ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ

Μετά το χθεσινό αποτέλεσμα η Γερμανία οδεύει για μία ακόμη φορά προς «μεγάλο συνασπισμό». Συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών είχαμε και την περίοδο 2005-2009 με καγκελάριο την Μέρκελ και υπουργό Οικονομικών τον Στάινμπρουκ, τον χθεσινό υποψήφιο των Σοσιαλδημοκρατών.

Στις εκλογές του 2009 η Μέρκελ έχασε 2% (από το 35% έπεσαν στο 33%), αλλά οι Σοσιαλδημοκράτες

(SPD), με υποψήφιο τον Στάινμάγερ, καταποντίστηκαν καθώς από το 34% βρέθηκαν στο 23%.

Ο εταίρος της Μέρκελ στη δεύτερη θητεία της στην καγκελαρία ήταν οι Φιλελεύθεροι, οι οποίοι από το 8,7% του 2005 έφτασαν στο 14% το 2009. Εχθές, γεύτηκαν κι αυτοί το «θανάσιμο φιλί» της Μέρκελ καθώς όχι μόνον έχασαν 10 μονάδες, αλλά έμειναν και εκτός Βουλής -για πρώτη φορά από το 1949.

Εκτός Βουλής, για μερικές χιλιάδες ψήφους, έμεινε, τελικά, και το «κόμμα του μάρκου», το AfD, κάτι που καθιστά την κοινοβουλευτική ζωή και τους κυβερνητικούς χειρισμούς της Μέρκελ ακόμη πιο άνετους.

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν οι Σοσιαλδημοκράτες -που χθες κέρδισαν περίπου 3% φτάνοντας το 26%- θα θελήσουν να το ρισκάρουν πάλι και να χορέψουν τανγκό με την γυναίκα που όποιον αγκαλιάζει πεθαίνει;

Εάν δεν είναι το SPD υπάρχουν και οι Πράσινοι. Η Μέρκελ όμως προτιμά το SPD. Και πιθανότατα η επιθυμία της καγκελαρίου θα πραγματοποιηθεί. Δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να της αρνηθεί. Εξάλλου είναι πλέον πανίσχυρη, καθώς από το 33% εκτοξεύτηκε στο 42% χάνοντας για λίγες μόνον έδρες την αυτοδυναμία.

Με το SPD στην κυβέρνηση η Μέρκελ τη νέα τετραετία θα κυβερνήσει τη Γερμανία χωρίς ουσιαστικά σοβαρή αντιπολίτευση. Τα κόμματα των Πρασίνων και της Αριστεράς έχασαν δυνάμεις και, από 11-12% που είχε το καθένα, επανήλθαν στα ποσοστά (8-9%) του 2005.

Ένας «μεγάλος συνασπισμός» που θα στηρίζεται στο 68% των ψηφοφόρων και θα διαθέτει τις 480 από τις 600 έδρες του Κοινοβουλίου ουσιαστικά ισοδυναμεί με κοινοβουλευτική δικτατορία. Και η Μέρκελ θα μπορέσει να κυβερνήσει, τη χώρα της, όχι σαν καγκελάριος, αλλά σαν αυτοκράτειρα. Ελπίζουμε βέβαια να μην της έχει ανοίξει η όρεξη και να θελήσει, μετά τη Γερμανία, να βάλει στο τραπέζι της και την Ευρώπη.

Η ελληνική κυβέρνηση προτιμά το «μεγάλο συνασπισμό» και αισθάνεται ανακουφισμένη που στην αντικαγκελαρία δεν θα βρίσκεται ο Φίλιπ Ρέσλερ, αλλά και επειδή δεν μπήκαν στη Βουλή οι ευρωσκεπτικιστές του AfD που θα έκαναν πιο δύσκολες τις διαπραγματεύσεις για τη συνέχιση του πρόγραμμα διάσωσης που, εδώ και 40 μήνες, βρίσκεται σε εξέλιξη.

Απομένει να δούμε αν η Μέρκελ, τώρα που τελείωσαν οι γερμανικές εκλογές, θα μας χαλαρώσει τη δημοσιονομική θηλιά, όπως έχει υποσχεθεί στον Αντώνη Σαμαρά. Τα πράγματα για τη χώρα μας λογικά θα είναι καλύτερα με έναν «μεγάλο συνασπισμό» αφού, πέραν των διαφορών του SPD με την Μέρκελ σχετικά με την Ευρώπη και τις πολιτικές της λιτότητας, θα υπάρχει και ένας δεύτερος δίαυλος επικοινωνίας με τη γερμανική κυβέρνηση° αυτός του ΠΑΣΟΚ με το SPD.

Βέβαια, μην περιμένουμε γρήγορη και θεαματική αλλαγή, ειδικά αν δεν είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει, αλλά τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν η Μέρκελ κατόρθωνε να σχηματίσει κυβέρνηση χωρίς τους Σοσιαλδημοκράτες. Επειδή ακριβώς αποφύγαμε τα χειρότερα, μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καλύτερη συμπεριφορά των Γερμανών απέναντι στον «προβληματικό» Νότο της Ευρώπης και κατ’ επέκτασιν και στην Ελλάδα.

Από την άλλη βέβαια υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν ότι μια πανίσχυρη γερμανική κυβέρνηση μπορεί να μπει στον πειρασμό να προσπαθήσει να καθυποτάξει, οικονομικά και πολιτικά, πλήρως την Ευρώπη, και ως εκ τούτου ο «μεγάλος συνασπισμός» μπορεί είναι πιο ανελαστικός. Εάν αυτό συμβεί το 2014 θα είναι annus horribilis, όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη, πάνω από την οποίαν έχουν μαζευτεί πολλά φαντάσματα: της ύφεσης, της ανεργίας, της φτώχειας, του ευρωσκεπτικισμού.

Εάν στη Μέρκελ δεν αρκεί να καταγραφεί στην Ιστορία ως η «mummi της Γερμανίας», αλλά φαντασιώνεται τον εαυτό της σε ρόλο «Θάτσερ της Ευρώπης» τότε μάλλον θα χρειαστεί, στο προβλεπτό μάλιστα μέλλον, να βρεθεί κάποιος συμπατριώτης της για να συγγράψει, εκ νέου, για τα …φαντάσματα που πλανώνται πάνω από την Ευρώπη.