Καβγάς γαϊδάρων σε ντόπιο αχυρώνα

Πολύ κακό για το τίποτα; Κάθε άλλο. Μάλλον πολύ τίποτα και πάντα για κακό. Μετά τη δημοσιοποίηση της απόρρητης έκθεσης του ΔΝΤ στη Wall Street Journal σχετικά με το Ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης, το μόνο σίγουρο είναι ότι το Ταμείο των δανειστών συστήνει και νέα μέτρα. Η εξομολόγηση της αποτυχίας του έρχεται καθυστερημένα για να υπενθυμίσει τις ολέθριες πρακτικές συνέπειες μιας εφιαλτικής συνταγής που βιώνουν καθημερινά εκατομμύρια Έλληνες. Και με την ωμότητα που το διακρίνει

συνεχίζει να επιμείνει γαϊδουρινά στην αδιέξοδη « διάσωση» της χώρας. Είναι σαν να έρχονται στη κηδεία της και να της εύχονται και του χρόνου. Οι άνθρωποι δεν είναι μόνο αμετανόητοι , είναι και μακάβριοι

Τι να λέμε τώρα; Το τι πήγε στραβά με το πρώτο μνημόνιο , το πόσο ευθύνονται η Ε.Ε. και η ΕΚΤ , ποιες είναι οι εκουσίως εσφαλμένες εκτιμήσεις του ΔΝΤ, αλλά και πόσο χάλια εφήρμοσαν τις επιταγές της Τρόικας οι ανεπαρκείς ελληνικές κυβερνήσεις, είναι πλέον δευτερεύον. Πρωτεύον και σημαντικό είναι η θυσία της χώρας στο βωμό της διαφύλαξης των συμφερόντων των ηγεμονικών εταίρων της. Αυτή, άλλωστε, ήταν η ταμπακιέρα . Να μην ξηλωθεί το πουλόβερ της ευρωζώνης αν η Ελλάδα έφευγε από ευρώ. Όλοι γνώριζαν από την αρχή το κίνδυνο. Βερολίνο , Παρίσι, Φραγκφούρτη, Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες .

Και όλοι μαζί Μέρκελ, Σαρκοζί, ΕΚΤ, ΔΝΤ, Κομισιόν και Γιούρογκρουπ έλαβαν εσκεμμένα τις μοιραίες αποφάσεις για τη «θεραπεία» της πειθήνιας Ελλάδας . Ακριβώς επειδή η αγωνιούσα, ασταθής , εθελοτυφλούσα και εν τέλει αποσυνάγωγος Αθήνα δεν ήθελε να πάρει χαμπάρι ότι μια πιθανή αποβολή της δεν θα είχε μόνο τεράστιο οικονομικό κόστος, αλλά και πολιτικό καθώς και γεωπολιτικό για όλη τη νομισματική ένωση. Αποτέλεσμα, η χώρα υποταγμένη, τρομοκρατημένη και χρεοκοπημένη να μετατραπεί σε εργαστήριο άσκησης πειραματισμών και η κοινωνία μάρτυρας μιας προοδευτικής καταστροφής που τελειωμό δεν έχει.

Τι πιο ευδιάκριτο για τον ατέλειωτο κατήφορο της χώρας το γεγονός πως μετά από τρία μνημόνια, σκληρή λιτότητα , οριζόντιες περικοπές, άδικη υπερφορολόγηση, ατέλειωτα λουκέτα και υπέρογκη ανεργία, το ελληνικό χρέος θα είναι το 2020 όσο ακριβώς ήταν και το 2010; Για αυτόν τον ανοιχτό λογαριασμό βιωσιμότητας του χρέους και για το ποιος τελικά θα πληρώσει το μάρμαρο τσαμπουκαλεύεται το ΔΝΤ με τη Γερμανία και η τελευταία ψέγει τις ελληνικές κυβερνήσεις που απέτυχαν να υλοποιήσουν τις δικές της επιταγές .

Η αλήθεια είναι ότι η φιλονικία μεταξύ ΔΝΤ και Ε.Ε. μοιάζει με ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ της τρόικας. Και σίγουρα μας αφορά. Έστω και αν φέρνει σαν να μαλώνουν δυο γάιδαροι σε ξένο αχυρώνα. Ωστόσο πιο πολύ θα έπρεπε να μας νοιάζει πως συμπεριφέρονται τα αφεντικά του δικού μας αχυρώνα. Αυτά που στη κρίσιμη τριετία που διανύσαμε κατανάλωσαν όλη τους τη πολιτική ενέργεια σε μια ακατέργαστη ρητορική υπέρ ή κατά του μνημονίου. Αυτές οι εγχώριες πολιτικές ηγεσίες που δεν μπόρεσαν, επειδή δεν θέλησαν , να εκπονήσουν δικό τους βιώσιμο σχέδιο εθνική ανάταξης βασισμένο στις υπαρκτές δυνάμεις αλλά και τις αδυναμίες της χώρας

Απλά όλοι τους βολεύτηκαν με την απόκρυψη της πραγματικότητας. Και συνεχίζουν το ίδιο βιολί πλασάροντας το μονίμως άγονο δίπολο «εναντίωση-υποταγή» στο μνημόνιο. Τα μεν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ για να διασωθούν σ την εξουσία συνεχίζουν παραμυθιάζουν τους πολίτες ότι η έκθεση του ΔΝΤ αποτελεί ευκαιρία προς εκμετάλλευση στις διαπραγματεύσεις με τη τρόικα. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ για το ίδιο θέμα και με στόχο την άμεση κατάληψη της εξουσίας εμφανίζεται στο δημόσιο λόγο ως δικαιωμένη Κασσάνδρα

Δεν είναι για αμφότερους θέμα ερμηνείας του mea culpa εγγράφου του ΔΝΤ για τα προβλήματα του αρχικού προγράμματος στήριξης και προσαρμογής της Ελληνικής οικονομίας. Είναι ατολμία, έλλειψη ρεαλισμού, συμβίωση με το αρχικό ψέμα της τρόικας. Το χειρότερο είναι ότι παρότι το ψέμα εξατμίζεται μέσα από τους καβγάδες των τροϊκανών ο ντόπιος αχυρώνας συνεχίζει να θρυμματίζεται σε ερείπια.