμούς μας λύνουν την απορία γιατί φτάσαμε στην καταχειμωνιά…

Για να υπάρξει δυνατότητα να βγούμε από τη δύνη που έχουμε περιέλθει πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας ως πολίτες. Δεν έχουμε ανταποκριθεί στις βασικές μας υποχρεώσεις και το μόνο που μας χαρακτηρίζει είναι η κριτική για όλους και για όλα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε ανάγκη την κριτική, αλλά το κριτικό πνεύμα, δηλαδή την ικανότητα να διακρίνουμε το αληθινό από το ψεύτικο. Για να κρίνουμε ορθά, πρέπει να γνωρίζουμε και να θέλουμε.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εμείς εκλέγουμε αυτούς που μας κυβερνούν και εμείς πρέπει να βάλουμε τις προδιαγραφές αυτών που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας. Η λύση μπορεί να αναζητηθεί με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μέσων, για παράδειγμα με μια εικονική σύνοδο πολιτών.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε: η δύναμη των ολίγων οφείλεται στην αδράνεια των πολλών…

Ο. Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

E-mail: [email protected]