Κρίσεις και χαρακτηρισμοί αλλά όχι πολιτική…

Και τι δεν είπε χθες στην αίθουσα της ολομέλειας της Βουλής, στην οποία πατάει το πόδι του ελάχιστες φορές ο πρωθυπουργός, κ. Σαμαράς. Η προ ημερησίας διάταξης συζήτηση για τα προβλήματα των αγροτών που είχε ζητήσει ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξης Τσίπρας, γενικεύθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο σε μια εφ’ όλης της ύλης κριτική του επικεφαλής

Απέναντι στην τεκμηριωμένη, υψηλών τόνων κριτική του Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Σαμαράς έχασε τη ψυχραιμία του και αντί να υπερασπιστεί το… καταστροφικό για την οικονομία, ισοπεδωτικό για την κοινωνία (κομμάτι δύσκολο, η αλήθεια είναι) έργο του, περιορίστηκε σε καταιγισμό αξιολογικών κρίσεων και χαρακτηρισμών, προχωρώντας μάλιστα σε ένα είδος σκιαμαχίας έναντι κατηγοριών που ουδείς του είχε απευθύνει. Η αλήθεια είναι ότι είναι πάντα πιο βολικό να απαντάς σε αυτά που εσύ θέλεις και όχι στην εμπεριστατωμένη κριτική που σου ασκείται. Έτσι ο κ. πρωθυπουργός έκανε λόγο για «τσάμπα μάγκες», είπε με ύφος ότι «δεν μασάμε από απειλές», κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για «πολιτικό αμοραλισμό», προειδοποίησε απειλητικά τον Αλέξη Τσίπρα ότι νομιμοποιεί «αυτούς που βάζουν φωτιές», ειρωνεύτηκε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι δήθεν έχει… «συστατική επιστολή από τον Τσάβες» και πολλά, πολλά άλλα.

Ανούσια, προκλητικά λόγια, που αν οι συνθήκες δεν ήσαν τόσο κρίσιμες και ο κ. Σαμαράς δεν κατείχε το ανώτερο δημόσιο αξίωμα που κατέχει, θα συνιστούσαν απλά μια αποτυχημένη κοινοβουλευτική παρουσία. Ωστόσο, επειδή ακριβώς αυτός που ξεστόμισε χθες από το βήμα της Βουλής ανακρίβειες, ύβρεις και απειλές ΕΙΝΑΙ ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, όλα αυτά, όχι μόνο δεν περιποιούν τιμή στον ίδιο αλλά συνιστούν την ανάγλυφη κατάπτωση όχι ενός προσώπου αλλά μιας πολιτικής. Μιας πολιτικής που εξυπηρετεί και ο κ. Βενιζέλος.

Με ένα πράσινο δεκανίκι…

Στην ολομέτωπη επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ο κ. Σαμαράς τον είχε και χθες σύμμαχό του. Έτσι, σε… γραμμή Σαμαρά, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι… συκοφαντεί τους πολιτικούς του αντιπάλους, ότι διαθέτει την «αλαζονεία του νεόπλουτου», ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι ανεύθυνη πολιτική δύναμη που επενδύει στην καταστροφή της χώρας για μικροκομματικά οφέλη, κτλ… Δεν πρωτοτύπησε ο κ. Βενιζέλος. Ήταν προφανές ότι παραμονές του συνεδρίου, επιχειρεί να συσπειρώσει ό,τι έχει απομένει από το πάλαι ποτέ κραταιό, κυβερνητικό κόμμα. Κάνει όμως λάθος αν πιστεύει ότι βοηθά το κόμμα του με το να γίνεται, όχι μόνο συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας του κ. Σαμαρά αλλά και πραγματικό δεκανίκι της αυταρχικής και άκρως υφεσιακής της πολιτικής. Και μπορεί να διακρίνεται ο κ. Βενιζέλος για τη ρητορική του δεινότητα, αλλά αυτή δεν είναι αρκετή για να κρύψει τη χρεοκοπία μιας πολιτικής που έχει έναν στόχο: την αγκίστρωση στην εξουσία. Στο όνομα αυτής της αγκίστρωσης, ο κ. Βενιζέλος συνεχίζει την πολιτική των κκ Παπανδρέου και Παπαδήμου.

Την πολιτική που συνεχίζει προκλητικά να εξαθλιώνει την κοινωνία. Και μάλιστα, ελλείψει άλλων επιχειρημάτων, καταφεύγοντας στις ύβρεις ενάντια σε εκείνους που στέκονται όρθιοι και αντιστέκονται. Τις πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που διαμαρτύρονται. Που δίνουν φωνή σε όσους δεν έχουν. Που υψώνουν το ανάστημά τους στον αυταρχισμό μιας τρικομματικής εξουσίας που γνωρίζει ότι μόνο με τον εκφοβισμό των πολιτών θα επιβάλλει την αντιδημοκρατική, αντικοινωνική πολιτική της!